Η δύναμη της ΑΕΚ, ποδοσφαιρικά, μέσα στα γήπεδα, είναι από όλους ομολογημένη. Ομάδα που παίζει μοντέρνα, δυναμικά, γρήγορα, συνδυαστικά.

Υπάρχει όμως και αυτός ο χώρος, αυτός στη Νέα Φιλαδέλφεια, που της δίνει μια επιπλέον ορμή, ένα αβαντάζ ανωτερότητας που της είχε λείψει πολύ τα προηγούμενα χρόνια. Η ανωτερότητα, δε σημαίνει κατά ανάγκη υπεροψία ή αλαζονεία, κατά περιπτώσεις ισχύει και αυτό, με τη φετινή ομάδα όμως, όχι.

Παιχνίδια σαν και το χθεσινό στο ΟΑΚΑ, ενδεχομένως να της προκαλούσαν άγχος. Όχι επειδή ο Παναιτωλικός είχε δείξει μέχρι το σημείο που μείωσε το σκορ ότι θα μπορούσε κάτι περισσότερο από το να βρει αυτό το γκολ μέσα από μια τυχαία διαδικασία -χέρι του Ρότα σε ένα πολύ κοντινό γύρισμα εντός περιοχής- αλλά γιατί το θυμικό είναι μια δύσκολη διαδικασία όταν πρέπει να αποβληθεί από τον οργανισμό μιας ομάδας.

Εν προκειμένω, λοιπόν, σε έναν άλλο χώρο, σε κάποιο άλλο γήπεδο, μια άλλη ΑΕΚ να είχε βρει τον τρόπο για να τα κάνει μαντάρα. Όχι η συγκεκριμένη.

Η ΑΕΚ παίζει σαγηνευτικό ποδόσφαιρο

Για το θέαμα που τόσο απλόχερα προσφέρει ξανά στον κόσμο της, το σαγηνευτικό ποδόσφαιρο το οποίο για να είχε απολαύσει απόλυτης δικαίωσης χθες, θα έπρεπε να έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 3-4 γκολ από πλευρά της, ο κόσμος της ομάδας παραδέχεται ότι ζει κάτι που μόνο οι αρκετά παλαιότεροι έχουν τη δυνατότητα να πουν ότι το έχουν ξαναδεί.

Οι νέες γενιές φίλων της ομάδας, τώρα μπαίνουν στη διαδικασία να γνωριστούν μαζί του κι αυτή είναι επίσης η πλέον καλή συγκυρία για να δημιουργηθούν ακόμα περισσότερες.

Αυτό που κάποτε, επί εποχής Μπάγεβιτς στο τιμόνι της, αλλά και παλαιότερα, όταν συντελέστηκε εκείνη η τρομακτική πορεία στην Ευρώπη επί Φάντροκ οι φίλαθλοι της ομάδας συνήθιζαν να λένε, είναι ξανά πραγματικότητα. "ΑΕΚ σημαίνει επίθεση".

Ασφαλώς, δεν είναι ώρα, ίσως να μην είναι σωστό γενικότερα, να συγκρίνονται εποχές. Είναι όμως ορθό και αποδεκτό να το επικαλούνται όσοι είχαν μάθει να ζουν με αυτό. Και να συνηθίσουν οι νεότεροι ότι αυτό γίνεται εκ νέου μια πραγματικότητα. Ρομαντικά όλα αυτά, όμως τι πιο ωραίο από το να ζεις ξανά την ομάδα που αγαπάς με αυτόν τον τρόπο.

Αν τώρα πρέπει να ασχοληθούμε με επιμέρους στοιχεία της ευρείας (4-1) νίκης του Παναιτωλικού, να βρούμε τους καλύτερους και να τους πιο επιδραστικούς, πάλι στην ίδια λέξη θα πρέπει να καταλήξουμε: ομάδα!

Μια ομάδα που έχει προσανατολισμό

Αυτά που η ΑΕΚ έχει περάσει τους τελευταίους μήνες, με τόσες κομβικές απουσίες αλλά μαζί και διαρκείς αναποδιές και απώλειες από αγώνα σε αγώνα, είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας που χαρακτηρίζει όλους όσοι παίρνουν τη σκυτάλη για να παίξουν.

Αρκετοί από τους παίκτες που παίζουν φέτος και ανανγνωρίζονται ως κομβικά γρανάζια μιας καλοδουλεμένης μηχανής, ήταν στην ομάδα και πέρυσι. Δεν είχαν όμως ουσία στο παιχνίδι τους επειδή δεν υπήρχε προσανατολισμός. Τώρα τον έχουν!

Εν κατακλείδι, αυτό που δημιουργείται και σίγουρα δεν είναι μιας ημέρας υπόθεση, αλλά πολλών ετών μπροστά όραμα, πάντα θα δοκιμάζεται αγώνα με τον αγώνα, όμως σίγουρα δεν γίνεται να κλονιστεί από ένα κακό αποτέλεσμα ή μια απώλεια σημαντικού στόχου.

Την ΑΕΚ, ο κόσμος της την χαίρεται και την αποδέχεται ως αυτό που τα μάτια του θέλουν να βλέπουν. Το πιο σημαντικό από όλα, είναι αυτό. Και δείχνει να είναι μια διαδικασία που θα έχει διάρκεια.