Tα 3 "πρέπει" της ΑΕΚ

Πρώτα ήταν το "αυτοί μας πήγαν στους ομίλους, αυτοί θα θα μας βγάλουν ασπροπρόσωπους". Αγιαξ - ΑΕΚ 3-0, με ανασταλτικές συμπεριφορές, αρκούντως προβληματικές. Μετά ήρθε "δοκάρι μέσα θεός, δοκάρι έξω χαζός".

ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 2-0, με ανεξήγητες αμυντικές αβλεψίες, από πολλούς, όχι από έναν. Ελπίζω στην Κρήτη να μην τριτώσει το κακό, ψάχνοντας εκ νέου αιτιάσεις για το ότι η καλή ΑΕΚ, έφυγε από το γήπεδο ηττημένη ξανά. Δικαιολογίες είναι πάντοτε εύκολο να βρίσκεις. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθείς το πρόβλημα.

Πέρυσι τέτοια εποχή, η ΑΕΚ βρισκόταν στην αφετηρία μίας θαυμαστής ευρωπαϊκής πορείας. Οι αγώνες στο Europa League έφτιαχναν το κέφι των ποδοσφαιριστών της και αποτελούσαν το εφαλτήριο για να πετύχουν σπουδαία πράγματα στις εγχώριες διοργανώσεις. Τώρα ισχύει το ανάποδο... Τα ματς του Champions League θα είναι αυτά που θα την πληγώνουν και μέσα από τις δοκιμασίες τους, θα αναζητά τον τρόπο να τα προσπερνά δίχως να της αφήνουν σημάδια.

Σαφώς πιο δύσκολη κατάσταση. Αναμφίβολα πρωτόγνωρη και για τον προπονητή της. Ο Χιμένεθ "έχτιζε" αποδυτηριακή αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση μέσα από τα ματς του Europa League. Ο Ουζουνίδης, πρωτόπειρος ως προπονητής στα κατατόπια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, κλήθηκε να διαχειριστεί ένα πολύ πιο σύνθετο και περίπλοκο έργο, να νικήσει την απογοήτευση και την παγωμάρα από τη μη ομαλή προσγείωση στο Αμεστερνταμ.

Η ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΠΕΤΥΧΕ, ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΔΕΝ ΑΠΕΦΥΓΕ

Το πρώτο ζητούμενο ήταν το παιχνίδι στην Τούμπα, κόντρα στον ΠΑΟΚ που την περίμενε με άκρατο (και ποδοσφαιρικώς εννοούμενο) φανατισμό για να αποδείξει όσα παράλογα έχει στο θολωμένο μυαλό του ο προπονητής του, ο οποίος μιλά διαρκώς για ένα δήθεν κλεμμένο πρωτάθλημα.

Δεν διακυβεύονταν μόνο η ικανότητα ανταπόκρισης της ομάδας στα δύσκολα, αλλά σε έναν βαθμό και η αξιοπιστία του Μαρίνου απέναντι στις εξαγγελίες του. Παρουσίασε ένα εξαιρετικό πλάνο στο δημιουργικό κομμάτι. Ωστόσο ποιος μπορεί έτσι απλά να προσπεράσει το γεγονός των πέντε γκολ παθητικό σε δύο παιχνίδια και της ευκολίας με την οποία η ομάδα του τα δέχθηκε; Αμέσως το μυαλό, συνειρμικά πάντα, οδηγείται στην προηγούμενη κατάσταση. Ναι, η ΑΕΚ του Χιμένεθ δεν θα έπαιζε καλή μπάλα στην Τούμπα. Αλλά δεν θα έβγαινε και εκτός ματς με τέτοια αφέλεια.

Ο Ουζουνίδης, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, είναι άνθρωπος ο οποίος εξ αρχής προτίμησε την οδό των υψηλότερων απαιτήσεων από αυτές που δημιουργήθηκαν πέρυσι. Μίλησε για αποτελέσματα στο Champions League, παρά τις απουσίες λόγω τιμωριών και μη πραγματοποίησης των δύο σημαντικών προσθηκών που ξεκάθαρα η ΑΕΚ είχε ανάγκη.

Ήρθε η ήττα στο Άμστερνταμ, μέσω μιας άνευ όρων παράδοσης, η οποία έκανε το σύνολο που παρέταξε να μοιάζει στο δεύτερο ημίχρονο, πολύ κατώτερο των προσδοκιών (τις οποίες ο ίδιος δημιούργησε). Ακολούθησε το παράλογο της Τούμπας. Η ομάδα που πέρυσι δεν χάριζε φάση στην άμυνα χωρίς να "ματώσει", έκανε δύο γκολ δώρο στον αντίπαλό της, με απροστάτευτους διαδρόμους και δείχνοντάς του το δρόμο για να το πράξει. "Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Ασελγήστε ελεύθερα...".

ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΛΟ "ΠΡΕΠΕΙ"

Η ΑΕΚ του Μαρίνου Ουζουνίδη, είναι μια ομάδα που προσπαθεί να χτίσει πάνω στις περυσινές αμυντικές αρχές της, ένα πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Είναι σαφώς πιο απειλητική σε σχέση με πέρυσι, μέσα από οργανωμένο παιχνίδι, πιο ελκυστική στο μάτι, πιο όμορφη, έχει όντως αλλάξει.

Ωστόσο αυτή την ισορροπία που απαιτείται σε κάθε τέτοια δύσκολη μετάβαση, δεν έχει καταφέρει να τη βρει. Της λείπει η ουσία. Δέχεται φτηνά και απρόσμενα γκολ, σε στιγμές που οι φάσεις δεν "μυρίζουν" ως επικίνδυνες. Είχαν προηγηθεί τα τρία από τον Αγιαξ, τα οποία αν τα βάλει κάποιος κάτω, θα διαπιστώσει ότι εμπεριείχαν ανασταλτικές αδράνειες, η αλήθεια είναι σε ένα ανώτερο ποδοσφαιρικό επίπεδο.

Ουδείς αντιλέγει ότι η ΑΕΚ ήταν και άτυχη στην Τούμπα, το σκορ ενδεχομένως θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Θα ήταν αφεντικό του ματς αν το σουτ του Λιβάγια δεν είχε σταματήσει στο δοκάρι, θα επέστρεφε στο ματς αν εκείνο του Μπακασέτα δεν είχε την ίδια τύχη. Ωστόσο αυτή είναι η μπάλα. Νικά, εκείνος που σημαδεύει καλύτερα.

Πλέον η Ένωση καλείται να παίξει με διαδοχικά "πρέπει". Η σούμα λέει ότι στα πρώτα δύο από τα πέντε διαδοχικά δύσκολα ματς μέχρι τη διακοπή του πρωταθλήματος, εισέπραξε ηχηρά χαστούκια. Έπονται οι ΟΦΗ, Μπενφίκα και Ολυμπιακός και απαιτούνται τρεις νίκες. Μετά από αυτά τα ματς, θα ξαναβάλουμε κάτω την κουβέντα για το ρόστερ και κατά πόσο είναι ελλιπές. Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος και να ανατρέξω στους διθυράμβους για τον Αλεφ ούτε να σκαλίσω το γιατί επελέγη ο Μπογέ για να τον κάνει εδώ η ΑΕΚ καλά. Στην πορεία θα τα δούμε όλα, με καθαρό μυαλό και χωρίς βιασύνη.