Όχι για να πάω κόντρα στο ρεύμα, άλλωστε ποιος μπορεί να κρυφτεί πίσω από την πραγματικότητα μιας φάσης που συνιστά την επιτομή της αυτοκαταστροφής;

Μα πέρα από το λάθος που έκανε ο Αθανασιάδης, για την επάρκεια του οποίου έχω αναφερθεί στο παρελθόν ούτως ώστε σήμερα να το θεωρώ πλεονασμό, έχω μια απορία: γιατί οι άλλοι επέτρεπαν να φτάνει η μπάλα διαρκώς μέσα στην περιοχή του, από ομάδα που έπαιζε με 10 ποδοσφαιριστές για πάνω από μισή ώρα;

Γιατί επίσης στο 92', ο Ελίασον φεύγοντας από δεξιά στο χώρο δεν πήγε στο κόρνερ να κρατήσει μπάλα, να τελειώσει το ματς ήσυχα και ωραία και να πάνε όλοι στα σπίτια τους για καλά Χριστούγεννα, παρά μου ξεχύθηκε με φούρια και πρεμούρα για σέντρα στην περιοχή και τελικά έδωσε τη μπάλα στον τερματοφύλακα; Όταν ως ομάδα έχεις πλέον δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο μοτίβο για να πετάς έτσι απλόχερα βαθμούς, τότε αυτά, οφείλεις να τα σκέφτεσαι. Πρώτος ο προπονητής και μετά όλοι υπόλοιποι.

Δεν ξέρω αν εκείνη τη δεδομένη στιγμή φώναξε κάποιος στον Ελίασον ότι καλό θα ήταν να παγώσει το παιχνίδι και να βάλει ένα φρένο στο ''πάνω-κάτω'' που είχε επιβάλει ο -με 10 παίκτες επαναλαμβάνω- Πανσερραϊκός, αλλά αμφιβάλω ότι έγινε. Εκείνο όμως που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό να πω και το οποίο δεν χρειάζεται ιδιαίτερο φιλτράρισμα, είναι το πως δεν πρέπει να οι παίκτες να μπερδεύουν τη νοοτροπία με την αφέλεια.

Ναι, να παίζουν πάντα για τη νίκη, ναι να μην κάθονται πίσω από τη μπάλα, να μην χαμηλώνουν τα μέτρα τους στο γήπεδο, να μην κάνουν καθυστερήσεις, αλλά κάπου όπα κιόλας. Σε τιμώρησε η Κηφισιά, σε τιμώρησε ο Παναιτωλικός -αναφέρομαι στα ματς που η ομάδα ήταν μπροστά στο σκορ-, πόσο θέλει αλήθεια να καταλάβεις ότι η μπάλα δεν πρέπει να πάει κοντά στα δοκάρια με το σκορ να είναι ρευστό (και τον Αθανασιάδη τερματοφύλακα);

Η ανάγκη για προσθήκες

Η μεταγραφική κουβέντα δεν ανοίγει επειδή έγιναν δύο γκέλες στη σειρά αλλά διότι στη διάρκεια της σεζόν έως και σήμερα, ένεκα και των πολλών απουσιών, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν ανταποκρίνονται στο βαθμό που θα έπρεπε.

Φάνηκε στην Ευρώπη, διαπιστώνεται όμως και στην Ελλάδα καθώς οι διεκδικητές ενισχύθηκαν και βελτιώθηκαν ενώ μικροί και μεγάλοι έχουν διαβάσει πλέον περισσότερο και πιο λεπτομερώς το παιχνίδι της ΑΕΚ, το οποίο είναι ένα και απαράλλαχτο. Δύσκολα αντιμετωπίσιμο ακόμα και φέτος όταν όλοι οι καλοί είναι εντός και σε φόρμα, όχι όμως όταν ο βασικός κορμός είναι βαθιά πληγωμένος.

Αν αυτή ήταν μια κατάσταση προσωρινή, πρόβλημα δε θα υπήρχε. Όμως εδώ πλέον συζητάμε για μια συνεχιζόμενη ιστορία πέντε μηνών, για την οποία ουδεμία εγγύηση προκύπτει ότι θα διορθωθεί. Κι όταν ξέρεις ότι θα παίζεις μόνιμα με απώλειες, τότε οφείλεις να προσθέτεις ποιότητα όπου αυτή απαιτείται.

Ο προπονητής είπε, δικαίως, ότι κάποια πράγματα μπορούν να διορθωθούν μέσα από τη δουλειά στην προπόνηση και κάποια όχι. Για να μην μπω όμως εγώ σε υποδείξεις για πρόσωπα, εξαιρώντας τον Αθανασιάδη που έδωσε σήμερα εκ νέου το δικαίωμα, θα πω απλά ότι ο Αλμέιδα ξέρει πλέον ποιοι μπορούν και ποιοι όχι. Ποιοι διορθώνονται και ποιοι όχι. Ποιοι πρέπει να μείνουν και πόσοι πρέπει να έρθουν.

Τερματοφύλακα τον Γενάρη

Δεν θα πω ότι τελείωσαν όλα, αλλά σίγουρα θα γράψω ότι συνεχίζοντας έτσι, η ΑΕΚ δεν βρίσκεται πλέον πολύ μακριά από το να το πάθει. Δεν είναι ένας που διεκδικεί το πρωτάθλημα φέτος όπως πέρυσι, αλλά επιπλέον δύο μαζί του. Τι πρέπει να γίνει τώρα;

Να ρεφάρει η ΑΕΚ για τόσους και πεταμένους βαθμούς στα ντέρμπι που έρχονται, να πάρει εκεί νίκες μεγάλες σε μια περίοδο όμως που είναι ξεκάθαρη η έλλειψη αυτοπεποίθησης, για να μην πω η βεβαιότητα ότι μπορεί να δεχθεί φάση για γκολ ακόμα και από το πιο απλό γέμισμα μέσα στην περιοχή της.

Ελπίζω το διάστημα να είναι ικανό για να έχει αποθεραπευτεί ο Στάνκοβιτς. Η εικόνα του ήταν πολύ καλύτερη από αυτή του Αθανασιάδη, πέραν τούτου όμως είναι και θέμα ψυχολογίας πλέον για τον περυσινό βασικό γκολκίπερ στο πρωτάθλημα. Τα επόμενα ματς της ΑΕΚ είναι με Βόλο, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και (δις) με Άρη σε διάστημα 14-15 ημερών! Πολλά για να είναι διαθέσιμος μόνον ένας τερματοφύλακας και μάλιστα με τόσες μαζεμένες γκάφες.

Από την άλλη, πως μπορείς να ποντάρεις στη μονιμότητα του Αυστριακού, που σε όλες τις σεζόν βγάζει προβλήματα τραυματισμών; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Ή μήπως μπρος μεταγραφή και πίσω δεν κοιτάζεις;