Η έβδομη (έως σήμερα) μεταγραφή ήταν ομολογουμένως και η πιο «ψαγμένη» κίνηση της ΑΕΚ κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού. Ο Αρον Τρίστασον, ποδοσφαιριστής για τον οποίο η Ραπίντ Βιέννης δαπάνησε δύο εκατ. ευρώ το περασμένο καλοκαίρι για να τον κάνει δικό της με μεταγραφή από τη Νόρτσεπινγκ, ήταν μια προσθήκη που εκ πρώτης όψεως έμοιαζε από υπερβολικά δύσκολη έως ανέφικτη!

Κι όμως η Ένωση κατάφερε να τον αποκτήσει από την αυστριακή ομάδα υπό τη μορφή δανεισμού και να συμφωνήσει μαζί της ότι θα της καταβάλλει τα μισά χρήματα από όσα εκείνη ξόδεψε το περασμένο καλοκαίρι, εφόσον αποφασίσει να κάνει χρήση της συμφωνηθείσας οψιόν αγοράς τον Ιούνιο του 2018. Και πως το κατάφερε αυτό; Χάρη στον εξαιρετικό χειρισμό της συγκεκριμένης υπόθεσης από τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς, ο οποίος σε πρώτη φάση ενημερώθηκε ότι ο Τρίστασον είχε αναπτύξει τάσεις φυγής από τη Ραπίντ και σε δεύτερη κατάφερε με τρόπο που απαιτούσε πολύ προσεγμένη προσέγγιση, να τον κάνει συμπαίκτη στην προσπάθεια απόκτησής του από την ΑΕΚ.

Για να φτάσει ένας αθλητής στο σημείο να πιέζει για το φευγιό μια ομάδα που έχει δαπανήσει ένα πολύ σημαντικό πόσο για εκείνον μόλις έναν χρόνο πριν, πρέπει και να έχει ενθουσιαστεί (όχι απλά να πειστεί) με το project που του παρουσιάστηκε. Προφανέστατα λοιπόν, ο Μαϊστόροβιτς παρουσίασε την προοπτική της Ενωσης με τρόπο που εντυπωσίασε τον Τρίστασον. Είναι κάτι που πρέπει να αναγνωριστεί στο Σουηδό διότι ο ικανός Τ.Δ. δεν είναι μόνον εκείνος που έχει μάτι αλλά και αυτός που καταφέρνει να ολοκληρώνει με αποτελεσματικότητα δύσκολες αποστολές, παρουσιάζοντας με τρόπο ελκυστικό τις όποιες ξεχωριστές ιδιαιτερότητες και προοπτικές της ομάδας που εργάζεται και εκπροσωπεί.

ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ;

Πέρυσι τέτοια εποχή, εκεί στους ίδιους χώρους του Κίελτσε, ο Τιμούρ Κετσμπάια έδινε έμφαση στη φυσική κατάσταση θωρώντας την τακτική καθοδήγηση μια όχι και τόσο απαραίτητη διαδικασία. Ουσιαστικά το είχε ομολογήσει λέγοντας «οι παίκτες γνωρίζουν τι να κάνουν και δεν χρειάζεται πολύ θεωρία σε αυτόν τον τομέα». Όχι βέβαια ότι γινόταν και καμιά ιδιαίτερη δουλειά στην πράξη. Γρήγορα αποδείχθηκε ότι η ΑΕΚ ήταν παντελώς αδούλευτη στο πιο σημαντικό κομμάτι της προπονητικής στρατηγικής.

Φέτος η κατάσταση στο Κίελτσε ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Μανόλο Χιμένεθ, θιασώτης μιας άλλης σχολής βασισμένης στην τακτική λεπτομέρεια, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. Το καθημερινό πρόγραμμα περιελάμβανε ομιλίες θεωρίας σε ξεχωριστά γκρουπ παικτών και ακολούθως εφαρμογή επί χόρτου των όσων ειπώθηκαν. Όταν απαιτείτο, ο προπονητής θα επιστράτευε μέχρι και την «πλύση εγκεφάλου» προκειμένου να δει από τους παίκτες του αυτά που ακριβώς τους ζητεί.

Όπως για παράδειγμα τα ιδιαίτερα μαθήματα στους δύο ακραίους μπακ Ροντρίγκο Γκάλο και Ελντερ Λόπες, δύο φύσει επιθετικογενείς πλάγιους οπισθοφύλακες που αρέσκονται στο να προωθούνται και οι οποίοι πλέον ψιθυρίζουν ακόμα και στον ύπνο τους ότι «πρέπει πρώτα να σκέφτομαι την άμυνα και μετά από οτιδήποτε άλλο». Ο Χιμένεθ δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένος από την ανταπόκριση των παικτών και την αφομοίωση των τακτικών προσεγγίσεών του.

Αναγνωρίζει ότι το υλικό που έχει στα χέρια του χαρακτηρίζεται από υψηλούς δείκτες αντίληψης στην εκμάθησης ώστε να απορροφά γρήγορα τα όσα δουλεύονται στις προπονήσεις και να τα εκτελεί στο ακέραιο όταν διεξάγονται οι ασκήσεις τακτικής. Αναγνωρίζει επίσης την ποιοτική ανωτερότητα του ρόστερ που διαθέτει τώρα η ΑΕΚ εν συγκρίσει με το καλοκαίρι του 2012, όταν είχαν το έμψυχο υλικό της ΑΕΚ είχε αποψιλωθεί με τη φυγή των Μπλάνκο, Σκόκο, Ντιοπ, Μίτσελ, Ματέος κ.α. Και σαφώς περιμένει 2-3 προσθήκες ποιότητας ακόμα ώστε η ομάδα να αλλάξει επίπεδο.