Το "Α και το Ω" σε ένα ποδοσφαιρικό σύνολο ώστε να λειτουργήσει σωστά, ξέχωρα από τις ατομικές δεξιότητες κάθε ποδοσφαιριστή και το που ο καθένας μπορεί να φτάσει, είναι ο προπονητής. Όταν είναι επαρκής και γύρω του δημιουργείται ένα κλίμα σωστής λειτουργίας και στήριξης, τότε θα πάρει το καλύτερο από αυτό που η ομάδα μπορεί να (του) δώσει.

Αυτό ήταν και το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν από την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2018 έως και σήμερα.

Είναι άραγε ο Ματίας Αλμέιδα αυτός ο άνθρωπος που το συγκεκριμένο υλικό θα μπορέσει να το πλάσει με τρόπο που θα το καταστήσει ανταγωνιστικό στο φινάλε του πρωταθλήματος; Μικρή σημασία έχει για μένα αυτό...

Σαφώς μεγαλύτερη έχει το να μπορέσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος να πείσει με τη δουλειά του, ότι αξίζει να έχει αυτή τη θέση για περισσότερο από μερικούς μήνες, όπως δηλαδή συνέβη με όλους όσοι διαδέχθηκαν τον Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της ΑΕΚ. Ακόμα και του Ισπανού συμπεριλαμβανομένου από ένα σημείο και μετά.

Τι έλειπε από την ΑΕΚ

Αν πάρουμε τα μάτια μας από το αμιγώς ποδοσφαιρικό σκηνικό που εκτυλίχθηκε στο Αγρίνιο και εστιάσουμε σε όλα τα γύρω-γύρω, θα διαπιστώσουμε ότι συγκροτείται ένα σύνολο το οποίο αποτελείται από ποδοσφαιριστές που γουστάρουν να παίζουν μαζί και τους αρέσει ο προπονητής τους.

Στην ΑΕΚ που ο καθένας νευρίαζε και σπαταλούσε το χρόνο του σε μία λάθος πάσα για να καταφερθεί εναντίον του συμπαίκτη του, όλα αυτά έχουν πάψει να υπάρχουν. Στην ΑΕΚ που διαλυόταν το σύμπαν όταν το παιχνίδι δεν της πήγαινε καλά, αυτή τη στιγμή ξεχειλίζουν η πίστη και η αφοσίωση στο πλάνο του προπονητή, όποιο και αν είναι αυτό. Ακόμα κι αν πρέπει να παίξει ο Πινέδα ως δεξί μπακ για ένα διάστημα.

Τι της έλειπε αλήθεια της ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια, όχι για να είναι μονίμως πρωταγωνίστρια, διότι αυτό έχει να κάνει και με την ποιότητα των παικτών, αλλά για να είναι μία ομάδα που θα έχει το "μαζί" πάνω από όλα και όλους; Τι της έλειπε αλήθεια για να παίζει στο 100% αυτού που μπορεί να παρουσιάσει στα γήπεδα και όχι να φυτοζωεί σε μία μίζερη κατάσταση, τόσο εκνευριστικά επαναλαμβανόμενη;

Της έλειπε ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να φτιάξει ένα γουστόζικο κλίμα σε μία παρέα που θα απολάμβανε την καθημερινότητά της, χωρίς να σκέφτεται πόσο μακριά θα καταφέρει να φτάσει. Ας το φέρει ο δρόμος...

Να είναι άραγε αυτός ο Ματίας Αλμέιδα; Θα είναι αν αυτό που προσπαθεί να κάνει και το οποίο μέχρι σήμερα υπηρετούν όλοι χωρίς εγωισμούς και αμετροέπεια, χωρίς αλαζονεία και υπεροψία, υποστηριχθεί μέχρι το τέλος ακόμα κι αν κάνει 15 ήττες, όχι 10 όπως πέρυσι ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό.

Θυμίζει καλές σεζόν

Όλα τα ποδοσφαιρικά δρώμενα θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε προϊόντος του χρόνου, τώρα όμως, μετά τη σημαντική νίκη επί του Παναιτωλικού και την εικόνα της ομάδας εντός και εκτός γηπέδου, στέκομαι στο πόσο δυνατό είναι το συναίσθημα που προκαλούν, όλοι μαζί, σε αυτούς που αρκούνται να βλέπουν την ΑΕΚ ομάδα δεμένη ισορροπημένη, ενωμένη και στοιχισμένη γύρω από ένα προπονητή.

Υπάρχει δουλειά μπροστά. Πολλή δουλειά. Υπάρχει όμως κι ένα νέο γήπεδο κι εκεί θα δούμε την ΑΕΚ ξανά, σύντομα, στο αμέσως επόμενο ματς. Όποια κι αν είναι η απόσταση από την κορυφή, ό,τι κι αν λέγεται δεξιά κι αριστερά για το αν μπορεί ή όχι φέτος να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα που θυμίζει καλές σεζόν.

Είναι σίγουρα μία από αυτές που δημιουργούν το feeling για κάτι πολύ ενδιαφέρον.