Το εσωτερικό μπάχαλο της ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ξεκάθαρη εντός του ποδοσφαιρικού τμήματος ασυνεννοησία η οποία ευθύνεται για τις διαδοχικές αστοχίες στα μεταγραφικά και επισημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν ο υπεύθυνος για τα φιάσκο να είναι μόνο ο Τ. Δ. της ΑΕΚ
Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: Όταν είσαι τεχνικός διευθυντής σε μια ομάδα τέτοιου επιπέδου και σε αδειάζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, με σαφέστατο σκοπό να μεταφερθεί όλο το φταίξιμο του ερασιτεχνικού σχεδιασμού στις πλάτες σου, προφανώς και παραιτείσαι. Απαιτούνται ασφαλώς ευθιξία και επαγγελματική αξιοπρέπεια.
Επίσης, όταν ως ΠΑΕ αντιμετωπίζεις τον άνθρωπο που κατέχει ένα τόσο (υποτίθεται) νευραλγικό πόστο ως έναν τύπο που ανοίγει το στόμα του και δεν ξέρει τι λέει, προφανώς και οφείλεις και να τον αντικαταστήσεις. Εκτός αν είναι απαραίτητος για τις συνεννοήσεις και την ανταλλαγή των emails. Όσα δηλαδή ενδεχομένως δυσκολεύονται να κάνουν άλλοι.
Ασφαλώς και ο Μιλοβάνοβιτς έχει υποπέσει σε κατά συρροή επικοινωνιακές γκάφες, παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις έλεγε την αλήθεια. Θυμίζω χαρακτηριστικά: 1) «Είμαστε έτοιμοι για το το πρωτάθλημα και αυτός είναι ο στόχος» - καλοκαίρι 2015. 2) «Είμαστε κοντά στον Ιμπίσεβιτς, κάνουμε τα πάντα για να τον φέρουμε στην ΑΕΚ» - καλοκαίρι 2015. 3) «Ο Ιντέγε κοστίζει όσα παίρνουν όλοι μαζί στην ΑΕΚ» - άνοιξη 2016. 4) «Είμαστε κοντά σε συμφωνία με τον Κάτσαρ» - καλοκαίρι 2016.
Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι το θέμα του Σαμάκ δεν το έβγαλε από την κοιλιά του, ούτε το φαντάστηκε. Επίσης οφείλω να του αναγνωρίσω ότι με ψίχουλα προσπαθούσε να φέρει εις πέρας μεταγραφικές υποθέσεις, με τις οποίες η Ένωση δεν θα έπρεπε καν να καταπιαστεί, όπως επίσης ότι δίχως να δαπανηθούν χρήματα, ο Μιλοβάνοβιτς βρήκε για την ΑΕΚ τον εξαιρετικό Γιόχανσον και τον (κατά τα φαινόμενα) φευγάτο παίκτη-έκπληξη Σιμόες ο οποίος δεν αποκλείεται να φέρει στο ταμείο της ομάδας ένα τεράστιο ποσό από το πουθενά!
Υποθέσεις που εκθέτουν τη λειτουργία
Αυτό το εσωτερικό μπάχαλο το οποίο προκαλείται λόγω της πασιφανούς έλλειψης εσωτερικής συνεννόησης ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Μοντανιέ τράπηκε σε φυγή όταν διαπίστωσε από κοντά την κιτρινόμαυρη πραγματικότητα, που ο Αρουαμπαρένα έλεγε σε όσους επικοινωνούσαν μαζί του για μη υπαρκτό και ξεκάθαρο σχέδιο, ο Φινκ δεν είδε ποτέ σοβαρά την ΑΕΚ, ή πολύ νωρίτερα ο Πογέτ προέβλεψε ότι η Ένωση θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες στην προσπάθεια ενίσχυσής της.
Για όλα τα προαναφερθέντα αλλά και όλα όσα συνέβησαν ως σήμερα στο μεταγραφικό πεδίο με τις κατ’ εξακολούθηση αστοχίες και το σχεδιασμό που εξέθεσε την Ένωση σε δύο ντουζίνες εκ των συνόρων υποθέσεις και διαπραγματεύσεις, δεν μπορεί να ευθύνεται μόνο ο Μιλοβάνοβιτς. Εκτός αν σκοπίμως γινόμαστε μηδενιστές ή θέλουμε να αποκρύπτουμε την αλήθεια. Πως είναι δυνατόν ο Μπάγεβιτς, ο άρχων του ποδοσφαιρικού τμήματος, να μην είναι υπόλογος ή ακόμα περισσότερο γιατί δεν πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Μελισσανίδης εμπιστεύεται πρόσωπα τα οποία αδυνατούν να φέρουν εις πέρας την τακτική που έχει στο μυαλό του; Εκείνος δεν τους εμπιστεύθηκε;
Όπως έχω γράψει και κατά το παρελθόν, οι άνθρωποι στους οποίους έχει ανατεθεί ο αγωνιστικός - μεταγραφικός σχεδιασμός της ποδοσφαιρικής Ένωσης έχουν τεράστιες ελλείψεις στο πως θα πρέπει να οργανωθεί και να δράσει μια μοντέρνα ομάδα η οποία δεν σκοπεύει να ξοδέψει περισσότερα χρήματα πέραν των όσων προβλέπεται βάσει των εσόδων και εξόδων της, τηρώντας μια απόλυτα ισοσκελισμένη πολιτική.
Η ΑΕΚ λειτουργεί εσωτερικά πάνω σε ένα αργό μοντέλο περασμένων δεκαετιών και επειδή ακριβώς ο χρόνος την έχει προσπεράσει, αγκομαχεί για να ακολουθήσει τις σημερινές εξελίξεις στο διεθνές ποδόσφαιρο. Κοινώς έχει μείνει με την όπισθεν όταν οι άλλοι γκαζώνουν. Και ασφαλώς δεν αναφέρομαι μόνο εσωτερικά.
Τα ως σήμερα συμβάντα θα μπορούσαν να αποδειχθούν άκρως διδακτικά εφόσον προκύψει αυστηρή αντιμετώπιση και παρθούν ανατρεπτικές αποφάσεις. Ποτέ δεν είναι αργά, εκ του αντιθέτου η στασιμότητα, η κωλυσιεργία και η επιμονή σε ένα μη σύγχρονο μοντέλο, ενισχύουν την απογοήτευση και τη δυσπιστία. Δεν είναι (μόνο) ο Μιλοβάνοβιτς το πρόβλημα, αλλά ένα μέρος αυτού, σαφώς μικρότερο της γενικότερης εικόνας.
ΥΓ. Η υποχρέωση του δημοσιογράφου είναι να μεταφέρει την αλήθεια και όχι να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Να αναγνωρίζει τα καλώς καμωμένα αλλά και να φανερώνει τα κακώς κείμενα. Το αναφέρω επί προσωπικού και μόνο, λόγω και παλαιότερης στοχοποίησης. Σημασία έχει να γνωρίζεις μέσα σου ότι δεν κοροϊδεύεις τον κόσμο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
