Τα δήθεν «κατηγορώ» κατά του Μελισσανίδη

Είναι η τρίτη φορά που το σκέφτεται σοβαρά να επιστρέψει. Αυτή τη φορά ας είναι και η «φαρμακερή» για εκείνους που δεν θέλουν να τον δουν στο προσκήνιο.

Ας είναι πάνω από όλα η καθοριστική για το μέλλον της ΑΕΚ διότι όλοι γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι η ισχύς που μπορεί να αποκτήσει ξανά μαζί του, είναι αδύνατον να δοθεί από κάποιον άλλον έλληνα επιχειρηματία και μαζί ΑΕΚτσή. Ωστόσο δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης εμφανίστηκε και πάλι προ το πυλών. Βρέθηκε πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν στο ίδιο σημείο, όχι επειδή εκείνος θέλησε να κάνει τη λεζάντα του όπως (θεωρώ ότι) αδίκως του καταλογίστηκε, αλλά διότι είναι το πρόσωπο που όλοι όσοι αγαπούν την ΑΕΚ επιθυμούν να δουν ότι ενεργοποιείται ξανά.

Ασχέτως με τα δικά του θέλω, χωρίς να του αναγνωρίζεται το δικαίωμα να απέχει, δίχως να ενδιαφέρει όλους εμάς αν ο κίνδυνος να χάσει αυτά που με κόπο (τρόπο, μαγκιά, οξυδέρκεια, όπως θέλετε το λέτε) απέκτησε τον απέτρεπαν όλα αυτά τα χρόνια από το να ασχοληθεί ξανά με την ομάδα του, την ΑΕΚ του.

Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι ο Μελισσανίδης δεν τρέφει αληθινή αγάπη για την ΑΕΚ; Ίσως όχι την ίδια τρέλα με αυτή που οδήγησε τον Νικολαΐδη το καλοκαίρι του 2004 στην απόφαση που τότε σε όλους μας έμοιαζε με απονενοημένο διάβημα (εξ ου και το « ή τρελός ή λαμόγιο»), όμως να βοηθήσει θέλει και αυτό είναι βέβαιο και πολλάκις διαπιστωμένο.

Την πόρτα επιχείρησε να την ανοίξει δύο φορές στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά του τη χτύπησαν στο πρόσωπο. Ακόμα και όταν έδωσε το όραμα του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, αυτού που θα υπήρχε τώρα αν δεν είχε μεσολαβήσει εκείνο το ανόητο καπρίτσιο του Ντέμη στις εκλογές της Ερασιτεχνικής, όταν κάλεσε (σε εποχές που ακόμα έπειθε) τα παιδιά της Ορίτζιναλ να ψηφίσουν τον Ζούπα και να δώσουν άκυρο στο όνειρο του Μελισσανίδη για την «Αγιά Σοφιά». Μόνο αυτό αναλογιστείτε, η ΑΕΚ θα μπορούσε να έχει γήπεδο σήμερα αν δεν υπήρχε αυτός ο εγωισμός στη μέση...

Όμως αυτό δεν αναιρεί το ότι...

... από τη στιγμή που εξεδήλωσε και πάλι διάθεση ανάμειξης, αφού απάντησε θετικά στο κάλεσμα για τη συνάντηση των «5» που πλέον έγιναν «3», καλό θα είναι να το προσπαθήσει και ο ίδιος. Να μην «ξενερώσει» από την άρνηση των Γκούμα και Χατζηιωάννου αλλά να επιχειρήσει παρέα με τον Παππά και τον Νοτιά να συμπορευτούν και να κρατήσουν την ΑΕΚ στη ζωή. Ασφαλώς και δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει όταν οι δύο πρώτοι αποποιούνται των ευθυνών τους και με μία ψυχρή ανακοίνωση ισχυρίζονται ότι δεν έχουν καμία άλλη ευθύνη για τα «εγκλήματα» και τις «κακοδιαχειρίσεις» που έγιναν όσο εκείνοι ήταν ενεργοί.

Είναι θεμιτό το να λένε ότι δεν επιθυμούν να ασχοληθούν ξανά. Δεν είναι ωστόσο και τόσο πειστικό να το εκτοξεύουν μέσω μίας ανακοίνωσης η οποία και αμφισβητήσεις χωράει και πολλά ερωτήματα σηκώνει. Και δικαίως ο Μελισσανίδης μπορεί να επικαλεστεί ότι δεν έχει κανένα μα κανένα ηθικό δίλημμα για να απομακρυνθεί ξανά όταν αυτοί που ήταν ιδιοκτήτες αρνούνται σήμερα να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι έστω για μία συζήτηση για τα χρέη που αφήνουν πίσω τους. Για να διαπιστώσουμε κι εμείς με νούμερα τα οποία πιστοποιούνται εγγράφως αν όντως έδωσαν όσα έπρεπε ή αν οφείλουν να βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη.

Εν κατακλείδι, στην πλέον κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της κάποιοι δέχονται να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για την εξεύρεση λύσης και κάποιοι άλλοι πετούν την ασπίδα τους. Δεν είναι ο Μελισσανίδης ο υπαίτιος για τη σημερινή κατάσταση, ούτε εκείνος που υποχρεούται να βρει τη λύση βοηθώντας με κάτι περισσότερο από... πολλά εισιτήρια διαρκείας. Όταν βλέπεις την ΑΕΚ να καταστρέφεται και δίνεις μία τέτοια απάντηση, όντως σκοτώνεις την ελπίδα. Αλλά επιμένω, οι Παππάς, Νοτιάς και Μελισσανίδης είναι από μόνοι τους υπεραρκετοί. Ας το προσπαθήσουν...