Η ΑΕΚ ταξίδεψε (και) στη Μασσαλία για να παίξει το δικό της σύνηθες παιχνίδι, παρά τις πολύ μεγάλες απώλειες στη μεσοεπιθετική γραμμή της (εκτός μάχης ήταν οι Αραούχο, Γκαρσία, Γκατσίνοβιτς και Πισάρο). Με την ίδια νοοτροπία, με σκοπό να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια που αναλογούσαν στις δυνατότητες της απέναντι σε εκείνες της Μαρσέιγ προκειμένου να νικήσει.

Ο προπονητής έπρεπε να εκπονήσει ένα πλάνο ανασταλτικής επάρκειας και δημιουργικής έμπνευσης δίχως πολύ βασικά εργαλεία στο δεύτερο μισό του γηπέδου κι αυτό ήταν εμφανές παρά την προσπάθεια όλων να το υπηρετήσουν με τρόπο αποδοτικό.

Για ένα ημίχρονο η ΑΕΚ δεν τα κατάφερνε ιδιαίτερα καλά, αλλά μόλις βρήκε τον τρόπο, μόλις ισοφάρισε και έδειχνε ικανή για μια εποποιία ανάλογη με εκείνη του Μπράιτον, ήρθε το λάθος του εξαιρετικού έως τότε Στάνκοβιτς για να τη στήσει στον τοίχο απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα των Μαρσεγιέζων και στη μεγάλη αυστηρότητα του Πολωνού ρέφερι της συνάντησης, Στεφάνσκι.

Η επιλογή του Ματίας Αλμέιδα να χρησιμοποιήσει τον Τσούμπερ αντί του Πόνσε στην κορυφή της επίθεσης, είχε τη λογική της ως σκέψη, όμως δεν λειτούργησε καλά. Σε τέτοια παιχνίδια πίεσης από τον αντίπαλο, ματς στα οποία απαιτείται μεγάλη αντοχή στις κατά κύματα επιθέσεις του, o φορ αναλώνεται σε πολύ τρέξιμο και λίγες επαφές με την μπάλα.

Κάτι που όντως συνέβη με τον Ελβετό ο οποίος πήρε όλη κι όλη μόλις μία φορά την μπάλα μπροστά του με χώρο για να τρέξει αλλά ανακόπηκε με φάουλ. Με τη χρησιμοποίησή του εκεί, δε, η ΑΕΚ στερήθηκε της κίνησής του πίσω από τον επιθετικό περιοχής, της ικανότητάς του στην πίεση και στα κλεψίματα, αλλά και των σουτ με τα οποία συνηθίζει να απειλεί και πολλές φορές καταφέρνει να βρίσκει γκολ, όταν παίζει με πρόσωπο στην αντίπαλη εστία και χώρο μπροστά του για να ενεργήσει.

Ίσως το να ξεκινούσε ο Πόνσε εκεί με τον Τσούμπερ πίσω του, να βοηθούσε την ΑΕΚ να κρατά σε μεγαλύτερη εγρήγορση τους κεντρικούς αμυντικούς της Μαρσέιγ και να βρίσκει καλύτερες συνεργασίες απέναντι σε μία αμυντική γραμμή που έδειχνε ευάλωτη. Βέβαια αυτά όλα είναι εκ των υστέρων συμπεράσματα καθώς τη μία φορά που χρειάστηκε να εκτελέσει ως φορ μέσα στην περιοχή, ο Τσούμπερ βρήκε δίχτυα, όμως μετά από πάσα του Βίντα που ήταν σε θέση οφσάιντ. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η προσαρμογή από τα συνήθη πλάνα του προπονητή, δεν απέδωσε όσα είχε στο μυαλό του.

Το άλλο πλάνο και η αυτοχειρία

Με την είσοδο του Αργεντινού στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και τον Τσούμπερ να παίρνει πλέον μέτρα πίσω του, φάνηκε ότι η ΑΕΚ έβρισκε πολύ πιο εύκολα τον τρόπο να αναστατώσει την ευάλωτη αμυντική γραμμή των γηπεδούχων. Ισοφάρισε μέσα από μία καταπληκτική συνεργασία η οποία ολοκληρώθηκε με το γκολ του Πινέδα, ανάγκασε τη Μαρσέιγ να της αφήσει την μπάλα και να περιμένει πιο πίσω για μερικά λεπτά, όμως πάνω εκεί που όλα έδειχναν ότι θα πάμε σε παιχνίδι που θα κριθεί στις λεπτομέρειες και με την ΑΕΚ να έχει πλέον μεγάλες πιθανότητες να το κερδίσει, η λάθος πάσα του Στάνκοβιτς και κατόπιν η αποβολή του, τελείωσαν το έργο για τους κιτρινόμαυρους.

Η ΑΕΚ στάθηκε άτυχη και στις αποφάσεις που πάρθηκαν από το VAR και γενικά από τον ιδιαίτερα αυστηρό (στα όρια του εχθρικού) μαζί της Στεφάνσκι. Δέχτηκε γκολ στο πρώτο ημίχρονο σε μία διεκδίκηση της μπάλας που κάλλιστα θα μπορούσε να είχε καταλογιστεί επιθετικό φάουλ στον Βίντα, κέρδισε ένα φάουλ στο όριο της μεγάλης περιοχής της Μαρσέιγ το οποίο για ελάχιστα εκατοστά δεν ήταν πέναλτι, πέτυχε γκολ που σωστά ακυρώθηκε ως οφσάιντ αλλά και πάλι για ένα βήμα, δηλαδή ξανά σε φάση οριακή και καταλογίστηκε εναντίον της δεύτερο πέναλτι, που άλλος ρέφερι δύσκολα θα το έδινε.

Ωστόσο, έδωσε σε αρκετές περιπτώσεις το δικαίωμα στους γηπεδούχους να απειλήσουν εντός της περιοχής της, δεχόμενη αρκετές κάθετες πάσες στην πλάτη των αμυντικών της. Σε μία από αυτές ήρθε το πρώτο γκολ και τη Μαρσέιγ, ενώ στις υπόλοιπες ήταν εκεί ο Στάνκοβιτς για να πει όχι. Το άσχημο της ιστορίας ήταν ότι σε όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, ενώ έβλεπε να της συμβαίνει κατ' εξακολούθηση το ίδιο πράγμα, η ΑΕΚ δεν έβρισκε τον τρόπο για να το αντιμετωπίσει. Και τελικά, ενώ απέφυγε τα δύσκολα και βρήκε το δρόμο που την οδηγούσε στην ανατροπή, ήρθε το μοιραίο λάθος για να γκρεμίσει κάτι πολύ σπουδαίο που φαινόταν μπροστά.

Η εξέλιξη αυτή, δίνει μορφή τελικού για την πρόκριση στον επόμενο γύρο της διοργάνωσης, στην αναμέτρηση των δύο ομάδων στη Νέα Φιλαδέλφεια, στις 9 Νοεμβρίου. Με νίκη επί της Μαρσέιγ, η ΑΕΚ αποκτά μεγάλο αβαντάζ, σε κάθε άλλο αποτέλεσμα η κατάσταση θα γίνει περίπλοκη και δύσκολη.