Στάθηκε ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς απέναντι στον Παναγιώτη Τσιντώτα. Και πήρε μία εκτέλεση που δεν ήταν η ιδανική όπως του Πανένκα, αλλά ήταν πιο βασανιστική για τον πρώην τερματοφύλακα της ΑΕΚ. Αν δεν το έχετε δει, να το ψάξετε.

Αυτός ήταν ο επίλογος μιας Ατρόμητο ξεκάθαρα θα μπορούσε να έχει βάλει τέσσερα με πέντε γκολ, όμως έμεινε να κυνηγά τα πέναλτι για να κερδίσει. Το φοβερό της υπόθεσης είναι ότι απέναντι στον ΑΕΚ πήρε το ματς με πέναλτι πέρυσι, το ίδιο έγινε και φέτος. Ίσως αυτό να είναι και ένα σημάδι πρωταθλητισμού για όσους σκέφτονται λίγο παραπάνω από το γήινο.

Στο μη εξωγήινο λοιπόν της ιστορίας, ο προπονητής και οι παίκτες έκαναν αυτό που έπρεπε για να πάρουν το παιχνίδι. Με πολλές αλλαγές, κομβικούς ποδοσφαιριστές να μένουν εκτός αποστολής, αλλά με το ίδιο πνεύμα και τη θέληση για να παίξει η ΑΕΚ κυριαρχικό ποδόσφαιρο.

Θα μπορούσε σίγουρα να πάει πολύ στραβά η ιστορία, ήταν πολύ κοντά στο να συμβεί αυτό. Και επίσης ήταν πολύ λογικό και σωστό αυτό που είπε ο Ματίας Αλμέιδα, επισημαίνοντας ότι αυτό το παιχνίδι θα έπρεπε να τελειώσει πολύ διαφορετικά από αυτό που συνέβη.

Εύκολα η ΑΕΚ θα μπορούσε να προηγείται με 3-0 στο πρώτο ημίχρονο. Δεν το κατάφερε, δεν έκλεισε το παιχνίδι από νωρίς όπως θα μπορούσε, οπότε στο τέλος συνέβη αυτό που βοηθά τις καλύτερες ομάδες. Η τύχη.

Βοηθήθηκε από το VAR για να μην κάνει ο Ατρόμητος το 1-2, βοηθήθηκε από την τρομερή συγκυρία να κερδίζει δύο πέναλτι ο Μάνταλος, ο ίδιος άνθρωπος δηλαδή που είχε κερδίσει και εκείνο με το οποίο η ΑΕΚ πήρε το πρώτο ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια μετά το 90ο λεπτό.

Πάλι με τον Μάνταλο και πάλι με πέναλτι. Και με τον Άμραμπατ εκτελεστή όπως και τότε, στην τελευταία στιγμή. Σε αυτή την περίπτωση υπήρχε και δεύτερη.

Η ΑΕΚ έχει μάθει να κάνει πρωταθλητισμό με τον Αλμέιδα. Όταν ένα σύνολο έχει αυτή τη νοοτροπία σίγουρα θα πάρει και πράγματα όταν δεν είναι σε τόσο καλό βράδυ. Σημασία έχει να διατηρείται η ισορροπία και να εξυπηρετείται το πλάνο του προπονητή.

Αυτό που εκείνος είχε ως προτεραιότητα ήταν να παίζει η ομάδα με την άμυνα ψηλά και με επιθυμία να βρει το δεύτερο γκολ, ρισκάροντας να δεχθεί εκείνη ένα τέρμα όπως και συνέβη. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΑΕΚ συνεχίζει να δέχεται γκολ, δεν υπάρχει παιχνίδι φέτος στο οποίο να έχει κρατήσει το μηδέν.

Κοίτα όμως πως τα φέρνει η ζωή... Να δέχεται την ισοφάριση σχεδόν με τη λήξη του παιχνιδιού, να μένει με δέκα παίκτες, όμως να βρίσκει τη φάση που δεν έβρισκε σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού για να κλειδώσει το ματς.

Αυτή τη μία φάση που της έδωσε τη νίκη σε ένα σημείο που όλα έδειχναν ότι θα έχανε βαθμούς από αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο αυτό, είναι δουλειά. Και είναι πολλά τα ματς πλέον που η προσπάθεια του Αλμέιδα έχει ανταμειφθεί ακόμα και στο τέλος δύσκολων αναμετρήσεων που δεν θα έπρεπε να είναι τέτοιες. Τους κερδίζει η ΑΕΚ, το καταφέρνει ο προπονητής της, το πετυχαίνουν οι παίκτες της. Τίποτα δεν τους χαρίζεται.