Ήταν καιρός να αλλάξουν κάποια πράγματα. Να πάρουν τη φυσική σειρά τους, να εισέλθουν σε μία νορμάλ αλληλουχία γεγονότων και πράξεων. Ασφαλώς, οι ριζικές αλλαγές απαιτούν και ισχυρές διοικήσεις. Στου κασίδη το κεφάλι πολλά κάνεις και τίποτα δεν μαθαίνεις τελικά…

Μπορείς επί παραδείγματι να ασχολείσαι με το κινητό σου όποτε γουστάρεις, να σερφάρεις στο ίντερνετ εντός των αποδυτηρίων πριν από ανάλυση τακτικής, να κάνεις χαβαλέ όταν μιλάει ο προπονητής σου, να ανοίγεις συζήτηση στο αεροπλάνο για το ποιος έχει «χτυπήσει» το πιο μοδάτο τατουάζ όταν η ομάδα επιστρέφει χαμένη και ταπεινωμένη και ενώ απειλείται με υποβιβασμό.

Last year που έλεγε και μία ψυχή… Στην ΑΕΚ της νέας εποχής, όλοι οι ποδοσφαιριστές, ανεξαρτήτου ηλικίας αλλά σίγουρα και περισσότερο οι πιο νέοι, άγραφοι και υπό δοκιμή, θα πρέπει να είναι πρωτίστως δουλευταράδες και δευτερευόντως ταπεινοί! Φάνηκε αυτό από τη διοικητική προσέγγιση στο θέμα των ετήσιων αποδοχών των νεαρότερων. Με μηνιαίο μισθό αρκετά χαμηλότερο των 500 ευρώ αλλά και τη δέσμευση ότι άλλα τόσα θα εισπράττουν κάθε φορά που θα γράφουν (έστω και ενός λεπτού!) συμμετοχή με την πρώτη ομάδα, το μήνυμα εστάλη: Παίξτε μπάλα για να βγάλετε χρήματα!

Πίσω από το προαναφερθέν (και αποφασισθέν) κίνητρο κρύβεται μία ολόκληρη κουλτούρα. Και πάνω σε αυτό οικοδομείται η νέα τάξη πραγμάτων. Τα ψέμματα τελείωσαν, η ΑΕΚ δεν θα είναι πλέον μία παιδική χαρά απροσάρμοστων χαρακτήρων. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο… Η μεγάλη νίκη θα έχει επιτευχθεί όταν οι μικροί της ομάδας, αυτοί που προορίζονται ως οι μελλοντικοί αστέρες της, θα έχουν καταλάβει τι είναι το ποδόσφαιρο και κυρίως γιατί το υπηρετούν -ακολουθούν.

Άλλου είδους προσέγγιση…

Η αποστολή των Μπάγεβιτς, Λυμπερόπουλου και Δέλλα δεν ολοκληρώνεται στη στελέχωση ενός ρόστερ που θα αποδίδει καλό ποδόσφαιρο και θα ανεβαίνει τρένο τις κατηγορίες. Αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο. Το δεύτερο αφορά στην υπενθύμιση του επιθυμητού συνδυασμού: Να είσαι κανονικός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής αλλά συνάμα και άνθρωπος της ομάδας. Ένας σωστός χαρακτήρας που θα είναι προσηλωμένος στη δουλειά του με απώτερο σκοπό την επιτυχία του συνόλου.

Ασφαλώς δεν μπορείς να το πετύχεις με όλους. Σίγουρα θα προκύψουν απώλειες και αποτυχίες. Όμως η τελική σούμα θα είναι άκρως θετική. Και τούτο διότι για τους επικεφαλής της επόμενης ημέρας το τρίπτυχο «δουλειά - σεβασμός - συναδελφικότητα» είναι έννοιες μη συζητήσιμες, συνθέτουν όλες μαζί τον καινούργιο (και συνάμα παλιό και απόλυτα κραταιό για όσους θυμούνται τα χρόνια των επιτυχιών) νόμο των κιτρινόμαυρων αποδυτηρίων.

Χρήματα περισσότερα λοιπόν στις επόμενες κατηγορίες και σε όσους αποδείξουν ότι τα αξίζουν, σε όσους αντιληφθούν την ευκαιρία που τους παρουσιάζεται και κερδίσουν μέσα στο γήπεδο αυτά που θα τους χαρίσουν στην πορεία μία ζωή χαρισάμενη. Σαν και αυτή των Μπάγεβιτς, Λυμπερόπουλου και Δέλλα. Πρώτα μεγαλούργησαν μέσα στις τέσσερις γραμμές και μετά είδαν στους λογαριασμούς τους αυτά που τους αναλογούσαν.