Το "χρέος" τους απέναντι στην ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ανταπόκριση παικτών και προπονητή στο κάλεσμα της διοίκησης για νίκη που θα κρατήσει «ζεστό» τον Δημήτρη Βιντιάδη. Άραγε να είναι αυτό το τελευταίο εμπόδιο (ή μήπως άλλοθι;) του επίδοξου αγοραστή;
Δεν τους άρεσε καθόλου που το μπαλάκι έπεσε στο δικό τους τερέν, αλλά εδώ που τα λέμε, έστω και με τον τρόπο που εκφράστηκε από τον Ανδρέα Δημητρέλο η αναγκαιότητα για επιστροφή στις νίκες _ ως δηλαδή απαραίτητη προϋπόθεση για να βάλει ο Βιντιάδης κάτι παραπάνω από 15.000 ευρώ _, όφειλαν και εκείνοι να παρουσιάσουν επιτέλους ένα διαφορετικό πρόσωπο. Και να φέρουν αποτέλεσμα...
Το κατάφεραν! Έκαναν μία καλή αρχή για την απαιτούμενη αντεπίθεση, αλλά δεν είναι και για να παίρνουν τα μυαλά τους αέρα. Διότι η ΑΕΚ ακόμα κυνηγάει αντιπάλους και δύσκολοι αγώνες έρχονται, αρχή γενομένης από εκείνο της επόμενης αγωνιστικής απέναντι στον Άρη, ομάδα που έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο με εκείνη. Ενδεχόμενη ήττα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν θα φέρει τη συντέλεια, σίγουρα όμως θα συνιστά σημαντικό πισωγύρισμα. Διότι δεν ηττάσαι μόνο εσύ, αλλά κερδίζει ο βασικός αντίπαλός σου. Και οι χαμένοι βαθμοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα είναι 3 αλλά 6...
Το σημαντικότερο όλων όσων διαδραματίστηκαν στο χορτάρι του ΟΑΚΑ ήταν η επιβεβαίωση της ανωτερότητας έναντι του αντιπάλου, κάτι που για πρώτη φορά εφέτος η ΑΕΚ έδειξε με τόση συνέπεια στο παιχνίδι της. Υπήρξαν και άλλοι αγώνες στους οποίους υπήρξε καλύτερη αλλά στερήθηκε του αποτελέσματος λόγω ατυχιών ή διαιτητικών εμπαιγμών, ωστόσο τέτοιο σφυροκόπημα σαν το χθεσινό η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε ματαδεί από την εφετινή Ένωση.
Το αυτονόητο του Λίνεν
Ασφαλώς η νίκη φέρει τη σφραγίδα του προπονητή στον οποίο τόσα του έχουν καταλογιστεί, ασφαλώς και από την αφεντιά μου κυρίως διότι δεν έπραττε τα αυτονόητα και πειραματιζόταν με θέσεις και συστήματα που δεν ταίριαζαν στο υπάρχον έμψυχο δυναμικό. Έκανε (επιτέλους) αυτά που έπρεπε: ο Μπουγαΐδης στόπερ (να του δείχνει πόσο λάθος τον αντιμετώπιζε), η μεσαία γραμμή πολυπρόσωπη και ο Φούντας δίπλα στον Πετρόπουλο.
Η τελευταία κίνηση αποτελεί την απόδειξη ότι όταν ο Γερμανός σκέφτεται λογικά, μπορεί να βρει τρόπους και λύσεις. Ήταν δική του έμπνευση, ουδείς την είχε σκαρφιστεί ή υποδείξει νωρίτερα (κι όποιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο θα είναι μεγάλος ψεύτης!) και τον δικαίωσε στον απόλυτο βαθμό. Το «τρίγωνο» Γκερέιρο-Φούντας-Πετρόπουλος και ειδικά το πάντρεμα των δύο τελευταίων στην επίθεση, έδωσαν στην ΑΕΚ την απόλυτη αίσθηση υπεροχής. Το γκολ ήταν θέμα χρόνου...
Αλλά και ποιότητας ασφαλώς... Με κίνηση Λυμπερόπουλου, ο Πετρόπουλος έβγαλε την ΑΕΚ από τη δύσκολη θέση. Γι αυτό είναι εκεί για να δώσει στην ομάδα τα τέρματα τα οποία θα οδηγούν σε νίκες. Δεν έχει σημασία αν θα βάλει 8 ή 10 ως το τέλος, ας βάλει 4 ή 5 αρκεί να είναι νικηφόρα. Η ομάδα θα έχει σωθεί και εκείνος θα έχει φέρει εις πέρας την αποστολή του.
Κλείνοντας, σε μία ημέρα καθαρής ποδοσφαιρικής χαράς, δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς με τα 15 χιλιάρικα του Βιντιάδη και τα πόσα ακόμα θα φέρει από την Κίνα (που μακάρι να έχουν το 15 μπροστά αλλά επιπλέον τρία μηδενικά να ακολουθούν μπας και σωθεί η ΑΕΚ). Γι αυτό θα βάλω τον επίλογο με λίγο από Ρίκκα και Μητρόπουλο...
Ο πρώτος θα πρέπει να πραγματοποίησε το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα της ΑΕΚ, ο δεύτερος είναι ο αμυντικός μέσος που «δαγκώνει» και τόσο έλειπε από την Ένωση. Δίπλα τους απελευθερώθηκε ο Κορδέρο και αποτέλεσε ουσιαστικό δημιουργικό στήριγμα για τον Γκερέιρο. Ναι, η προχθεσινή ήταν (επιτέλους) μία ΑΕΚ με αρχή και τέλος!