Η περυσινή ήταν η κρίσιμη στροφή και η ΑΕΚ την πήρε προσεκτικά, όσο χρειαζόταν για να επιστρέψει στη μεγάλη ευθεία, έχοντας βήματα προόδου να καταδείξει. Πλέον διανύει τη διαδρομή που την κατατάσσει σε ένα γκρουπ διεκδικητών, σίγουρα πολύ περισσότερο εν συγκρίσει με τη σεζόν της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία. Έχει το χαμηλότερο μπάτζετ εκ των τεσσάρων κι όμως οι άνθρωποί της μιλούν ανοιχτά για τίτλο. Αυτό από μόνο του δημιουργεί απαιτήσεις.

Σε μια τέτοια προσπάθεια, η βοήθεια των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται λιγότερο είναι απαραίτητη. Πολλές φορές αποδεικνύεται καταλυτική. Δίχως ουσιαστικές λύσεις (και όχι ασθμαίνουσες ανάσες) από τους παίκτες που έχουν ξεκινήσει τη σεζόν γνωρίζοντας ότι σε κάθε ευκαιρία θα πρέπει να αποδεικνύουν περισσότερα από τους βασικούς, δύσκολα μια ομάδα αντέχει ως το τέλος τον πρωταθλητισμό. Θα την τσακίσουν οι τραυματισμοί, οι τιμωρίες, οι κάθε λογής απώλειες.

Την ερχόμενη Δευτέρα θα δημιουργηθεί χώρος για παίκτες τέτοιας χρησιμότητας. Για δύο συγκεκριμένα, η ωφέλιμη ανταπόκρισή τους στο να πετύχει η ΑΕΚ την τρίτη διαδοχική νίκη στο πρωτάθλημα θα βοηθήσει και τους ίδιους να αναπνεύσουν καλύτερα μέσα στην ίδια την ομάδα. Να πείσουν τους εαυτούς τους ότι μπορούν, πολύ περισσότερο δε τον προπονητή τους ότι είναι καλό να τους εμπιστεύεται περισσότερο, όχι μόνο όταν αυτό θα απαιτείται λόγω ανάγκης. Ο Πέκχαρτ που κατά τα φαινόμενα θα ξεκινήσει στην κορυφή της επίθεσης, ίσως παίζει ένα από τα τελευταία χαρτιά του να αποδείξει ότι είναι μια ρεζέρβα ουσίας στην ΑΕΚ.

Από τον Μπακάκη οι απαιτήσεις είναι σαφώς περισσότερες. Ο Γκάλο (ασχέτως από τον τραυματισμό του) δεν παρουσιάζεται σε καλή κατάσταση, ο Κετσπάγια το έχει εντοπίσει και ο διεθνής μπακ έχει μετά από καιρό μια κανονική ευκαιρία να πείσει ότι ίσως επιστρέφει σε φεγγάρι πραγματικής διεκδίκησης θέσης βασικού. Ακολουθεί το ματς με τον Ολυμπιακό και το κίνητρο είναι μεγάλο. Σάμπως δεν είναι όμως για τον Αραβίδη; Κι αυτός περιμένει την ευκαιρία του, έστω ως αλλαγή πλέον. Το να έχει η ΑΕΚ τον συγκεκριμένο παίκτη απαλλαγμένο από την καχυποψία και συγκεντρωμένο στην ομάδα, είναι ένα κέρδος, μια ακόμα σημαντική λύση από τον πάγκο.

Μας με το ματς και ενότητα

Το ματς της μεθεπόμενης Κυριακής στο «Γ. Καραϊσκάκης» θα είναι το πρώτο υψηλών απαιτήσεων και αποδείξεων για την ισχύ της ΑΕΚ που οικοδομείται υπό τις οδηγίες του Κετσπάγια, έστω κι αν ο Μάνταλος λογικά θα απουσιάσει. Θα διαπιστώσουμε πολλά για πολλούς. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι ο αγώνας της Δευτέρας απέναντι στον Ηρακλή θα είναι εύκολος. Από εκεί ξεκινάς λοιπόν και εκεί το μυαλό θα πρέπει να είναι καρφωμένο. Η προσπάθεια να παραμείνεις ενεργός στη μάχη μιας κατάστασης που (θεωρητικά και μέχρι αποδείξεως του εναντίου) είναι η πιο αμφίρροπη των τελευταίων ετών, ενισχύεται μέσα από νίκες σε όλα τα ματς που γνωρίζεις ότι οι άλλοι δύσκολα θα αφήσουν βαθμούς.

Γι αυτό και ο προπονητής πρέπει να πείσει όλους τους ποδοσφαιριστές του (πέραν των διαδοχικών ομιλιών και λεγομένων του) ότι έχουν σημαίνουσα θέση στην ομάδα. Δεν είναι εύκολος ο ρόλος του Κετσπάγια και ίσως στο μυαλό των παικτών, να αδικεί κάποιους. Αυτό ισχύει σε όλες τις ομάδες του κόσμου, όποιος δεν παίζει είτε θα είναι ο καλύτερος στις ήττες, είτε εκείνος που θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στις νίκες που θα έλθουν μέσα από προβληματικές εμφανίσεις. Γι αυτό και ο Τιμούρ τους είπε « μη με παρεξηγείτε αν πω και μια κουβέντα παραπάνω». Διότι όντως πολλές φορές η γλώσσα του τρέχει πιο γρήγορα από τη σκέψη του και παρεξηγήσεις εύκολα δημιουργούνται.

Ίσως εν τέλει η ιστορία με τον Αραβίδη να βγει σε καλό για όλους. Οι παίκτες συνειδητοποιούν ότι σε αυτή την ΑΕΚ ουδείς είναι μεγαλύτερος από την ομάδα και ο προπονητής αντιλαμβάνεται ότι οφείλει μια προσέγγιση πιο προσεκτική και όχι πάντα τόσο απόλυτη ή αυστηρή. Είναι περιστατικά τα οποία εκεί που νομίζεις ότι θα βάλουν μπουρλότο, εν τέλει λειτουργούν ευεργετικά, εφόσον αντιμετωπιστούν ακαριαία. Και στη διαχείριση αυτής της ιστορίας, η εσωτερική διαχείριση λαμβάνει πολύ καλό βαθμό.

Photo credits: Action images