Ασχέτως με την άποψη που έχει σχηματίσει ο καθένας για το αν ο Βασίλης Τσιάρτας έκανε ή όχι εποικοδομητική δουλειά στο διάστημα που "εκτελούσε" χρέη τεχνικού διευθυντή, είναι τουλάχιστον άκομψος ο τρόπος με τον οποίο συνοδεύτηκε η απομάκρυνσή του.

Το "εγώ τον έδιωξα" που εκστόμισε ο Θωμάς Μαύρος ασφαλώς και δεν είναι τιμητικό ούτε για τον ίδιο αλλά ούτε και για τον έτερο παλαίμαχο ποδοσφαιριστή που έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ΑΕΚ. Άλλωστε μαζί ξεκίνησαν την προσπάθεια και δεν θυμάμαι τότε τον Μαύρο να έχει αμφιβολίες για την επάρκεια του "El Mago", εκ του αντιθέτου αισθανόταν και δικαιωμένος για την επιλογή του.

Το "άδειασμα" άργησε δύο μήνες. Διότι αυτή τη στιγμή (και εδώ θα συμφωνήσω με τον Ανδρέα Δημητρέλλο) η απομάκρυνση του Τσιάρτα εκτός από εντελώς άκαιρη (και άκυρη) δεν βοηθάει και σε τίποτα την επιστήμη.

Αν έπρεπε να παρθεί μία τέτοια απόφαση, το κατάλληλο timing θα ήταν ο περασμένος Ιούλιος, όταν ο προπονητής και ο υπηρεσιακός τεχνικός διευθυντής μάλωναν (κατ’ εξακολούθηση) στο τηλέφωνο για τους μεταγραφικούς χειρισμούς του δεύτερου…

Τότε όμως…

… όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές (διότι την ευθύνη δεν μπορεί να επωμίζεται μόνος του ο Τσιάρτας) δεν ήθελαν να παραδεχθούν το αυτονόητο: ότι δηλαδή η συνεργασία ήταν εκτός από ανώφελη και αδύνατη! Προτίμησαν να βγάζουν προς τα έξω κλίμα σύμπνοιας και ενότητας όταν στην πραγματικότητα δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για τα πιο απλά πράγματα!

Εκείνη λοιπόν την περίοδο ο Μαύρος δεν επέδειξε την απαιτούμενη αποφασιστικότητα. Το κακό (η συνεργασία Τσιάρτα - Βλάχου) ρίζωσε, το ρόστερ καταρτίστηκε (στο μεγαλύτερο ποσοστό του) όπως το φανταζόταν ο εκτελών χρέη τεχνικού διευθυντή και όχι όπως το ήθελε ο προπονητής και η ΑΕΚ οδηγήθηκε (αγωνιστικά) στην κατάσταση που βιώνει σήμερα!

Αν έπρεπε να παρθεί μία τέτοια απόφαση, έπρεπε να παρθεί τότε! Σήμερα δεν έχει κανένα νόημα η απομάκρυνση του Τσιάρτα, διότι όσα δεν έπρεπε να γίνουν, δυστυχώς για την ΑΕΚ είναι πλέον μία παγιωμένη κατάσταση. Η οποία δεν μπορεί και να ανατραπεί λόγω της αδυναμίας για επιπλέον προσθήκες (μόλις μία μεταγραφή δικαιούται η Ένωση τον ερχόμενο Ιανουάριο).

Μοιραία λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα…

… ότι ο "διωγμός"(όπως ο ίδιος ο Μαύρος τον αποκάλεσε) του Τσιάρτα, έγινε για άλλους λόγους και όχι επειδή η εικόνα της ομάδας δεν είναι αυτή που θα έπρεπε, ούτε γιατί οι αγωνιστικές ελλείψεις της φωνάζουν από… έτη φωτός μακριά! Έπρεπε να φύγει διότι είχε γίνει πλέον "ενοχλητική" για τον Θωμά η ικανότητά του να ελίσσεται και να αποκτά φίλους εντός της ΠΑΕ.

Το γεγονός ότι ήρθε πολύ κοντά με τον Ανδρέα Δημητρέλλο, η συμπάθεια που κέρδισε εντός των Σπάτων και η δυναμική προσωπικότητά τους εκλήφθηκαν ως προτερήματα ενοχλητικά και απειλητικά για τον ίδιο τον Θωμά και τους συνεργάτες του οι οποίοι έπαψαν να τον βλέπουν ως άνθρωπος της δικής τους ομάδας. Και κοιτώντας μπροστά, θορυβήθηκαν για τον ρόλο που θα μπορούσε να έχει στην περίπτωση που η ΠΑΕ άλλαζε χέρια περνώντας στην ιδιοκτησία των Βιντιάδη και Χάρις.

Ο Τσιάρτας έπρεπε να φύγει διότι είχε γίνει περισσότερο αρεστός και είχε αναπτύξει επιπλέον πρωτοβουλίες από εκείνες που θα ήθελαν ο Μαύρος και οι συνεργάτες του (όλοι εκείνοι δηλαδή που θέλουν να πάρουν θέσεις σε ένα νέο ΔΣ.). Η έλλειψη συνεννόησης και ιδανικής συνεργασίας με τον Βλάχο ήταν απλώς το πρόσχημα, άλλωστε όσα είχαν οι δυο τους να χωρίσουν, τοποθετούνται δύο μήνες πριν, όχι σήμερα. Για να ξέρουμε και τι λέμε...