Κάθε πρόκριση σε τελικό συνιστά από μόνη της ένα σπουδαίο επίτευγμα. Η ΑΕΚ πέταξε έξω τον Ολυμπιακό για να είναι εκείνη παρούσα στη διεκδίκηση του τροπαίου και αυτό από μόνο του είναι ένα σημαντικό κατόρθωμα για την παρέα του Ματίας Αλμέιδα που ανέλαβε την ομάδα το περασμένο καλοκαίρι. Είναι η πρώτη δική του προσπάθεια για να κατακτήσει το συγκεκριμένο τίτλο, στην αφετηρία της νέας περιπέτειάς του στην Ελλάδα.

Με ψυχραιμία βλέποντας το παιχνίδι, εύκολα η Ένωση πήγε στον τελικό, παρά την ήττα της. Προφανέστατα επειδή είχε να διαχειριστεί ένα υπέρ της 3-0 το οποίο δεν θα μπορούσε να ανατραπεί εκτός εάν συνέβαιναν όλα τα παράλογα του κόσμου μαζεμένα.

Ο Ολυμπιακός έκανε μία πολύ ειλικρινή και δυνατή προσπάθεια, πήρε τη νίκη που από μόνη της στέλνει ένα μήνυμα στην ΑΕΚ ενόψει της εκ νέου αναμέτρησής τους με την επανέναρξη του πρωταθλήματος, όμως αυτό το εις βάρος του σκορ στον πρώτο αγώνα, δεν ήταν δυνατό να το ανατρέψει. Όχι απέναντι στη συγκεκριμένη έκδοση της Ένωσης.

Μολαταύτα, η ΑΕΚ που δικαιούται να πανηγυρίζει, ηττήθηκε. Και δεν θα σταθώ τόσο στο γεγονός ότι είχε και πάλι σε αναμέτρηση της συγκεκριμένης διοργάνωσης μία πειραματική ενδεκάδα στο γήπεδο, με παίκτες που σπανίως παίζουν μεταξύ τους απέναντι σε ένα σύνολο το οποίο αγωνιζόταν με το μαχαίρι στα δόντια, όσο στο ότι κόντρα στον Αλέξανδρο Πασχαλάκη, μονίμως βρίσκει έναν τύπο ο οποίος ξέρει πώς θα την κρατήσει μακριά από τη νίκη.

Και αυτό δεδομένα είναι ένα case study ενόψει του παιχνιδιού που οι δυο τους θα δώσουν με την επανέναρξη του πρωταθλήματος, ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός Θα παίζει το τελευταίο χαρτί του για να επιστρέψει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και η ΑΕΚ το δικό της για να διατηρηθεί στην κορυφή. Θα τον νικήσει;

Τουλάχιστον δεν θα τον βρει απέναντί της στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας Novibet με τον ΠΑΟΚ, τον πρώτο χωρίς Πασχαλάκη στην ομάδα της Θεσσαλονίκης μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες -στην πρώτη από τις τρεις έπαιξε ο Γλύκος- να κατακτήσει το τρόπαιο, δίχως το βραχνά του συγκεκριμένου τερματοφύλακα. Είναι και αυτό ένα καλό γεγονός.

Χρειάζεται περισσότερο διάβασμα και ψυχραιμία απέναντί του διότι σαν να' χει γίνει μία εμμονή στο μυαλό όλων ότι είναι ανίκητος. Ειδικά τα κάκιστα τελειώματα του Λιβάι Γκαρσία σε περιπτώσεις που θα έπρεπε η μπάλα να πάει στο δίχτυ, προδίδουν άγχος.

Δίχως ακόμα να υπάρχουν νέα που κατά τα φαινόμενα θα είναι άσχημα για τον Σέρχιο Αραούχο, η απουσία του Αργεντινού στο Καραϊσκάκης ήταν εμφανή στη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ. Έλειπε εκείνος ο οποίος θα αποτελούσε τον ιδανικό κρίκο μεταξύ όλων των γραμμών και παράλληλα θα είχε τον τρόπο για να τους εμπνεύσει με την αρχηγική παρουσία του.

Ο Τσούμπερ έκανε ένα καλό ματς, είναι πολύ αξιόλογος στη δημιουργία και την εκτέλεση, αλλά κάπου ίσως υστερεί σε σχέση με τον Αργεντινό στην ανασταλτική ανταπόκριση, στα κλεψίματα και στις ανακτήσεις που ο Αραούχο συνεχώς προσφέρει στην ομάδα.

Βέβαια, επειδή η πειραματική ενδεκάδα της ΑΕΚ δεν είναι ένα πολύ ικανό κριτήριο προς αξιολόγηση, ίσως και Ελβετός να είναι πιο ωφέλιμος και κοντινός σε αυτά που ο Τσίνο προσφέρει, έχοντας πίσω του τους Σιμάνσκι και Γιόνσον. Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, εδώ τίθεται και ένα επιπλέον ερώτημα.

Θα παρατάξει ο Αλμέιδα την ΑΕΚ στον τελικό με τους παίκτες πού την οδήγησαν έως εκεί, ή θα πάει με τις πιο βασικές επιλογές; Αυτός σίγουρα είναι ένας γρίφος που θα περιμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να απαντηθεί την ημέρα αυτού του σπουδαίου αγώνα.