Η επόμενη ημέρα είναι πάντοτε πιο ενδιαφέρουσα. Η επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα μέσα από ένα εξαιρετικό παιχνίδι, με τακτική προσέγγιση προπονητή ανωτέρου (για τα ελληνικά δεδομένα) επιπέδου και εκτέλεσή της από 11 αποφασισμένους και απόλυτα αφοσιωμένους στο πλάνο μαχητές, είναι γεγονός. Στα δικά μου μάτια, γεγονός επίσης είναι ότι πλέον απαιτείται να γίνουν δύο μεταγραφικές υπερβάσεις.

Τα όσα έδειξε η ΑΕΚ χθες, σε ένα ματς υψηλής απαίτησης και απέναντι σε αντίπαλο με εγνωσμένες επιθετικές δυνατότητες, δεν συνεπάγονται ότι το ρόστερ είναι ολοκληρωμένο στο βαθμό που πρέπει ώστε να γίνει πρωταθλητισμός. Από τη στιγμή μάλιστα που η εκτόξευση του οικονομικού οφέλους ξεπερνάει πλέον τα 7 εκατ. ευρώ, θα είναι μη εξηγήσιμη απόφαση αν ένα μεγάλος μέρος των κερδών, δεν δαπανηθεί για την ενίσχυση της ομάδας με παίκτες κλάσης. Τον Αραούχο και έναν ακόμα. Ή κάποιον σαν τον Αραούχο και έναν ακόμα.

Διαπιστώσαμε όλοι πράγματα που προκάλεσαν φυσιολογικό ενθουσιασμό. Αλλά δεν είναι νορμάλ, ακόμα και μετά από μία τόσο εμφατική εμφάνιση, να ταξιδέψεις στο άλλο άκρο της πλήρους αντίθεσης, ισχυριζόμενος ότι αυτό το σκηνικό θα επαναλαμβάνεται επί μονίμου βάσεως. Δεν μπορείς επί παραδείγματι να περιμένεις πολλές τέτοιες επιθετικές παραγωγές από τον Σιμόες, ούτε να πιστεύεις ότι επειδή ο Αλμέιδα έκανε ένα τρομερό φίνις στο ματς, όταν μπήκε φρέσκος απέναντι σε άμυνα κουρασμένη και σμπαραλιασμένη η οποία ανέβαινε πολλά μέτρα και έπαιρνε μεγάλα ρίσκα για να ψάξει το γκολ, θα συμβαίνει το ίδιο κάθε φορά.

Επίσης είναι εξίσου αδιανόητο να κρυφτείς πλέον ως ΑΕΚ πίσω από το συμβόλαιο του Πορτογάλου και να πεις ότι «από τη στιγμή που δεν φεύγει και πρέπει να τον πληρώσω 500.000 ευρώ, δεν θα πάρω άλλον». Δικαιολογίες και καλαμαράκια τέλος! Πρέπει να αποκτηθεί επιθετικός κλάσης και τουλάχιστον επιπλέον ένας παίκτης με ξεχωριστές ικανότητες, εκεί που θέλει ο προπονητής. Όχι εκεί που πιστεύω εγώ ή εσείς. Εκεί που θέλει ο Μανόλο. Πλέον δικαιούται και ο ίδιος να έχει σαφή και ξεκάθαρη θέση. Βασικά επιβάλλεται!

Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΕΛΕΙΨΕ

Αυτοπεποίθηση, πλάνο, θάρρος και ασφαλώς τακτικό σχέδιο το οποίο ακολουθήθηκε στο έπακρο, στο 200%. Δεν πτοήθηκε από τη χαμένη ευκαιρία του 5ου λεπτού, ούτε σκέφτηκε ότι κάτι αντίστοιχο της είχε συμβεί και στο πρώτο ματς στο Μπριζ, όταν στο α’ 45λεπτο απώλεσε τρεις κλασικές ευκαιρίες προκειμένου να επιστρέψει με κάτι περισσότερο από το «πονηρό» 0-0.

Εν ολίγοις, δεν την πήρε από κάτω. Τουναντίον συνέχισε με υπομονή και πίστη στις δυνατότητές της, με τον αέρα της καλύτερης ομάδας όπως και απέδειξε από τον πρώτο αγώνα, να ψάχνει τα γκολ. Και στο τέλος βρέθηκε να έχει πετύχει τρία! ΑΕΚ – Μπριζ 3-0. Αλήθεια ποιος το περίμενε; Ελάχιστοι, ίσως ούτε καν άτομα στον άμεσο περίγυρο της ομάδας. Για να μην πιάσει κανείς τη μεμψιμοιρία των οπαδών και τα εύκολα αναθέματα κατά παικτών και προπονητή.

Κόντρα σε όλα λοιπόν, ακόμα και στο δικό της κακό κάρμα, η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα που άρεσε στον κόσμο της, η οποία έφερε την αποστολή εις πέρας και που εν τέλει πέτυχε το μεγάλο στόχο. Δεν είναι μόνο η πρόκριση. Είναι το αίσθημα της επιστροφής στην ευρωπαϊκή κανονικότητα και η αποφυγή του εγκλωβισμού στην εσωτερική ομηρία. Μια μεγάλη πρόκριση από παίκτες οι οποίοι έδειξαν ότι διαθέτουν προσόντα, εκτός από την καρδιά που μόνιμα επικαλείται ο Χιμένεθ, με το ομολογουμένως καταπληκτικό και άκρως αποτελεσματικό χθεσινό σχέδιό του.

Η ΑΕΚ τους έδωσε ξανά ένα λόγο για να χαμογελούν. Για να διαπιστώνουν ακόμα μία εξέλιξη. Μπορεί να συμβαίνουν κάπως αργά, όμως ομολογουμένως συμβαίνουν τέτοιες στην ομάδα. Κι αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να μην προοδεύει τίποτα, από το να υπάρχει μια flat κατάσταση. Η φετινή ΑΕΚ στην αφετηρία της, δεν έχει σχέση με την περυσινή.

Πέραν του ότι είναι ποιοτικά υπέρτερη και του ότι διαθέτει έναν πολύ ανώτερο προπονητή από αυτόν που είχε πέρυσι τέτοια εποχή, δείχνει ότι ξέρει να υπερπηδά και τις απουσίες της. Νίκη τώρα στα Γιάννενα. Για να κάνει το τρία στα τρία και να εισέλθει στη διακοπή με ηρεμία και χαμόγελα. Ας ελπίσουμε με τον Αραούχο και ακόμα έναν βαρβάτο παίκτη στην εξίσωση.

Photo credits: Eurokinissi