Oh coach, my coach!

Όσο όμορφο, εμφατικό και απαραίτητο ήταν αυτό που η ΑΕΚ κατάφερε απέναντι στον Άρη στο "Κλεάνθης Βικελίδης", ορισμένα πράγματα που είναι ήδη δρομολογημένα, δεν θα αλλάξουν. Ο προπονητής θα είναι άλλος σε μερικές εβδομάδες από σήμερα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το κεφάλαιο πού εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία κρατούν ανοιχτό ο Μανόλο Χιμένεθ και η ΑΕΚ, πρέπει να κλείσει με το χειρότερο δυνατό τρόπο, παρασύροντας μαζί του στη φετινή ασχήμια τις τόσες πολλές δυνατές έως και ανεπανάληπτες την τελευταία 27ετία αναμνήσεις πού από κοινού δημιούργησαν ως κεντήματα σε χρυσές σελίδες της "κιτρινόμαυρης" ιστορίας.

Μετά τη συντριβή από τον Ολυμπιακό, όταν η αποστολή της ομάδας βρισκόταν στο ξενοδοχείο, ο Ισπανός τεχνικός έγινε για λίγο ηθοποιός, βάζοντας τον εαυτό του στον κύκλο των... χαμένων προπονητών. "Όποιοι είναι μαζί μου, να σηκωθούν όρθιοι", είπε προς τους παίκτες, οι οποίοι ο ένας μετά τον άλλον και μετά από μία σχετική διστακτικότητα, το έπραξαν, δίνοντας έναν σιωπηλό όρκο και χωρίς να αναφωνήσουν "oh coach, my coach". Ίσως κάποιοι και να μην το ένιωθαν το ίδιο δυνατά, όμως η στιγμή το απαίτησε και με αυτήν συντάχθηκαν.

Η πρώτη ειλικρινής από κοινού προσπάθεια έγινε στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Το αποτέλεσμα δεν "έκατσε" όπως η ΑΕΚ θα ήθελε, ωστόσο ήταν μαζί άδικο και σκληρό, βάσει της εικόνας του αγώνα. Στα αποδυτήρια ο Χιμένεθ μοίρασε συγχαρητήρια για την προσπάθεια, παρά το πικρό της ήττας στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα.

Κάτι είδε, μαζί του το διέκριναν και οι υπόλοιποι. Είχαν ακόμα κάτι να παρουσιάσουν. Κι έτσι, ενώ θα μπορούσε αυτή η νέα κατραπακιά να τους στείλει ακόμα πιο χαμηλά, βρήκαν κάποια σημεία που τους ένωναν για να παλέψουν και πάλι.

Κόντρα σε διαδοχικές και απρόβλεπτες αναποδιές, είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια του αγώνα με τον Άρη, η ΑΕΚ είχε την ανθεκτικότητα και την τακτική προσέγγιση να πάρει κάτι που ουδείς περίμενε ότι θα καταφέρει με τέτοια άνεση και σπαταλημένες τέσσερις κλασσικές ευκαιρίες για να επιστρέψει από τη Θεσσαλονίκη με σκορ-έπος απέναντι σε έναν αντίπαλο που στη συγκεκριμένη έδρα, της ξυπνά ό,τι ζωώδες ποδοσφαιρικά της έχει απομείνει για να αντιδράσει.

Στα 5 τελευταία ματς στην έδρα του Άρη, μετρά 4 νίκες και μια τρομερή πρόκριση με το τέρμα του Λιβάγια, στο 120' της παράτασης. Το σημερινό ωστόσο, ήταν ακόμα πιο επικό!

Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΑΝΤΑΛΟ

Μετέβη στη Θεσσαλονίκη με 18μελή αποστολή κι εντός αυτής, τρεις τερματοφύλακες! Στην τελευταία προπόνηση, ο Χιμένεθ έμαθε ότι δεν θα έχει ούτε τον Νταντσένκο (μετά τους Σιμόες, Σάχοφ, Μπακάκη, Τσιγκρίνσκι, Λάτσι), στην προθέρμανση έχασε τον Αλμπάνη που είχε δηλωθεί στο αρχικό σχήμα και μέσα στο ματς, τον μοναδικό δεξιό μπακ που του είχε απομείνει (πλην του προερχόμενου από απουσία μηνών, νεαρού Ραντόνια) Σταύρο Βασιλαντωνόπουλο. Έβλεπε μέσα στο παιχνίδι τον Γαλανόπουλο, τον Σιμάνσκι και τον Ανσαριφάρντ, να παίζουν με πόνο και κάνοντας υπερπροσπάθεια για να κρατήσουν λίγο παραπάνω, όσο περισσότερο μπορούσαν.

Για μια φορά όμως, μετά από καιρό, η ΑΕΚ ήταν Λερναία Ύδρα. Φύτρωναν κεφάλια και κάλυπταν τα κενά. Ακόμα και ο ίδιος ο Λιβάι Γκαρσία πρέπει να απόρησε γιατί τόσο καιρό υπήρχε αυτή η επιμονή σε Μπακάκη και Νταντσένκο και δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να παίξει στην ίδια πλευρά με τον Βασιλαντωνόπουλο που έκανε ματς το οποίο ασφαλώς και εξέθεσε τον Χιμένεθ, ό,τι κι αν ισχυρίζεται τώρα, μετά το τέλος του.

Παρεμπιπτόντως, ο 29χρονος μπακ είναι ο δεξιός οπισθοφύλακας της ομάδας με τις περισσότερες συμμετοχές φέτος, έχοντας 16 σε όλες τις διοργανώσεις. Και μάλλον ευτύχημα είναι που θα παίζει αυτός για κάμποσα ματς ακόμα, μέχρι να επιστρέψουν οι δύο προαναφερθέντες.

Τέλος, επειδή δεν είναι και ποτέ αργά, ίσως πρέπει να ξαναδούν την υπόθεση του Μάνταλου στην ΑΕΚ, να την επαναπροσδιορίσουν. Χωρίς εκείνον στην 11αδα, η ομάδα έτρεξε περισσότερο, υπηρέτησε το παιχνίδι πίσω από τη μπάλα καλύτερα, βγήκε σωστά στις κόντρα επιθέσεις.

Δεν λέω να μην υπογράψει την ανανέωση, αλλά ο ρόλος του στην ομάδα της επόμενης ημέρας, πρέπει σίγουρα να επαναπροσεγγιστεί. Η ομάδα χρειάζεται έναν άλλου τύπου κουμανταδόρο στη μεσαία γραμμή της, με πιο γρήγορη σκέψη, ταχυδύναμη και φρέσκα πόδια. Να μείνει και ο αρχηγός, αλλά να ξέρει η ομάδα τι θέλει και τι μπορεί να περιμένει από εκείνον. Θα είναι για όλους καλύτερα!

Photo credits: Eurokinissi