Στον κήπο του καλού και του κακού
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τις απελπιστικά αργές εξελίξεις (;) στα διοικητικά της ΑΕΚ, το απονενοημένο διάβημα της λαϊκής βάσης, τους μετόχους που περιμένουν τον Βιντιάδη και την απευκταία λύση που όμως ίσως να είναι και η πραγματικά σωτήρια.
Γεμίζει το μυαλό σου με πληροφορίες άχρηστες, θολώνει η κρίση σου, δοκιμάζεται η λογική σου. Από την περίοδο της ανταλλαγής των mail και των ανούσιων ξεκατινιασμάτων μέσω αυτών από ανθρώπους που (άπαντες) είναι υπόλογοι για τη σημερινή κατάντια της ΑΕΚ, περάσαμε στην εποχή των ποντικών που μοιράζουν δεξιά και αριστερά έγγραφα της εταιρείας για να ενημερωθεί ο φίλος της ομάδας σε ποιον μανάβη, πετρελαιά, ή προμηθευτή κάρβουνου χρωστάει η ΠΑΕ.
Χάσαμε πλέον την έννοια της πραγματικής είδησης, ακριβώς επειδή στοχεύουμε στο λάθος σημείο: στην υποβάθμιση της ίδιας της ομάδας. Και γι αυτό φέρουμε ευθύνη όλοι, κι εμείς ασφαλώς επειδή έχουμε επιτρέψει στον εαυτούς μας να παρασυρθούμε στη δίνη της απαξίωσης ακόμα και την ίδια τη δουλειά μας, στο ρεπορτάζ μας. Ψάχνουμε για κακές ειδήσεις επειδή δεν προκύπτουν καλές. Και όλο αυτό μεγαλώνει την εσωστρέφεια, αυξάνει τον διχασμό. Το καταλαβαίνω και το αποδέχομαι όταν μου το λένε διότι είναι φορές που και εγώ ο ίδιος αισθάνομαι ότι γίνομαι μέρος αυτού.
Από την άλλη όμως, πώς να μην είσαι και καχύποπτος… Υπάρχει μόνο ένας επίδοξος επενδυτής που κακώς χαρακτηρίστηκε ως Τσάκας από εκείνους που σήμερα τον έχουν αναγνωρίσει πάλι (μέχρι να τον «γκρεμίσουν» ξανά και… τούμπαλιν!), ο οποίος όμως δεν έχει φανερώσει ακόμα τι πραγματικά έχει στα χέρια του. Και είναι πολλοί οι μήνες, κοντεύουν 9 τον αριθμό και σχέδιο, χρήματα, τρόπους εξυγίανσης και ανάπτυξης δεν μας φανέρωσε ακόμα. Όσο κι αν θέλεις να πιστέψεις, μαζεύεσαι, περιμένεις, ελπίζεις αλλά και θυμώνεις. Δεν ξέρεις από που να πιαστείς και σε τι να προσβλέπεις…
Μήπως να το δούμε και αλλιώς;
Και εκεί που λες, «χλωμός και ο Βιντιάδης, όλο καθυστερεί, όλο κωλυσιεργεί», σκάει στα μούτρα σου η εναλλακτική λύση με μπροστάρη τον “έκανα κάποτε γης μαδιάμ την Ερασιτεχνική” Ανδρέα Ανατολιωτάκη και σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο! Ακούς για δανεισμούς 1 εκατ. ευρώ με σκοπό να οδηγηθεί η ΠΑΕ στο Πρωτοδικείο και να αναλάβει πρόεδρός της εκείνος που θα έχει βάλει τα περισσότερα (προφανώς) από αυτά τα δανεικά. Ίσως δηλαδή και ο ίδιος ο μπροστάρης της κίνησης… Σου γυρίζει το μάτι! Εκεί είναι που λες, ναι, υπάρχει και πιο χαμηλά…
Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, με καλή διάθεση (δεν αντιλέγω), με αμφιλεγόμενο πρότερο βίο και πάνω από όλα με άδειες τσέπες, έχει την ψευδαίσθηση ότι θα απευθυνθεί στον κόσμο και θα τον πείσει να βάλει χρήματα όταν δεν το πέτυχε ο (αποκαλούμενος και ως) Μαύρος ο Θεός! Δεν ακολούθησαν εκείνον οι ΑΕΚτζήδες και θα σπεύσουν να ξαναγίνουν χρηματοδότες επειδή θα τους προτρέψουν κάποια πρόσωπα άγνωστα και εν πολλοίς αδιάφορα. Δεν πρέπει να είσαι και πολύ λογικός για να πιστεύεις σε κάτι τέτοιο…
Είναι οι στιγμές που λέω, μήπως καλύτερα να τελειώνουμε; Μήπως να μπει ένα λουκέτο αφού εισβάλει το ΣΔΟΕ για να πάει (επιτέλους!) ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (ή και στο κελί του ακόμα) και να δούμε την ΑΕΚ καθαρή και απαλλαγμένη από όλους αυτούς; Και εμείς οι ίδιοι να τη σηκώσουμε στις πλάτες μας, με αγνούς ΑΕΚτζήδες μπροστάρηδες και έναν επιχειρηματία που δεν θα φοβάται πλέον ότι θα ρίχνει χρήματα σε άδειο πηγάδι να την οδηγεί προς την αντεπίθεση; Για σκεφτείτε το; Πόσους Ξενιάδηδες, Μπαραϊρακτάρηδες, Ανατολιωτάκηδες ακόμα; Πόσους επιχειρηματίες που ναι μεν θέλουν, αλλά επικαλούνται κολλήματα και το τραβάνε μήνες ολόκληρους;
Μήπως η λύση είναι να μηδενίσει το κοντέρ αν ο Βιντιάδης δεν το καταφέρει; Σκεφτείτε. Εκεί είναι το μονοπάτι. Οδηγεί στον κήπο του καλού και του κακού. Εξαρτάται από ποια πλευρά θα το διαβούμε…