Ποδοσφαιρικά παράλογα στην ΑΕΚ

Από τα λίγα πράγματα που κράτησα και μου έκαναν εντύπωση τη βραδιά της μάζωξης στο εταιρικό αρχηγείο του Δημήτρη Μελισσανίδη στον Πειραιά, είναι η ευκολία με την οποία απέκρουε τις ερωτήσεις για τον προπονητή που έφερε στην ΑΕΚ τίτλο πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια και το πάθος του να στηρίξει έναν τεχνικό διευθυντή, που κατά γενική ομολογία, δεν είναι επιτυχημένος.

Εκφράζοντας καθαρά προσωπική άποψη, μου δημιουργήθηκε το αίσθημα της απαξίας για τον άνθρωπο που έσωσε την ΑΕΚ από χίλια-δύο στραβά της διοίκησης, όταν κλήθηκε (δις) να δράσει ως "κασκαντέρ" ώστε να διορθώσει τις ανορθογραφίες των άλλων, ενώ έφτασε στην κορυφή τη μία και μοναδική φορά που του δόθηκε η ευκαιρία να "χτίσει" κάτι δικό του από την αρχή (καλοκαίρι του 2017).

Ταυτόχρονα διαπίστωσα τη φλόγα του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ ώσε να του βγει το "πρότζεκτ Λυμπερόπουλος", δοσμένο σε μια υπερβολή που θα μπορούσε να εκληφθεί ως κοντινή στο φυσιολογικό, μόνον εφόσον η αναφορά γινόταν σε κάποιον σοφό του ποδοσφαίρου. Επιλογές είναι αυτές όμως...

Η ιστορία θα δείξει κατά πόσο το «άδειασμα» του ανθρώπου που αγαπά πραγματικά την ομάδα και αποχώρησε από την Ελλάδα γνωρίζοντας ότι θα επιστρέψει σε 20 ημέρες για να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια πρωταθλητισμού, θα βοηθήσει την ΑΕΚ να πραγματοποιήσει ένα καλύτερο βήμα προς το μέλλον. Αυτά δε, γράφονται τη στιγμή που ο Μανόλο δεν έχει την παραμικρή ενημέρωση και εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχει κάνει μια συμφωνία με τον Μελισσανίδη, η οποία βρίσκεται εν ισχύ.

Στον αντίποδα, η απόφαση για αλλαγή τεχνικού, η οποία δρομολογείται παραμονές του Ιούνη, σίγουρα έχει υπόβαθρο. Κάτι υπήρχε καιρό τώρα και δουλευόταν παράλληλα, με το να υπάρχει στο χέρι η σιγουριά για τον Χιμένεθ. Προφανώς θα μπορούσε κάποιος να το αποκαλέσει και διπλό παιχνίδι. Αυτά όμως στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν, δεν αποτελούν εφευρέσεις της ΑΕΚ. Το αν ηθικά κολλάνε στη σκέψη του καθενός, είναι μια άλλη κουβέντα.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ...

Ποδοσφαιρικά μιλώντας πάντα, αν κάποιος θα έπρεπε να αλλάξει από τη σύνθεση των ανθρώπων που ασχολούνται νυχθημερόν με το τμήμα, σίγουρα αυτός δεν θα έπρεπε να είναι ο προπονητής. Είναι μια φτωχή σκέψη (σωστά το εξέφρασε ο Καίσαρης στον αέρα του Sport24 Radio 103,3) μιας αλλοτινής εποχής, μακριά από το status που χαρακτηρίζει διεθνώς το άθλημα σήμερα. Έχει όμως και το ενδιαφέρον της...

Να δούμε λοιπόν ποιος θα είναι ο επόμενος που θα προσπαθήσει να παρουσιάσει καλύτερο ποδόσφαιρο. Να δούμε αν αυτό το ποδόσφαιρο θα είναι και αποτελεσματικό, διότι θυμίζω, αυτό το ακούσαμε και από τον Ουζουνίδη. Να δούμε ποιοι παίκτες θα έρθουν ώστε να παραχθεί καλύτερο ποδόσφαιρο, με ποιο μπάτζετ και ποια κριτήρια θα ενταχθούν στο ρόστερ. Να δούμε πως είναι για την ΑΕΚ να ξαναβγαίνει από τη βόλεψη του Χιμένεθ, για να παρουσιάσει κάτι άλλο, κάτι λέει καλύτερο στο μάτι...

Θυμίζω ότι, στις τρεις από τις τέσσερις σεζόν στα χρόνια της «επιστροφής», η ΑΕΚ δίχως τον Μανόλο, είχε μείνει εκτός τίτλου από Οκτώβριο, βία Νοέμβριο μήνα. Με Δέλλα, Κετσπάγια και Ουζουνίδη στο τιμόνι. Ήθελε να παίξει κάτι άλλο. Κάτι λέει καλύτερο... Δεν το κατάφερε, οπότε στις δύο περιπτώσεις, έτρεξε πάλι πίσω από τον Ισπανό (στην άλλη είχε φέρει τον Πογέτ). Ξεχνάνε εύκολα στην ΑΕΚ, αλλά έχει πραγματικά ενδιαφέρον να μάθουμε αν εν τέλει είναι ποδοσφαιρικά ικανοί να φτιάξουν κάτι διαφορετικό.

Photo credits: Eurokinissi