Αυτό που αναρωτιόμασταν πέρυσι τέτοια εποχή για την ΑΕΚ, ήταν αν θα καταφέρει να βρει έναν τρόπο ώστε να παραμείνει διεκδικητική και μετά τον Ιανουάριο.

Πολύ απαισιόδοξη η σκέψη, θα πει κάποιος, όμως επί της ουσίας και μόνο το γεγονός ότι μπορούσαμε να δούμε μερικούς μήνες και όχι απλά κάποιες μέρες μπροστά, συνιστούσε από μόνο του μια εξέλιξη θετική. Βλέπετε έως τότε και για αρκετά χρόνια, η ΑΕΚ είχε μάθει να βρίσκεται εκτός διεκδίκησης τίτλων κατά το Νοέμβριο.

Το πόσα έχει πετύχει αυτή η παρέα υπό την καθοδήγηση του Ματίας Αλμέιδα, αποδεικνύεται από τη σιγουριά που τώρα υπάρχει ότι αυτές οι μέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Σύμφωνοι, για την ΑΕΚ μιλάμε η οποία είναι ένα πολύ μεγάλο μέγεθος για το εγχώριο ποδόσφαιρο, όμως αυτό είχε ξεχαστεί.

Η κανονικότητά της δεν είχε απλώς αλλοιωθεί, αλλά διαβρωθεί εντελώς. Κάποιες, ελάχιστες θετικές παρενθέσεις υπήρχαν, με πιο σπουδαία αυτή της κατάκτησης του πρωταθλήματος το 2018, όμως και πάλι έμοιαζε τόσο μα τόσο εύκολο και απλό να επιστρέψει η ομάδα σε σκοτεινά ποδοσφαιρικά μονοπάτια. Της ήταν πολύ φυσιολογικό να τα σβήσει όλα μονομιάς και να πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής. Όπως και συνέβη...

Η ΑΕΚ έχει πάψει να μιζεριάζει

Σήμερα όλα αντιμετωπίζονται τόσο μα τόσο διαφορετικά. Το μυαλό μας δεν πηγαίνει στο κακό, αντιθέτως ταξιδεύει στις αμέσως επόμενες εβδομάδες που η αγέλη του Ματίας Αλμέιδα θα εμφανιστεί στα γήπεδα και κυρίως στα ευρωπαϊκά! Εκεί που τα παιχνίδια εκτός Ελλάδας άλλες φορές σκορπούσαν φόβο και άλλες έμοιαζαν με αγγαρεία, τώρα δείχνει να είναι ξεπερασμένη ακόμα και η προσέγγιση πως πρόκειται για το ευ ζην της ομάδας. Μα εδώ πλέον μιλάμε για το ζην!

Όσα πέτυχε στα δύο πρώτα παιχνίδια του Europa League, ο δρόμος που ακολουθεί, η νοοτροπία της, το μοντέρνο ποδόσφαιρό της, απομακρύνουν κάθε θολή υπόνοια πως αυτό θα μπορούσε να αλλάξει ή να αποδειχθεί μία προσωρινή πραγματικότητα. Ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα για την Ένωση είναι ότι έχει πάψει να μιζεριάζει ή να σκέφτεται ότι κάτι θα γίνει και όλα θα γυρίσουν πίσω ξανά, στα κακά τα προηγούμενα. Μα έλα που δεν ισχύει αυτό πια...

Οδηγούμενοι, λοιπόν, στη διακοπή του πρωταθλήματος, αυτό που πλέον αναρωτιόμαστε δεν είναι το τι θα γίνει για να δώσουμε μία και να τα διαλύσουμε όλα, αλλά το πόσο πιο αποδοτική θα είναι αυτή η ομάδα όταν θα επιστρέψει στα κανονικά στάνταρ της.

Διότι δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα το κάνει! Καταφέρνει μέχρι σήμερα να πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη και να παραμένει ψηλά στην Ελλάδα, έχοντας σημαντική απόσταση από την περυσινή σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού στα οποία μοιάζει με αυτονόητο ότι θα υπάρξει βελτίωση.

Διότι και η συνολική αμυντική λειτουργία θα βελτιωθεί - χθες (8/10) επιτέλους ήρθε το πρώτο παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ δεν δέχτηκε τέρμα - και ο Λιβάι Γκαρσία θα αποκτήσει σταθερότητα στις παρουσίες και στο σκοράρισμα και ο Εζεκιέλ Πόνσε θα συνδεθεί καλύτερα με τα αντίπαλα δίχτυα. Ο Αραούχο, ο οποίος θυμίζω ότι επέστρεψε σημαντικά πιο γρήγορα από το αναμενόμενο κι ενώ είχε υποστεί πολύ σοβαρό τραυματισμό, θα έρθει πιο κοντά με το γκολ.

Είναι σε μία διαρκή προσπάθεια να τα κάνει όλα καλύτερα

Ο Γκατσίνοβιτς θα βρει σίγουρα τον εαυτό του έχοντας ρυθμό και μένοντας μακριά από κακοτοπιές. Ο Πινέδα δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στο 50% του παίκτη που βλέπαμε πέρυσι, μα αποκλείεται να μην επανέλθει. Ο Πισάρο θα έχει αποκτήσει πολύ καλύτερη επαφή με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, καθώς είναι η πρώτη φορά του σε αυτή την Ήπειρο.

Θα μπορούσα να αραδιάσω πολλά ακόμα που χρήζουν βελτίωσης κι ενώ ξέρουμε ότι θα την έχουν. Εδώ ακριβώς έγκειται η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν. Τώρα ξέρουμε ότι μπροστά μας τρέχει η ανάπτυξη ενός υγιούς αγωνιστικού πλάνου και με αισιοδοξία αγναντεύουμε μόνο προς τα εκεί.

Η ΑΕΚ δεν είναι απλά σε ένα καλό φεγγάρι, αλλά σε μία διαρκή προσπάθεια να τα κάνει όλα καλύτερα. Ίσως να αποδειχθεί μη εφικτό να πετύχει σε όλα, όμως και τα μισά από αυτά να φτάσουν στο επίπεδο που μπορούν να οδηγηθούν, η ομάδα θα είναι μέσα στους στόχους της και φέτος έως το τελευταίο σφύριγμα.