Τα εκτός έδρας δύο γκολ της ΑΕΚ απέναντι μικρομεσαίες ομάδες της κατηγορίας, φέρνουν μπροστά αναμνήσεις. Δυσάρεστες… Το 0-2 πολύ νωρίς στο παιχνίδι απέναντι στον Παναιτωλικό που έγινε 2-2, το 2-2 στις Σέρρες με την γκάφα που Αθανασιάδη που θα μνημονεύεται ως ένας χαμένος τίτλος αν τελικά η Ένωση χάσει το πρωτάθλημα σε τόσο μικρή διαφορά, δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Απέναντι στη Λαμία, ωστόσο, η ΑΕΚ πέτυχε τρία τέρματα, αρκετά για να της δώσουν την νίκη σε μια πολύ δύσκολη έδρα-δίχως να αγχωθεί όταν ο αντίπαλος μείωσε- και κόντρα σε μια ομάδα που μόλις την προηγούμενη αγωνιστική, πήρε 2-2 απέναντι στον ΠΑΟ, παίζοντας πριν μπουν τα τέσσερα γκολ της αναμέτρησης, με παίκτη λιγότερο.

Από τη στιγμή που δεν μπορεί να αλλάξει το -από εκείνη διαμορφωμένο- εις βάρος της γεγονός του να μη βρίσκεται μπροστά με διαφορά τουλάχιστον 4 βαθμών μεγαλύτερη από την τωρινή που τη χωρίζει με κάθε έναν τους τρεις διώκτες της, τουλάχιστον κάνει αυτό που μπορεί καλύτερα έως το τέλος της κανονικής διάρκειας της σεζόν: να τους προκαλεί επιπρόσθετο άγχος για τη διαφορά που αύξησε το Σάββατο και λογικά θα μειωθεί από όλους (;) και πάλι την Κυριακή. Αν και ποτέ δεν ξέρεις…

Ούτως ή άλλως, στην τελική ευθεία πριν από τα playoffs, η ΑΕΚ είχε το πιο δύσκολο πρόγραμμα να βγάλει προκειμένου να διατηρηθεί στην κορυφή της βαθμολογίας και με έστω ισχνό προβάδισμα απέναντι σε όλους αυτούς που την κυνηγούν και έχουν ξεχάσει πώς να είναι τη νικούν από τον περασμένο Μάρτιο!

Αν περάσει και από το "Βικελίδης’’ την ερχόμενη Κυριακή, η Ένωση θα έχει να ηττηθεί για ένα ολόκληρο χρόνο από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ και Άρη σε αγώνα που να αφορά στο πρωτάθλημα. Ίσως ανατρέχοντας στα τεφτέρια τους οι λάτρεις της προϊστορίας, να μη συναντήσουν τέτοιο κατόρθωμα σε ανάλογο αριθμό αγώνων μεταξύ των συγκεκριμένων πέντε.

Οι απουσίες δεν είναι ποτέ πρόβλημα

Σε αυτή την πορεία των (σχεδόν) δύο ετών με τον Ματίας Αλμέιδα στον πάγκο της, δεν ακούσαμε ποτέ τον Αργεντινό προπονητή να μιλάει για απώλειες. Πέρα από σπάνιο, είναι και συγκλονιστικό αν κάποιος αναλογιστεί όλα όσα έχει περάσει η ομάδα σε αυτό το διάστημα. Μόνο φέτος, ο Λιβάι Γκαρσία έχει υποστεί 5 μυικούς τραυματισμούς και ο Γκατσίνοβιτς άλλους 4. Δύο παίκτες εκ των πολυτιμότερων στην περυσινή κατάκτηση του νταμπλ.

Έγινε κάτι; Όχι! Γκρίνιαξε κάποιος; Όχι! Φάνηκε στο γήπεδο; Ναι, φάνηκε στο ευρωπαϊκό απαιτούμενο, ουδέποτε όμως κατά τη διάρκεια των εγχώριων διοργανώσεων, ούτε ασφαλώς χθες απέναντι στη Λαμία.

Εκ του αντιθέτου, είδαμε τον Ελίασον αριστερά να έχει ένα γκολ και τέσσερις ακόμα μεγάλες στιγμές για να σκοράρει εκ νέου, όπως επίσης τον Άμραμπατ να συγκλονίζει και πάλι με την παρουσία του δεξιά. Εγώ θα έλεγα να του δοθεί συμβόλαιο και πάλι, ασχέτως αν έρθει καλύτερος μπροστά του. Τέτοιον ποδοσφαιριστή-αθλητή, τον κρατάς μέχρι να σου πει ο ίδιος ότι δεν μπορεί άλλο. Που δεν θα το πει…

Τέλος, κόπηκαν και οι γλώσσες για τη δουλειά που γίνεται ή δεν γίνεται από τον Αλμέιδα στα στημένα, διότι πέρυσι ήταν έντονες οι συζητήσεις για το γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν αξιοποιούσε τα κόρνερ και τα φάουλ γύρω από την εστία του εκάστοτε αντίπαλού της.

Μπήκε και αυτό στο ρεπερτόριο, όπως πολλά ακόμα από τότε που αυτός ο προπονητής ανέλαβε την ΑΕΚ. Πάμε στα επόμενα, με τον εξαιρετικό για ακόμα ένα ματς Πήλιο, να υποδέχεται την πρώην ομάδα του, τον ΠΑΣ. Δύο ακόμα για να μπει η Ένωση ως επικεφαλής στα playoffs. Το γάντι είναι εκεί, πεταμένο…