Οι 4 (Λυμπερόπουλος, Σκόκο, Γιάχιτς, Ντιοπ) άμεσης ανάγκης. Κι όμως ένιωθε υπέρτερος. Και καλά έκανε! Τον Νιόπλια είχε απέναντί του και τον Παναθηναϊκό του περιπατητή Κατσουράνη και του γκρινιάρη Καραγκούνη που (ακόμα) δεν έχει μάθει να χάνει. Ακόμα και όταν είναι τόσο χειρότερος...

Τους εκτιμώ για όσα έχουν προσφέρει, τους αποθεώνω για εκείνο το θαύμα το καλοκαίρι του 2004, όμως πλέον λυπάμαι που γύρω τους _ και γύρω από τους κολλητούς τους που δεν θέλουν στην παρέα τον Γκέκα και τον Κυργιάκο _ χτίζεται η νέα εθνική ομάδα. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Πάμε στο ντέρμπι...

Ο « κύριος βγάζω λαγούς από το καπέλο μου» Χιμένεθ κατάλαβε ότι απέναντί του είχε έναν προπονητή χωρίς καθαρό μυαλό, έναν παραιτημένο τεχνικό (με τις ευθυνόφοβες πράξεις του) που απλώς απέσυρε την ομολογουμένως δικαιολογημένη τότε βούλησή, η οποία πλέον του γυρίζει μπούμερανγκ. Έπρεπε να την στηρίξει από τότε.

Ο Χιμένεθ είχε διαβάσει και καταλάβει ότι καλείται να αντιμετωπίσει μια ομάδα άναρχη, γερασμένη και αργή. Εφήρμοσε λοιπόν την απλούστερη στρατηγική: « πιέστε τους, τρέξτε περισσότερο από αυτούς, εκμεταλλευτείτε την αδυναμία τους να παίξουν σωστό ποδόσφαιρο» ήταν κάποιες από τις εντολές του.

Εμφάνισε τον Κλαούντιο Νταντόμο (τον οποίο ουδείς γνώριζε ως σήμερα - όμως πλέον μπορούμε να το κάνουμε θέμα συζήτησης αν η ΑΕΚ απέκτησε έναν αριστερό μπακ-χαφ επιπέδου) και έδωσε στον (κορυφαίο του γηπέδου κατά την προσωπική άποψη μου) Παναγιώτη Λαγό αρμοδιότητες επιτελικές.

Χρησιμοποίησε στο αρχικό σχήμα τον Ρότζερ Γκερέιρο και πήρε από τον Βραζιλιάνο ένα ματς ουσίας, τόσο δημιουργικά όσο και ανασταλτικά. Ήταν ένα μεγάλο ρίσκο το οποίο τον δικαίωσε. Και πάνω από όλα έστειλε το μήνυμα ότι όλοι πλέον υπολογίζονται.

Το γεγονός ότι ο νεαρός Καλαμιώτης έκανε ζέσταμα για να μπει ως αλλαγή εφόσον ο Νασούτι δεν μπορούσε να συνεχίσει στον αγώνα καταδεικνύει το μέγεθος (κατανοητής και υποστηρίξιμης) άγνοιας κινδύνου του Μανόλο.

Ήλθε για να δίνει ευκαιρίες στους έτοιμους. Για να αξιοποιήσει όχι μόνο τους καλύτερους, αλλά και όσους προσπαθούν ή ξεχωρίζουν στην προπόνηση. Και οι ως σήμερα τακτικές του πιστοποιούν το έντιμο της βούλησής του απέναντι σε όλους. Ανεξαρτήτου ηλικίας ή εθνικότητας, όπως είπε και ο ίδιος.

Δεν θέλω να μακρηγορήσω.. Η ΑΕΚ νίκησε μια ομάδα πολύ πιο αργή και πολύ χειρότερή της. Δεν είναι αυτό το επίτευγμα. Οι 40.000 άνθρωποι στο γήπεδο, η (μετά από καιρό) συσπείρωση και αγάπη που δείξαμε όλοι μας και το όραμα του νέου προπονητή, χαράζουν μια νέα πορεία.

Όλοι κοντά της!