Είναι η πορεία της τέτοια από το καλοκαίρι του 2015 έως σήμερα, από τότε δηλαδή που επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία κι εντεύθεν, που κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλεί αυτό που συμβαίνει φέτος με την ΑΕΚ. Θα μπορούσε αντιθέτως να πει κάποιος ότι είναι το φυσιολογικό, μια κατάσταση που δεν προξενεί εντύπωση σε κανέναν, από ένα κλαμπ που έχει συνηθίσει τον κόσμο του να ζει μέσα σε ένα ασανσέρ συναισθημάτων. Η εναλλαγή τους είναι τόσο άμεση και απότομη όσο η μετάβαση από τα υπόγεια στο ρετιρέ και τούμπαλιν.

Ασφαλώς, αυτό που η ομάδα κατορθώνει από την ημέρα που αποφάσισε να αποκοπεί από το παράλογο για να επιστρέψει στην κανονικότητα, είναι ομολογουμένως αξιοθαύμαστο, αν όχι εντυπωσιακό. Περισσότερο το δεύτερο, καθώς είναι εύκολο να ξεχαστούν πια τα χάλια που έφτιαξαν εκείνοι που τα επιμελήθηκαν το καλοκαίρι του 2019, ωστόσο η μετάβαση στη σημερινή πραγματικότητα συνιστά μια ανατροπή που κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση υπήρξε. Το ξέρουν καλά όσοι είναι εντός ΑΕΚ, όλοι όσοι βίωσαν από μέσα αυτή την άρρωστη κατάσταση και όσοι την παρακολουθούν στενά, όπως καλή ώρα εμείς.

Ας μείνουμε όμως στο σήμερα. Από εκεί που όλα συνηγορούσαν σε μία χαμένη σεζόν, η Ένωση έχει μπροστά της μια ευκαιρία που μόνη της δημιούργησε για τον εαυτό της. Τη μία αποστολή ήδη την έχει φέρει στα μέτρα της, καθώς με το +4 από τον ΠΑΟΚ, θα πρέπει να πάρει πίσω εκείνος τους βαθμούς από το CAS για να νιώσει σοβαρό κίνδυνο απώλειας της δεύτερης θέσης, εκτός αν υποπέσει σε πολλαπλές αυτοκτονίες. Η δεύτερη είναι σαφώς πιο δύσκολη, καθώς έχει να αντιμετωπίσει τον καλύτερο Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων, στον τελικό του Κυπέλλου.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Μια τετράδα αγώνων έμεινε λοιπόν για την ΑΕΚ, αυτή που θα κρίνει εν τέλει αν αυτή η σεζόν που ξεκίνησε τόσο περίεργα, με αποφάσεις εκτός ποδοσφαιρικής λογικής κι ένα σωρό παράλογα να συνοδεύουν τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 2019, θα έχει εν τέλει ένα όμορφο φινάλε. Τέσσερα ματς απέναντι στους τρεις άλλους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς η Ένωση θα κληθεί να παίξει τα ρέστα της για τη 2 θέση (κατά σειρά) κόντρα σε Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, αλλά και για την κατάκτηση του Κυπέλλου απέναντι στον πρωταθλητή Ελλάδας.

Μια αποστολή που δεν τη λες και εύκολη, αλλά που σίγουρα δεν είναι και ακατόρθωτη, από τη στιγμή που η ομάδα παρουσιάζει μια σταθερά καλή εικόνα στα τελευταία παιχνίδια της και ακόμα περισσότερο διότι έχει στον πάγκο της έναν προπονητή υψηλής ποιότητας στην τακτική, καθώς επίσης και τους ξεχωριστούς ποδοσφαιριστές της σε εξαιρετικό φεγγάρι. Η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα, λόγω της αποχής, η ΑΕΚ το έπιασε από εκεί που το είχε αφήσει στην προ-κορονοϊού περίοδο. Με καλό ποδόσφαιρο, πολύ προσεγμένο διάβασμα των αντιπάλων της και βελτιωμένους αυτοματισμούς στο παιχνίδι της.

Είναι πλέον μια καλή και ισορροπημένη ομάδα, η οποία δικαιούται να πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Σίγουρα, οι ελπίδες της θα ήταν αυξημένες αν η αμυντική λειτουργία της απολάμβανε ακόμα τη θωράκιση που τις παρείχε ο Βράνιες, αλλά το σωστό είναι να μιλάμε για τους παρόντες και όχι για τους φυγόμαχους ή εκείνους που αποχώρησαν.