Το ομολογώ, ο τίτλος είναι ελαφρώς παραπλανητικός, ή μάλλον μεταφορικός. Δεν πέφτουν κορμιά, ούτε ο Χιμένεθ τους υποβάλει σε γυμνάσια, άλλωστε τα συνεχόμενα απαιτητικά ματς και το παρελθόν άτυχων στιγμών στα Σπάτα (θλάσεις, σπασμένες μύτες, ράμματα σε κεφάλια, τραυματισμοί), ορθώνουν απαγορευτικό σε μια καθημερινότητα φουλ έντασης. Ωστόσο για κάθε έναν εκ των συμμετεχόντων ξεχωριστά, η προπόνηση είναι μια μάχη. Σε ημερήσια βάση.

Πέραν όσων διαπιστώνονται εντός των αγωνιστικών χώρων κι έχουν οδηγήσει σε αυτό το αήττητο σερί 9 αγώνων (6 νίκες - 3 ισοπαλίες), ξέχωρα από τη διαπίστωση ότι τα εντός έδρας ματς δεν προσφέρονται για άλλες δωρεές βαθμών (5 στα 5 με μηδέν παθητικό), ο Χιμένεθ άλλαξε τη συζήτηση και γύρω από το κιτρινόμαυρο ρόστερ. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που δημιούργησε δεύτερες σκέψεις για πρόσωπα και υποθέσεις που έμοιαζαν να έχουν πάρει έναν πολύ συγκεκριμένο δρόμο.

Το να γνωρίζεις ότι αν μοχθήσεις πολύ ώστε να καλύψεις χαμένο έδαφος και να καρπωθείς την ευκαιρία σου, ο προπονητής θα σου τη δώσει, είναι μια παράμετρος η οποία διαφοροποιεί ριζικά τη συζήτηση. Αυτή η καραμέλα που όλοι οι προπονητές πιπιλάνε μέχρι να λιώσει, σπανίως υποστηρίζεται από πράξεις. Ο Χιμένεθ το εννοεί, ακριβώς επειδή είναι πασιφανές ότι έχει απόλυτη γνώση των ικανοτήτων και μειονεκτημάτων του ρόστερ. Διαπιστώνοντας λοιπόν ότι τα υπέρ είναι περισσότερα, τα αξιοποιεί δίχως δεύτερες σκέψεις.

Πολλοί μιλούν εκ των προτέρων για ρίσκα. Όμως θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε τι που αποφασίζει ο Ισπανός, ακολουθείται από μία απόλυτα κατασταλαγμένη σκέψη, τέτοια που δεν του δημιουργεί ενδοιασμούς ώστε να διστάσει ή να κάνει πίσω μπροστά στην επιλογή για βαθύ rotation (όπως η κατά 7/11 αλλαγμένη ενδεκάδα σε σχέση με εκείνη που ξεκίνησε κόντρα στον Ολυμπιακό). Ασφαλώς κάποια στιγμή θα υπάρξουν αποφάσεις που δε θα τον δικαιώσουν, συμβαίνει με όλους. Πίσω από αυτές όμως θα υπάρχει μια λογική. Και μαζί η βεβαιότητα ότι είχε ξετινάξει στο μυαλό του τις διαθέσιμες επιλογές πριν από κάθε αγώνα, καταλήγοντας σε αυτή που θεωρούσε πιο ταιριαστή.

Κάθε προπόνηση λοιπόν...

... είναι και μια νέα ημέρα στη δουλειά. Όσο βοηθούν τα αποτελέσματα, το ηθικό ενισχύεται και η αύρα παραμένει τόσο ενεργά ευχάριστη όσο τις τελευταίες εβδομάδες, τόσο η μάχη για μια θέση στην ενδεκάδα θα φουντώνει. Ας σταθούμε για λίγο στον Βάργκας. Φαινόταν αποκαρδιωμένος επί Κετσπάγια διότι αντιλαμβανόταν ότι ο τότε προπονητής της ομάδας τον αντιμετώπιζε υποτιμητικά. Επί Μοράις ήταν ως επί το πλείστον τραυματίας. Επί Χιμένεθ βρήκε ξανά τη χαρά του παιχνιδιού κι εμείς την απόλαυση να αντικρίζουμε έναν ποδοσφαιριστή που κακά τα ψέματα, για το επίπεδο της ελληνικής λίγκας διαθέτει σπάνιες τεχνικές αρετές.

