Το casting των κτιρίων της ΑΕΚ για να βρει σοβαρό προπονητή

Είναι αρκετοί, περισσότεροι από 4-5 οι (ελεύθεροι) προπονητές που έχουν ήδη ενημερώσει την ΑΕΚ ότι δεν σκοπεύουν να πάρουν απόφαση για την αμέσως επόμενη επαγγελματική στέγη τους. ''Θα περιμένουμε έως τον Ιούνιο'' είναι το ξεκάθαρο μήνυμά τους. Όλοι τους είναι τεχνικοί με καλό ή και σούπερ βιογραφικό, γεγονός το οποίο δεν τους προκαλεί την παραμικρή πρεμούρα να κλείσουν άμεσα σε ομάδα. Έχουν εικόνα ότι οι προτάσεις θα είναι αρκετές για εκείνους κι ασφαλώς πάντα το μυαλό τους ταξιδεύει σε καλύτερα πρωταθλήματα από το ελληνικό.

Ο Ιταλός, Εουσέμπιο ντι Φραντσέσκο, τις συζητήσεις με τον οποίο και την έλευση των εκπροσώπων του στην Ελλάδα αποκάλυψε το SPORT24, δεν είναι ένας από αυτούς. Τουλάχιστον μέχρι ώρας... Δεν αποκλείεται όμως, αύριο Δευτέρα, να ακούσει η ΑΕΚ κι από εκείνον το ίδιο τροπάριο, παρόλο που η πρώτη εικόνα που σχηματίστηκε από την πλευρά του για το σύλλογο, είναι θετική. Όπως επίσης κατανοητό (πρέπει να) είναι από όλους όσοι καλούνται σε επαφές, να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν κι άλλοι που ενδιαφέρουν την ομάδα. Η τακτική προσέγγισης ωστόσο, σηκώνει συζήτηση.

Η ΑΕΚ έχει βάλει μπροστά το νεότευκτο γήπεδό και τις -ολοένα και πιο σύγχρονες- εγκαταστάσεις της στα Σπάτα. Προφανώς θα ξέρει ωστόσο ότι δεν απευθύνεται σε τίποτα ιθαγενείς από τριτοκοσμικές χώρες όπου το ποδόσφαιρο παίζεται σε αλάνες από ξυπόλητους. Για όλους αυτούς που συνομιλεί, το να υπάρχουν ωραίο γήπεδο και άρτιες εγκαταστάσεις, είναι κάτι το αυτονόητο. Και σίγουρα, δεν είναι αρκετό, τουλάχιστον για τους περισσότερους εξ αυτών, να νικήσει ως επιχείρημα μια πρόταση από την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία ή ακόμα το Βέλγιο και την Ολλανδία.

Η ίδια η ομάδα δεν πείθει σε ποδοσφαιρικό επίπεδο

Αυτό που η ΑΕΚ δεν έχει να παρουσιάσει, είναι ένα ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Εκεί εντοπίζεται η μεγάλη αδυναμία της σε συνδυασμό με την πίεση που ασκεί σε όσους προσεγγίζει να απαντήσουν γρήγορα, εμφανίζοντας μπροστά την OPAP Arena και το προπονητικό κέντρο των Σπάτων. Και τούτο συμβαίνει επειδή στην πραγματικότητα δεν ξέρει που αλλού να στηριχθεί.

Ούτε το -πολύ αμφιλεγόμενο- ρόστερ της μαγεύει, ούτε τα στελέχη της είναι τόσο εξειδικευμένα και ισχυρά όσο πρέπει για να πάνε σε απευθείας συζητήσεις με προπονητές υψηλού επιπέδου. Δεν ξέρει καν αν θα παίζει στην Ευρώπη την επόμενη σεζόν, ακόμα ένας λόγος να βιάζεται στο φόβο μη συντελεστεί το κακό και γίνει η θέση της ακόμα πιο δυσχερής.

Κάποτε (καλοκαίρι 2005), πριν γίνει η τελική επιλογή για τον προπονητή, ο τότε τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ, Ίλια Ίβιτς, είχε μιλήσει τετ-α-τετ με τον Βαλβέρδε και ο Νικολαΐδης με τον Φερέρ. Όταν λέμε τετ-α-τετ, εννοούμε με τους ίδιους, ενώπιος ενωπίω, πέραν της προκαταρκτικής δουλειάς που είχε γίνει με τους ατζέντηδές τους. Απαίτησαν να έχουν την απευθείας επαφή προτού αποφασίσουν σε ποιον θα δώσουν τη δουλειά. Δυστυχώς η επιλογή (Φερέρ αντί Βαλβέρδε) αποδείχθηκε σε βάθος χρόνου λανθασμένη, όμως ο τρόπος δράσης, ήταν ο σωστός.

Να βρει τον καλύτερο που μπορεί, όποιος κι αν είναι

Σήμερα, λοιπόν, τι έχουμε; Την ΑΕΚ να φέρνει στην Ελλάδα εκπροσώπους για να τους παρουσιάσει την κτιριακή πραμάτειά της κι αν διαπιστώσει ότι πρόσφορο έδαφος υπάρχει, τότε να αρχίσει τις συζητήσεις με τους προπονητές. Σαν να περνούν οι εγκαταστάσεις της ομάδας από ένα είδους casting, ακριβώς επειδή τα αμιγώς ποδοσφαιρικά καλούδια της, δεν προκαλούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ή Ένωση επιχειρεί να παρουσιάσει ένα project αναγέννησής της, ψάχνοντας τον προπονητή με το ισχυρό προφίλ και τη σημαντική καριέρα, που θα αντιμετωπίσει αυτή την προοπτική ως μια δουλειά δημιουργίας εκ του μηδενός. Προφανώς εμφανίζει και πολύ περισσότερα χρήματα στο τραπέζι για να 'ακουμπά' τέτοιες περιπτώσεις. Μιλά σε εκπροσώπους δίχως συγκεκριμένη στόχευση για την αγωνιστική κουλτούρα κάθε τεχνικού, καθώς όλοι διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Κοντολογίς, ψάχνει έναν καλό κι όποιος της κάτσει.