Κάποτε (και το επισημαίνω ως "κάποτε" γιατί θέλω να ξεχάσω και να πιστεύω ότι είναι πολύ πίσω πια και δεν συντελέστηκε μόλις πέρυσι), φεύγοντας από το προπονητικό κέντρο των Σπάτων με τη μιζέρια, την απαξίωση και τη θλίψη να κυριαρχούν σε όλα τα επίπεδα, σκεφτόμουν ότι "από εδώ μέσα πρέπει να εξαφανιστούν και τα χαλίκια για να ξαναδεί αυτή η ομάδα άσπρη μέρα".

Το απόλυτο μπάχαλο που επικρατούσε, ένα ξέφραγο αμπέλι που μόνο ως ορμητήριο μεγάλης ομάδας δεν λογιζόταν αλλά που σε ένα κατάλυμα ανθρώπων ανήμπορων και μη ικανών να τραβήξουν την ομάδα από αυτή την κατηφόρα που είχε αρχίσει να τρέχει με τα φρένα σπασμένα έμοιαζε, σου προκαλούσαν μόνο ανάθεμα. Τίποτα άλλο!

Η σκέψη "πότε θα ξεκουμπιστούν όλοι αυτοί που τραβούν την ΑΕΚ στο βούρκο;" κυριαρχούσε. Ώρες ώρες ακόμα και ο βάλτος έμοιαζε λυτρωτικός... Να πέσουμε εκεί μέσα να τελειώνουμε και να εκκινήσουμε ξανά από το μηδέν.

Σήμερα, αυτή η περιπέτεια της Γ' Εθνικής που τότε ισοδυναμούσε για πολλούς με καταστροφή, δεν είναι δα και τόσο δυσκολοχώνευτη. Η καρδιά όλων μας πόνεσε, γνωρίζω προσωπικά δεκάδες ανθρώπους που έκλαψαν και δεν κοιμήθηκαν λεπτό εκείνο το βράδυ (και το επόμενο και το μεθεπόμενο...) και που σήμερα κυκλοφορούν ξανά με το κεφάλι ψηλά!

Διότι πείθονται πλέον ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, ότι όλα αλλάζουν. Η σελίδα γύρισε, η αντεπίθεση συντελείται. Ψιθυρίζαμε τη λέξη αυτή και ελπίζαμε στην ολική επαναφορά σε καιρούς αφόρητους και κατατρεγμένους. Θα κωλώσουμε τώρα;

Όλα με αγάπη και μεράκι

Πολύς κόσμος ζει με τις καλές εμφανίσεις και τις μπουλντόζες που άρχισαν να βολτάρουν στο μαγικό οικόπεδο. Δεν έχει πρόσβαση στα ενδότερα, δεν γνωρίζει καταστάσεις, πολλές φορές μάλιστα, σκοπίμως, δίχως λογική, επιχειρήματα και ουσιαστικό λόγο, παραπληροφορείται και παρασύρεται εκ νέου μέσα στη δίνη αυτής της καταραμένης της εσωστρέφειας που μας έτρωγε τα σωθικά για χρόνια ολόκληρα. Γι αυτό και πρέπει να ενημερώνεται κατά καιρούς για την τεράστια αλλαγή που συντελείται σε όλα τα επίπεδα εντός της ποδοσφαιρικής Ένωσης.

Η λέξη σοβαρότητα κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα. Οι ρόλοι είναι κατανεμημένοι σωστά και ο καθένας εκ όσων επελέγησαν από τον Δημήτρη Μελισσανίδη στα άκρως καίρια και επιτελικά πόστα γνωρίζει με τι πρέπει να καταπιαστεί και ως που του επιτρέπεται να παρέμβει, δίχως να αναμειγνύεται στα χωράφια του άλλου. Η ενότητα όμως, λέξη ξεχασμένη στο χρονοντούλαπο μίας άλλης ΑΕΚ (εκείνης που μαστιγωνόταν από πρόσωπα τα οποία πριόνιζαν το ένα την καρέκλα του άλλου για να μην χάσουν τη δική τους), έχει πλέον εκτός από σημασία και άρωμα! Την οσφραίνεσαι παντού...

Μία βόλτα από τα Σπάτα μπορεί να πείσει τον οποιονδήποτε. Το προπονητικό κέντρο έγινε και πάλι άβατο, ησυχαστήριο και χώρος δημιουργίας μαζί. Οι ποδοσφαιριστές απολαμβάνουν υπηρεσίες επαγγελματικού επιπέδου σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, η σκέψη τους εστιάζεται στην προπόνηση και στον κάθε επόμενο αγώνα.

" Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν επαγγελματία, να πηγαίνει στον χώρο εργασίας του, να τα έχει όλα λυμένα και να τον απασχολεί μόνο η προπόνηση και ο αγώνας της Κυριακής. Μοιάζει τόσο απλό, όμως είναι ένα τέλειο δώρο" μου είχε πει παλαιότερα κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξης ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ενθυμούμενος το πέρασμά του από τη Γερμανία, όπου βίωσε στιγμές απόλυτης ηρεμίας και αποκλειστικής προσήλωσης στο ποδόσφαιρο.

Η μεγάλη κληρονομιά

Προσπερνώ κάθε βιαστική, υπονομευμένη και εν πολλοίς εμπαθή προσέγγιση κατά των Δέλλα και Λυμπερόπουλου, οι οποίοι βρέθηκαν στο στόχαστρο πριν καν προλάβουν να δείξουν αν και σε ποιο βαθμό είναι ικανοί να προσφέρουν.

Λόγια μηρυκάζονται και αναμασιούνται σήμερα. Πρέπει οι φίλοι της ΑΕΚ να συνειδητοποιήσουν πόσο μεγάλη είναι η κληρονομιά που κουβαλούν οι συγκεκριμένοι δύο άνθρωποι (και ο Μπάγεβιτς ασφαλώς, απλώς εκείνον δεν τολμούν να τον αγγίξουν ή να τον πριονίσουν υπό το φόβο του Μελισσανίδη) έχοντας εργαστεί και ζήσει στο εξωτερικό, περάσει μέσα από ομάδες αληθινού πρωταθλητισμού που καταπατήθηκε από τις παράγκες και έχοντας απολαύσει την ευλογία του να εργάζεσαι σε ομάδες που λειτουργούν στην εντέλεια.

Τίποτα πια δεν γίνεται στην τύχη. Οι Ακαδημίες θα αρχίσουν σιγά σιγά να παράγουν και οι συνεργασίες με συλλόγους του εξωτερικού για την ανταλλαγή ποδοσφαιριστών και την αφομοίωση της τεχνογνωσίας, θα πολλαπλασιαστούν.

Το γεγονός και μόνο ότι συγχρονίζονται πλέον με την πρώτη ομάδα, δουλεύουν δίπλα τους και αφομοιώνουν το δικό της στυλ παιχνιδιού με σωστή διδασκαλία των απλών ποδοσφαιρικών αρχών, είναι ένα βήμα που ξαναγίνεται στην ΑΕΚ μετά από πολλά χρόνια (αρχή της εποχής Νικολαΐδη συγκεκριμένα).

Μόνο που τούτη τη φορά ακουμπάει σε ένα πιο ευρύ, συγκεκριμένο και αδιαπραγμάτευτο πλάνο: Η ποδοσφαιρική Ένωση πρέπει να αρχίζει να παράγει δικούς της ποδοσφαιριστές και αυτό δεν αλλάζει!

Ήμουν πολύ σίγουρος από το περασμένο καλοκαίρι ότι σελίδα γυρίζει οριστικά, πολύ περισσότερο όταν διαπίστωσα τις επιλογές του Μελισσανίδη όσον αφορά στα πρόσωπα που θα ηγούνταν την προσπάθεια της επόμενης ημέρας. Το ευτύχημα είναι ότι πρόκειται για άνδρες μυαλωμένους, ποδοσφαιρικά σοφούς και κατασταλαγμένους για το πως πρέπει να δομηθεί η ΑΕΚ της επόμενης ημέρας.

Γνώστες του ποδοσφαίρου οποίοι θα καταθέσουν ευθαρσώς την άποψή τους, θα επιχειρηματολογήσουν γι αυτήν, θα έρθουν σε αντιπαράθεση αλλά και θα κάνουν πίσω όταν καταλάβουν ότι μία άλλη πρόταση από αυτές που θα ακουστούν, θα είναι ορθότερη και πιο συμφέρουσα, για το καλό της ομάδας.

Δεν υπάρχει φόβος πλέον. Η ΑΕΚ επαναλειτούργησε όπως έπρεπε. Ξαναγίνεται (αργά ομολογουμένως λόγω του αγωνιστικού εξαναγκασμού των μικρότερων κατηγοριών) η ομάδα που δεν φοβόταν κανέναν, που πατούσε με ποδόσφαιρο το παρασκήνιο, με ανθρώπους γύρω της (και μπροστάρη τον Μελισσανίδη) που χαρακτηρίζονται από αυτογνωσία, οι οποίοι δεν θα τη βλάψουν σκόπιμα.

Μέλη μίας συμπαγούς ομάδας τα όποια δικά τους λάθη θα κάνουν αυτοκριτική, θα μαλώσουν τους εαυτούς τους, θα αναλάβουν την ευθύνη τους και κυρίως δεν θα κρύψουν τα προβλήματα κάτω από το χάλι ή θα τα φορτώσουν σε άλλους.

Ψυχραιμία, υπομονή, σύνεση, καθαρό μυαλό, ορθή σκέψη και μακριά από στημένες κακοτοπιές λοιπόν! Όλα όσα πρέπει να γίνουν, γίνονται!