Οι δεύτερες σκέψεις για τον μέχρι πρότινος «τελειωμένο» Βάργκας για τον οποίο η ΑΕΚ ήλπιζε να έρθει πρόταση τον περασμένο Γενάρη μήπως και απαλλαγεί από το συμβόλαιό του και τώρα διαπιστώνει την «κακομεταχείριση» που (σε μεγάλο βαθμό) τον καθήλωσε σε χαμηλές πτήσεις, γεννήθηκαν για πολλούς ακόμα οι οποίοι αυτή την περίοδο έχουν το δικαίωμα να υπογράψουν οπουδήποτε αλλού επιθυμούν.

Ο Λαμπρόπουλος και ο Κολοβέτσιος συνυπήρξαν για πολλοστή φορά από ανάγκη και τα πήγαν περίφημα. Μια ομάδα που σκοπεύει να κάνει πρωταθλητισμό, οφείλει να έχει τουλάχιστον τέσσερις στόπερ ανά πάσα στιγμή έτοιμους και ικανούς για ενδεκάδα. Άποψή μου είναι ότι πρέπει να παραμείνουν και οι δύο, έχουν δώσει τις εξετάσεις τους και τις έχουν περάσει με επιτυχία. Ο άτυχος Μπακάκης, είναι επίσης παίκτης που έχει ποιότητα για τη θέση του, ίσως περισσότερη από κάθε άλλον Έλληνα δεξιό μπακ που αγωνίζεται στη Σούπερ Λίγκα. Κι ας ζει στη σκιά του Γκάλο.

Για τον Πέκχαρτ, αυτό τον δύσκαμπτο, αργό, μονοδιάστατο επιθετικό, τα στατιστικά λένε μια μεγάλη αλήθεια: Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με έξι γκολ (όσα και ο Μάνταλος), πρώτος σκόρερ σε όλες τις διοργανώσεις με εννέα τέρματα. Του τη δίνεις σωστά; Θα τη βάλει μέσα! Είναι περιορισμένος στις κινήσεις και στη συνεισφορά του; Ναι είναι, όμως συνάμα πρόκειται για φορ περιοχής που σημαδεύει σωστά. Και στο φινάλε, ισχύει ότι και για τους στόπερ. Τέσσερις φορ ανά πάσα στιγμή έτοιμοι, είναι απαραίτητοι.

Ο Χριστοδουλόπουλος παίζει ξανά σαν Λάζαρος, ο Μπακασέτας νιώθει (και είναι) ξανά χρήσιμος, ο Γαλανόπουλος συνειδητοποίησε ότι θα παίζει και μάλιστα σε ολόκληρα 90λεπτα, ο Αλμέιδα με τον Τσιγκρίνσκι ετοιμάζονται για το δικό τους δυνατό φίνις με προσωπικό στόχο να «πάψουν» κάθε πρώιμη συζήτηση γύρω από τα συμβόλαιά τους, ο Μάνταλος ανεβαίνει, ο Αϊντάρεβιτς βρίσκει ρόλο.

Ασφαλώς τα 6 επόμενα ματς (Πλατανιάς για πρόκριση στους 4 του Κυπέλλου και Πανιώνιος εκτός, ΠΑΟΚ εντός, Ατρόμητος εκτός, ΠΑΟ εντός, Πλατανιάς εκτός για το πρωτάθλημα) θα μας δείξουν πολλά για πολλούς. Διότι το ερχόμενο καλοκαίρι, απαγορεύονται λάθη, δισταγμοί, καθυστερήσεις και μπακαλίστικες λογικές. Απαιτούνται καίριες αποφάσεις και δράσεις. Εφόσον η ΑΕΚ θέλει να διεκδικήσει πραγματικά το πρωτάθλημα.

Photo credits: Eurokinissi