Το τόνισα και στο χθεσινό άρθρο μου: αυτή η νέα ΑΕΚ αξίζει φέτος την ευκαιρία της. Όσοι ήταν σήμερα στο ΟΑΚΑ το διαπίστωσαν και αποχώρησαν με πίστη. Αυτή είναι πιο σημαντική, είναι πιο σπουδαία νίκη από το 3-1 επί της Χάιντουκ.

Στην τρελή βραδιά του τρομοκράτη Τζιμπούρ, χρειαζόταν να βάλει το πόδι του κι ένας μπαρουτοκαπνισμένος. Ο Αλγερινός πέτυχε ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς και από τη μανία που τον διακατέχει φέτος να γίνει πρωταγωνιστής και ηγέτης αστόχησε σε ακόμα ένα πέναλτι. Δεν σταμάτησε όμως να τρέχει, να πέφτει πάνω στον αντίπαλο, να κυνηγά κάθε φάση, να ψάχνει το γκολ.

Τους τράβηξε όλους

Με την ορμή του παρέσυρε και όλους τους άλλους. Ακόμα και τον Σκόκο ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο παρουσίασε το γνωστό νωχελικό πρόσωπό του αλλά στο δεύτερο έγινε (επιτέλους) μέλος της ομάδας. Και φυσικά τον Λυμπερόπουλο που έψαχνε το πρώτο επίσημο γκολ του και το πέτυχε σε ένα ματς κομβικής σημασίας. Όπως τότε απέναντι στη Λιλ, το γκολ που έδωσε την πρώτη νίκη στην ιστορία της ΑΕΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Δεν το κρύβω ότι κι εγώ θορυβήθηκα από την καθίζηση που υπέστη η ομάδα ύστερα από τις σαγηνευτικές εμφανίσεις της στο τουρνουά της Αυστραλίας. Όμως περίμενα, είχα πίστη ότι το ξέσπασμα θα ερχόταν. Δεν ήταν δυνατόν αυτά που είδαμε εκείνα να ήταν τόσο μεγάλα ψέματα!

Και φυσικά μόνο άρρωστα, νοσηρά μυαλά θα μπορούσαν να αρπάξουν την ευκαιρία για να στάξουν τη χολή τους και να βάλουν την γνωστή κασέτα να παίζει: ότι δήθεν η ομάδα δεν έχει σχέδιο, δεν έχει αυτοματισμούς, δεν είναι δουλεμένη, δεν έχει προετοιμαστεί σωστά στην τακτική: μπούρδες!

Κοντά και στα δύσκολα!

Δύσκολες στιγμές θα έρθουν ασφαλώς. Ματς στα οποία η ΑΕΚ θα παρουσιαστεί «κλειδωμένη», «μπουκωμένη», χωρίς καθαρή σκέψη και μπλοκαρισμένη από τον αντίπαλο. Θα βρει απέναντί της ομάδες πιο σκληρές και μεθοδικές από τον Πανσερραϊκό και τη Χάιντουκ που έπαιξαν ανοιχτά και κυνήγησαν τη νίκη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα ψάξει ορθολογικά τον τρόπο να δράσει ή ότι δεν θα έχει δουλέψει σωστά.

Αν μη τι άλλο, μόνο ένας εμπαθής και εχθρός της αλήθειας μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτή η ΑΕΚ που παρουσιάζεται μπροστά μας στους τελευταίους αγώνες δεν έχει τεράστιες διαφορές σε σχέση με πέρυσι. Προσοχή! Δεν θα πω ότι έγινε από τη μια μέρα στην άλλη ομάδα που έχει απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να την τσουβαλιάζει ο καθένας (με σημαία το σύμπλεγμα και την εμπάθειά του) και να την βάζει στο ίδιο καζάνι με το περυσινό έκτρωμα.

Καλύτερες μέρες

Σημασία έχει να κοιτάμε μπροστά, αυτό είπε στο ξεκίνημα της σεζόν ο αρχηγός Νίκος Λυμπερόπουλος, αυτό πρέπει να γίνει βίωμα όλων μας στο εξής. Οι παρελθοντολογίες και οι συγκρίσεις είναι ανούσιες και γίνονται εκ του πονηρού με μοναδικό σκοπό την αποσταθεροποίηση και τον αποπροσανατολισμό. Η ΑΕΚ έχει αρκετούς αντιπάλους σε εξωθεσμικά επίπεδα, δεν χρειάζεται να βάλλεται κι εκ των έσω από δήθεν υποστηρικτές της.

Αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες. Σαφώς θα παρουσιάσει και αδυναμίες. Όμως δεν είναι σώφρον να την ακυρώνουμε προτού ακόμα λάβουμε σαφές δείγμα για το τι ακριβώς μπορεί να κάνει. Έχω την πεποίθηση ότι πολλοί θα εκτεθούν φέτος. Ας κρατήσουν λοιπόν μικρό καλάθι…

Βαγγέλης Αρναούτογλου