Με το δικό του χρονικό ορίζοντα και όχι υπό την πίεση του κόσμου, και κυρίως της μερίδας των οργανωμένων που απαίτησε την παραίτηση όλων των στελεχών της ΑΕΚ, ο Δημήτρης Μελισσανίδης προχωρά σε ανακατατάξεις, απολύσεις και προσλήψεις στην ποδοσφαιρική εταιρεία. Το αποτέλεσμα και η λειτουργικότητα αυτών τον αποφάσεων θα κριθούν σε χρόνο μακρινό πλέον. Διότι είναι ξεκάθαρο ότι η σελίδα γυρίζει δίχως ακόμα να έχουμε δει όλες τις αλλαγές. Και τα καινούργια "παντρέματα" είναι πολλά, αναμένεται δε να υπάρξουν και περισσότερα.

Κάποιοι την πλήρωσαν και κάποιοι όχι. Ή τουλάχιστον όχι ακόμα. Πολλοί θυμώνουν και εκνευρίζονται στην ιδέα ότι αποχώρησαν άνθρωποι με δεκαετίες στο club, ή άλλοι που δεν πρόλαβαν καν να συμπληρώσουν ενάμιση χρόνο σε αυτό. Εγώ θα έλεγα να περιμένουμε το τελικό αποτέλεσμα αυτών των διαφοροποιήσεων και τότε να κρίνουμε συνολικά το σχέδιο των αλλαγών. Σίγουρα κάποιος λόγος θα υπήρχε στο μυαλό του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ γι' αυτούς που μένουν και αυτούς που φεύγουν.

Είναι μία σκληρή πραγματικότητα το να φεύγουν από την ομάδα άνθρωποι οι οποίοι την έχουν υπηρετήσει επί 30 και πλέον χρόνια, όπως ο Νίκος Κορομηλάς. Δεν υπάρχει όμως εταιρεία σε όλο τον πλανήτη είτε είναι ποδοσφαιρική είτε όχι, που να μην έχει αναγκαστεί, εξωθηθεί ή επιλέξει τέτοιους -φαινομενικά αδιέξοδους - δρόμους. Δεν είναι ευχάριστο για κανέναν, όμως οι σκληρές και δύσκολες αποφάσεις είναι για εκείνους που έχουν τη δικαιοδοσία να τις παίρνουν. Κι όταν τις λαμβάνουν, σίγουρα έχουν συνυπολογίσει (και) πράγματα τα οποία εμείς δεν γνωρίζουμε.

Το ίδιο ισχύει και για αυτούς που είναι για μικρό διάστημα στην ομάδα και ίσως να μην έχουν προλάβει την παρουσίαση των συνολικών δυνατοτήτων η αδυναμιών τους. Για παράδειγμα, ο Γιάννης Παπαδημητρίου απολύεται τη στιγμή που έχει πρωτοστατήσει στην έλευση του Ματίας Αλμέιδα.

Είναι στην πραγματικότητα ο μοναδικός προπονητής από όλους όσους η ΑΕΚ προσέγγισε, ο οποίος δέχτηκε να έρθει από μόνος του στην Ελλάδα -κοινώς χωρίς να στείλει εδώ τους εκπροσώπους του όπως έκαναν όλοι οι άλλοι- για να προχωρήσει σε κατ' ιδίαν συζήτηση με τον Μελισσανίδη. Κοντολογίς, η τελευταία εντύπωση από τη δουλειά του Παπαδημητρίου έχει πρόσημο θετικό. Να που δεν μέτρησε αυτό όμως...

Ο Κουχάρσκι και η ασπίδα του Άλβες

Εκεί λοιπόν που όλοι σκεφτόμασταν -ευλόγως- πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος ο οποίος έφερε επί της ουσίας τον Αλμέιδα στην Ελλάδα κι είχε εδώ και περίπου δύο μήνες τώρα, καθημερινή επαφή μαζί του μιλώντας ακόμα και για μεταγραφές, να αποχωρεί από την ομάδα, ήρθε η απόφαση του Μελισσανίδη να του δείξει την πόρτα την εξόδου για όλα όσα δεν έκανε σωστά πριν φτάσουμε στο σημερινό προπονητή της ΑΕΚ.

Τον άφησε να κάνει τη δουλειά του μέχρι και την τελευταία μέρα και μετά έκρινε συνολικά την παρουσία του στην ομάδα και αποφάσισε να τον απομακρύνει. Θα μπορούσε για παράδειγμα να το είχε κάνει μετά το τέλος της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου και την παταγώδη αποτυχία των στελεχών κατά την περίοδο εκείνη, όμως το έπραξε όταν είχε πλέον εξασφαλίσει την επόμενη ημέρα για την ομάδα.

Μιλώντας τώρα για τον Κουχάρσκι, υπάρχει ένα ξεκάθαρο δεδομένο. Ο άνθρωπος έχει πίσω του ένα βιογραφικό και μια δουλειά ετών, δεν είναι κοντολογίς ένας μαθητευόμενος μάγος σε ρόλο τεχνικού διευθυντή, όπως η συντριπτική πλειονότητα των προηγούμενων που δραστηριοποιήθηκαν στην ΑΕΚ στο συγκεκριμένο πόστο.

Δεν ξέρω αν είναι καλός ή κακός. Ούτε αν είναι αυτός που θα κολλήσει με την ομάδα και θα κάνει τη διαφορά. Όμως είναι μία επιλογή που έχει λογική και σκεπτικό πίσω της. Δεν είναι ένας άνθρωπος που πριν από δύο μήνες σταμάτησε το ποδόσφαιρο για να γίνει προπονητής, δηλώνοντας δημοσίως ότι αυτός είναι ο σκοπός του και μετά από μερικές εβδομάδες εμφανίστηκε ως τεχνικός διευθυντής. Διότι αυτό ακριβώς έγινε με τον Παναγιώτη Κονέ.

Πλέον περιμένουμε και τον αθλητικό διευθυντή. Ίσως να είναι ο Μπρούνο Άλβες, εφόσον απεμπλακεί από αυτή την πίεση που του ασκεί η η πορτογαλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου. Θα είναι απώλεια για την ΑΕΚ, αν αυτή η διαφαινόμενη συνεργασία για κάποιο λόγο δεν προχωρήσει. Χρειάζεται μία ασπίδα γύρω του ο Κουχάρσκι μαθαίνοντας το νέο περιβάλλον του και αυτή θα μπορούσε να του την εξασφαλίσει ο Πορτογάλος με την τεράστια προσωπικότητα του.

Σαφώς και θα χρειαστεί χρόνος για να σμίξουν οι ιδέες και τα χνώτα όλων, αλλά σε πρώτη φάση διαπιστώνεται μία κινητικότητα που ίσως βάλει την ΑΕΚ σε ράγες νέας λειτουργίας. Και λέω ''ίσως'' διότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτος από όλους να το έχει αποφασίσει ο ίδιος ο Μελισσανίδης όσον αφορά στο δικό του ρόλο και στον περιορισμό της δικής του παρεμβατικότητας σε αμιγώς ποδοσφαιρικά ζητήματα.