Όλοι την πατήσαμε πέρυσι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ανάμεσα σε εκείνους κι εγώ, έχοντας ασφαλώς και σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την προβολή της ΑΕΚ στους φίλους της. Πήραμε φόρα και δεν σταματούσαμε να κάνουμε όνειρα. Κάτι οι εξαγγελίες του Μπάγεβιτς για την ομάδα του '90, κάτι η πολύ καλή απόδοση της ομάδας στο τουρνουά της Αυστραλίας απέναντι σε ομάδες ισχυρές όπως η Μπλάκμπερv, μας έκανε να ονειροβατούμε.

Περισσότερο θέλαμε να το πιστέψουμε και αυτό μας έκανε να προσπερνάμε με ευκολία κάποιες βασικές ποδοσφαιρικές αρχές οι οποίες δεν τηρούνταν. Προφανώς επειδή είχαμε ανάγκη να το πιστέψουμε ύστερα από μία πολύ κακή σεζόν (2009-10) που στο τέλος άφησε και την πιο πικρή γεύση με την απώλεια του κυπέλλου στα πέναλτι. Κατήφεια...

Σοφότεροι και περισσότερο «γήινοι» όλοι μας, από το νεαρότερο ποδοσφαιριστή ως τον πιο έμπειρο άνθρωπο της ομάδας που δεν είναι άλλος από τον Χιμένεθ. Από τον πρωτόπειρο σε προετοιμασία δημοσιογράφο ως τον πλέον μπαρουτοκπανισμένο σε τέτοιες, ουδείς πλέον βιάζεται να τρέξει μπροστά. Η ΑΕΚ εδώ «χτίζεται» από την αρχή, με καινούργια προοπτική και φιλοσοφία.

Και πάνω από όλα με την αλήθεια ως φάρο της. Δεν είναι υπερομάδα, δεν θα γίνει τέτοια φέτος. Ακόμα και η απόκτηση του Γκουντγιόνσεν δεν στάθηκε από μόνη της ικανή να μας ωθήσει σε διαφορετικό τρόπο σκέψης, δεν μας παρέσυρε ούτε λίγο το μυαλό. Δεν αναφέρομαι μόνο σε μένα αλλά σε όλους όσοι βρισκόμαστε εδώ παρακολουθώντας τη δουλειά του Ισπανού.

Η ομάδα που δουλεύει μεθοδικά φαίνεται!

Σύμφωνοι, η ΑΕΚ δεν κατάφερε να απειλήσει ιδιαίτερα μία ομάδα από το Αζερμπαϊτζάν στο δεύτερο φιλικό της. Είναι ανησυχητικό αυτό; Κι αν ναι,τότε πόσο; Εξαρτάται από το πως θέλει να βλέπει ο καθένας το το ποτήρι, μισοάδειο ή μισογεμάτο. Εξετάζει όλες τις παραμέτρους; Λαμβάνει υπόψιν του όλες τις συνθήκες;

Δεν θα επικαλεστώ το τετριμμένο, δηλαδή ότι το οξύμωρο θα ήταν να αποδίδει σπουδαίο ποδόσφαιρο τη δεδομένη χρονική περίοδο. Θα σημειώσω όμως ότι μετά από χρόνια η ΑΕΚ ξαναβάζει στο παιχνίδι της την σωστή και πειθαρχημένη πίεση του αντιπάλου σε κάθε πιθαμή του γηπέδου και προσπαθεί ξανά να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας και ελέγχου της μπάλας.

Καλά όλα αυτά μέχρι να φτάσει κόντα στην αντίπαλη περιοχή όπου φάνηκε να μπλοκάρει, να μην έχει καθαρό μυαλό και εναλλακτικές ιδέες. Ωστόσο συνολικά παρατηρείται μία πρόοδος, μπορεί να μην ενθουσιάζει ως εξέλιξη, όμως υπάρχει βελτίωση σε δύο βασικούς τομείς του παιχνιδιού: Πίεση και καλή κυκλοφορία της μπάλας.

Ο Χιμένεθ βάζει ένα-ένα τα κομμάτια στο παζλ και με στρατηγική σειρά. Γι αυτό και θεωρώ ότι έπονται και εκείνα που θα αρέσουν περισσότερο στο μάτι, εκείνα που θα οδηγήσουν την ΑΕΚ και στο γκολ. Δεν είναι εύκολο να διαμορφώσει νέο τρόπο σκέψης και δράσης μία ομάδα από τη μία ημέρα στην άλλη γι αυτό και η ως σήμερα εικόνα της Ένωσης δεν είναι αποθαρρυντική. Τουναντίον σε κάνει να ελπίζεις. Μέχρι εκεί...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχει μπει ακόμα στην εξίσωση ο Γκουντγιόνσεν, καθώς επίσης ότι απουσιάζουν ο Ντιοπ και ο Μίτσελ. Κι αν δεν είναι αυτοί, τότε θα είναι σίγουρα δύο άλλοι. Δεν ξέρω κατά πόσο καλύτεροι ή χειρότεροι, επειδή όμως είναι δεδομένο ότι θα αποτελέσουν επιλογές του Χιμένεθ, θέλω να πιστεύω ότι θα δώσουν λύσεις με το καλημέρα. Το βλέπουμε αυτό στην επιλογή του Χοσέ Κάρλος, θα το δούμε και από τον Χουάν Κάλα πολύ σύντομα.

Εν κατακλείδι, η ΑΕΚ δε αγχώνεται αλλά και δεν παραμυθιάζεται. Δουλεύει για τη δημιουργία μίας ομάδας που θα έχει συγκεκριμένο πλάνο και στόχο και που στις καλές βραδιές της (που λογικά θα είναι και οι περισσότερες) θα νικά τους υποδεέστερους και θα προκαλεί μεγάλο ζόρι στους θεωρητικά ποιοτικότερους αντιπάλους της. Αυτή είναι η πραγματικότητα και με αυτήν ως γνώμονα πρέπει να όλοι να αντιμετωπίζουμε την προσπάθειά της. Δίχως να συμβιβαζόμαστε με ημίμετρα, αλλά και γνωρίζοντας ότι δεν θα δούμε την ομάδα του '90.

Βαγγέλης Αρναούτογλου