Τα κλειδιά στον κύριο
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τον προπονητή που κερδίζει καθημερινά την εμπιστοσύνη και το σεβασμό των φίλων της ομάδας και προτείνει την αξιοποίησή του σε περισσότερους κυρίαρχους ρόλους.
Απέναντι στον Ηρακλή είδαμε όλα όσα είχαμε διακρίνει νωρίτερα αλλά και κάτι περισσότερο. Κάτι εξίσου σημαντικό: Ελκυστικό ποδόσφαιρο και μάλιστα με ποδοσφαιριστή λιγότερο! Η ΑΕΚ του Πογέτ εκτός από το να νικά, αρχίζει να και να ομορφαίνει.
Επτά σερί νίκες εντός του 2016 και 15-2 τέρματα, αν μη τι άλλο απολογισμός πειστικός για τη διαφορετικότητα που έχει αποκτήσει η ομάδα από την ημέρα που ο Ουρουγουανός ανέλαβε τις τύχες της. Ξέρει τι θέλει και πως θα το πάρει.
Είχα γράψει στα αμέσως δύο προγενέστερα άρθρα ότι αξίζει αυτός ο προπονητής να βοηθηθεί με δύο παίκτες ανώτερου επιπέδου διότι θα γνωρίζει και πως να τους αξιοποιήσει. Όπως επίσης ότι η πιο σημαντική επένδυση για την ίδια την ΑΕΚ θα είναι να πείσει τον Πογέτ να παραμείνει στον πάγκο της ώστε να δημιουργήσει εκείνος την ομάδα που θα είναι περισσότερο διεκδικητική, εν ολίγοις ένα σύνολο που θα διεκδικεί το πρωτάθλημα παραπάνω και από όσο της επιτρέπεται (από εξωγενείς παράγοντες τύπου Δελφάκη). Καθημερινά ο Ουρουγουανός σε πείθει ότι είναι ο κατάλληλος. Μήπως εν τέλει και για περισσότερα πράγματα από το να κοουτσάρει;
Τα κλειδιά του μαγαζιού είναι μία μεγάλη συζήτηση και έχει πολλές παραμέτρους. Υπάρχει εκείνη που η ΑΕΚ δοκίμασε επί εποχής Φερέρ, δίνοντας στον Ισπανό ένα μυθικό συμβόλαιο και τον απόλυτο έλεγχο όλων των θεμάτων που αφορούσαν στην ομάδα. Αποδείχθηκε λάθος. Ωστόσο εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο πολύ νεότερο και φιλόδοξο, έναν προπονητή που δεν κρύβει ότι έχει ως όνειρο να καθίσει στον πάγκο μίας μεγάλης αγγλικής ομάδας, αν γίνεται της Τσέλσι που είναι και η αγαπημένη του. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, τόσο ο ίδιος όσο και η Ένωση μπορούν να μεγαλώσουν πολύ και να κερδίσουν οφέλη μελλοντικής καταξίωσης.
Μυαλό ξυράφι
Εκτός από τυπολάτρης και απόλυτος επαγγελματίας, ο Πογέτ φαίνεται ότι είναι και πολύ έξυπνος άνθρωπος. Παρατηρεί τα όσα γίνονται εντός της ομάδας, σαφώς και αντιλαμβάνεται ότι η οικονομική στενότητα δεν του επιτρέπει να κάνει κινήσεις που έχει στο μυαλό του, ωστόσο συμβιβάζεται με την κατάσταση, ασχολείται επισταμένως με το πως θα βελτιώσει την ΑΕΚ με τους υπάρχοντες και κοιτάζει πιο μακριά δίχως να βαρυγκωμεί. Αυτό που έχει αντιληφθεί είναι ότι η ομάδα θα αρχίζει να αλλάζει όταν θα έχει τη σιγουριά της ανέγερσης του γηπέδου, όταν δηλαδή το έργο θα έχει ξεκινήσει.
Δεν είναι συμβιβασμός, είναι κατανόηση και αποδοχή της πραγματικότητας. Άλλος στη θέση του μπορεί να αντιμετώπιζε ως ευκαιρία αυτό το σερί που έχει χτίσει, προκειμένου να γκρινιάξει ή να εξωτερικεύσει δυσαρέσκεια για πρόσωπα και καταστάσεις. Όχι ο Πογέτ... Θα κοιτάξει να κάνει τη δουλειά ως το τέλος καλύτερα, θα πολεμήσει για όσα περισσότερα μπορεί να φέρει διότι έχει χαρακτήρα νικητή. Και όταν πλέον η χρονιά τελειώσει, τότε θα πει αυτά που θέλει ή όσα συμπέρανε, πάντα για το καλό της ομάδας.
Να ξέρετε ότι ακόμα και το ότι «έκοψε» ένα σωρό παίκτες που του προτάθηκαν, ωφέλιμο είναι για την ίδια την ΑΕΚ. Δεν χτυπά τη γροθιά στο μαχαίρι απαιτώντας πράγματα άπιαστα, δεν συμβιβάζεται όμως και με ημίμετρα. Είναι ακριβώς ο τύπος που κάθε ποδοσφαιρικός οργανισμός χρειάζεται αν θέλει να προοδεύσει. Και θεωρώ ότι με περισσότερες ελευθερίες σε καίρια ζητήματα, οικονομική στήριξη και συμμετοχή του σε κάθε απόφαση που αφορά το ποδοσφαιρικό τμήμα, η προσφορά και το έργο του μετά από χρόνια θα επανέρχεται στη σκέψη μας με θετικό πρόσημο.
Αρκεί βέβαια να πειστεί ότι εδώ είναι αυτό που θέλει και ότι μέσα από αυτή την κοινή προσπάθεια, θα διαγράψει και εκείνος την πορεία που αργότερα θα τον εκτοξεύσει. Το ξαναγράφω: Η επένδυση της ΑΕΚ είναι ο Πογέτ.