Σύστημα και πρόσωπα
Ο Τραϊανός Δέλλας επιμένει σε συγκεκριμένη διάταξη και πρόσωπα στο αρχικό σχήμα, ωστόσο σε ακόμα ένα ματς η λύση δόθηκε όταν η ΑΕΚ φόρτωσε την αντίπαλη περιοχή. Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την πιθανή αλλαγή σχεδίου αλλά και τις απαντήσεις που δίνουν οι Ντακόλ και Μπρέτσεβιτς.
Εκτός από ευρέως γνωστό είναι και πασιφανές εντός των γηπέδων ότι η ΑΕΚ δεν «δουλεύεται» για την εφετινή σεζόν αλλά για τις επόμενες στη μεγαλύτερη κατηγορία.
Ο Τραϊανός Δέλλας εμπιστεύεται ένα σύστημα (4-2-3-1) που βολεύει στην παρουσία όσο το δυνατόν περισσότερων ικανών μέσων ή μεσοεπιθετικών από αυτούς που υπάρχουν στο κιτρινόμαυρο ρόστερ, για το οποίο όμως απαιτείται η παρουσία ενός φορ ανώτερης κλάσης (π.χ. επιπέδου Τζιμπούρ όταν ο Αλγερινός βρισκόταν στην ακμή του) που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.
Για ακόμα ένα ματς, απέναντι σε μία ομάδα που έπαιξε κλειστά όταν κατάφερε να την αιφνιδιάσει ανοίγοντας το σκορ, η ΑΕΚ είχε μεν την υπομονή και δεν έβγαλε νεύρα στον αγωνιστικό χώρο, όμως στερήθηκε ιδεών και βρήκε τις λύσεις μέσα από τις στημένες φάσεις.
Ήταν ο τρίτος συνεχόμενος αγώνας πρωταθλήματος που έφτασε στη νίκη εκμεταλλευόμενη την υπεροπλία της στο συγκεκριμένο τομέα, ενώ με αυτόν τον τρόπο έχει πετύχει τα 6 από τα 7 ως σήμερα τέρματά της στη Football League. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους κι εν προκειμένω λένε και την αλήθεια...
Κινήσεις σωστές αλλά και καθυστερημένες
Σαφώς και όλα άρχισαν να λειτουργούν καλύτερα όταν ο Δέλλας τόλμησε περισσότερο. Η συμμετοχή του Ζόριτς ήταν η πρώτη σωστή ενέργεια από τον πάγκο, ωστόσο οι αλλαγές των Ντακόλ και Μπρέτσεβιτς, των ποδοσφαιριστών δηλαδή που ανέτρεψαν με την αποδεδειγμένη ικανότητά τους στο σκοράρισμα την κατάσταση, μάλλον έγιναν με καθυστέρηση.
Η ΑΕΚ άφησε πάλι ένα ημίχρονο να κυλήσει ανούσια επιμένοντας σε πρόσωπα που δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα (με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τους Πλατέλλα και Μπαρμπόζα, αν και ο τελευταίος ανέβηκε στο β’) και άργησε σημαντικά να φέρει την πίεση μέσα στο τέρμα του Αχαρναϊκού στην επανάληψη.
Τα πλεονεκτήματα της εμφανούς καλύτερης φυσικής κατάστασης από τις άλλες ομάδες της κατηγορίας και της ικανότητας να βρίσκει γκολ μέσα από τις στημένες φάσεις, δεν θα αρκούν πάντα. Σαφώς αποτελούν στοιχεία και χαρακτηριστικά γνωρίσματα του παιχνιδιού της, όχι μεσοβέζικες λύσεις, ωστόσο κάτι άλλο πρέπει να σκαρφιστεί ο προπονητής της ομάδας για ματς όπως το χθεσινό.
Πρόσωπα έτοιμα ανά πάσα στιγμή
Η απονομή δικαιοσύνης σε μία ομάδα αντανακλάται μέσα από τις επιλογές του προπονητή. Βάσει των όσων έχουμε δει ως σήμερα, ο Ντακόλ και ο Ζόριτς αξίζουν περισσότερο μία θέση στην ενδεκάδα εν συγκρίσει με τους Πλατέλλα και Ανάκογλου. Μία τέτοια αλλαγή προσώπων θα μπορούσε να στηριχθεί μέσα από τη συγκεκριμένη διάταξη μόνον εφόσον ο Μάνταλος χρησιμοποιηθεί ως δεύτερος αμυντικός χαφ (με τον Ζόριτς στο αριστερό φτερό και τον Ντακόλ πίσω από τον Μπρέτσεβις ή τον Αραβίδη). Υπάρχει βέβαια και το πατροπαράδοτο «4-4-2» ή το πιο τολμηρό «4-1-3-2».
Μέσα από τέτοιες διαφοροποιήσεις, η ΑΕΚ ενδεχομένως να γίνει πιο αργή, ίσως όμως να αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματική στα πρώτα ημίχρονα των αγώνων, διάστημα στο οποίο παρουσιάζεται μπλοκαρισμένη και καθόλου λειτουργική. Με βεβαιότητα μπορεί πλέον να πει κανείς ότι η ταχύτητα στα άκρα δεν τις δίνει ιδιαίτερο πλεονέκτημα στη συγκεκριμένη κατηγορία, απέναντι σε ομάδες που κατά 85-90% θα την αντιμετωπίζουν όπως ο Αχαρναϊκός (ή και πιο σκληρά, όπως το Αίγιο στην πρεμιέρα).
Ασφαλώς στο τέλος της ημέρας, ο Δέλλας θα είναι αυτός που θα επιλέξει αν θα επιμείνει σε πρόσωπα και διάταξη ή αν ήρθε η στιγμή να δοκιμάσει κάτι εναλλακτικό, τώρα που είναι ακόμα νωρίς...
