Προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου στο Αιγάλεω, οι οπαδοί της ΑΕΚ απαιτούσαν από τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές της ομάδας σεβασμό! Είχαν δίκιο...

Η εικόνα ήταν και πάλι μέτρια, η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ (αν και πάλι ο αντίπαλος σημείωσε γκολ στην πρώτη φάση που δημιούργησε) και βλέποντας τους παίκτες με τα κιτρινόμαυρα να αποχωρούν για τα αποδυτήρια με τα κεφάλια σκυμμένα, ομολογώ ότι το μόνο που έβλεπα να έρχεται, ήταν το μοιραίο.

Δεν γνωρίζω επακριβώς τι συνέβη στα αποδυτήρια και τι τους είπε ο Δέλλας, αν η όλη ιστορία του Μιχάλη Παυλή τους είχε εμπνεύσει ώστε να παίξουν (πρωτίστως) για εκείνον, ή αν όλοι μέσα τους έκαναν την αυτοκριτική τους και αποφάσισαν όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά ότι « δεν πάει άλλο». Αυτό που είδα, ξέρω και συστήνω, είναι ότι το β' ημίχρονο του αγώνα με το Αιγάλεω πρέπει να περαστεί σε 35 DVD και να μοιραστεί στους παίκτες της ΑΕΚ για να βλέπουν πριν από κάθε επόμενο ματς τι έκαναν στο συγκεκριμένο. Και να το επαναλαμβάνουν!

Σε έναν αγωνιστικό χώρο που έμοιαζε με κινούμενη άμμο, απέναντι σε ποδοσφαιριστές που χτυπούσαν κυριολεκτικά στο ψαχνό και πολλές φορές ύπουλα, απροκάλυπτα και εκτός φάσης, κόντρα σε συνθήκες που δεν τους άφηναν να κρατήσουν ρυθμό καθώς κάθε τρεις και λίγο προέκυπτε διακοπή και με την πίεση των ίδιων των οπαδών της Ένωσης να θεριεύει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρήκαν το ψυχικό σθένος να πατήσουν πόδι και να επιβληθούν με τσαμπουκά και καθαρό μυαλό. Αλλά κυρίως παίζοντας ποδόσφαιρο!

Με ορθολογισμό και ψυχραιμία

Απέναντι σε όλες αυτές τις αντιξοότητες, ακόμα και στον παραλογισμό μερίδας οπαδών της Ένωσης που ζητούσε από τον Πλατέλλα να αστοχήσει στο πέναλτι (που τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν!), η ΑΕΚ ήταν για πρώτη φορά φέτος και για 45 λεπτά, η ομάδα που μπορούσε να υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια, ως επί το πλείστον εξωγενή, προβοκατόρικα και εκτός αθλητικών πλαισίων. Παίζοντας ορθολογικά, με διαρκείς πάσες και σωστό ποδόσφαιρο σε βούρκο, αποφεύγοντας τις βιαστικές και ανούσιες γιόμες και κλειδώνοντας στα αποδυτήρια τον πανικό που την έπιανε σε προηγούμενα ματς.

Η χθεσινή ήταν η μεγαλύτερη νίκη της ΑΕΚ εφέτος. Και η πιο αποστομωτική απάντηση με αποδέκτες εκείνους που έψαχναν την κάθε ευκαιρία για να πριονίσουν τον Δέλλα επειδή (ως φωτεινοί παντογνώστες και αδιαμφισβήτητοι ειδήμονες) απεφάνθησαν ότι... « δεν κάνει»! Βέβαια επειδή θέλει η π...α να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει και αφού η μιζέρια, η κακομοιριά και η σπορά της διχόνοιας είναι το φόρτε τους, σαφώς προσπέρασαν την τρομερή προσπάθεια και ανατροπή κόντρα σε όλους και όλα στο β' ημίχρονο και κόλλησαν στο πέναλτι του Πλατέλλα!

Δίχως να έχουν δει ριπλέι (αφού τηλεοπτική κάλυψη δεν υπήρχε) και με επιχείρημα ότι το φώναξαν κάποιοι (και σαφώς όχι όλοι) στο πέταλο, την έπεσαν στον ποδοσφαιριστή της Ένωσης επειδή ευστόχησε! Με το τέλειο της «αεκοφροσύνης» επιχείρημα ότι « εμείς δεν θα γίνουμε Ολυμπιακοί». Όταν αργότερα, σε στιγμιότυπα που κυκλοφόρησαν από ερασιτεχνικές κάμερες, φάνηκε ότι το πέναλτι στον Κορδέρο όχι απλώς δινόταν αλλά ήταν και «μαρς», λούφαξαν αναζητώντας άλλες αφορμές για να πριονίσουν ανθρώπους και προσωπικότητες εντός της ΑΕΚ. Ήταν τέτοια η εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο που δυστυχώς για εκείνους δεν τα κατάφεραν...

ΥΓ. Γνωρίζω πολλούς οι οποίοι στο ημίχρονο του αγώνα έτριβαν τα χέρια τους και χαίρονταν που η ομάδα όδευε προς ακόμα ένα ανεπιτυχές αποτέλεσμα, σχεδιάζοντας τα διχαστικά πλάνα τους. Σήμερα, ευτυχώς για την ΑΕΚ και τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτήν προσπαθώντας να την ανασύρουν αλώβητη και με κέρδη από το βούρκο της Γ' Εθνικής και το απίστευτο μένος που αντιμετωπίζει από κάποιες ομάδες σε αυτήν, παρουσιάζονται ξανά στο πλευρό της. Ας είναι! Και ας το σκεφτούν καλύτερα παραμένοντας δίπλα της όταν έρθει η επόμενη κακιά στιγμή και όχι θυμίζοντάς μας ξανά πόσο ικανοί είναι στο να κατακρεουργούν σοβαρές προσπάθειες για να νιώθουν οι ίδιοι ξεχωριστοί...