Δεν ξέρω πόσοι το εμπέδωσαν τότε, από τις (εκατοντάδες) συζητήσεις προέκυπταν ελάχιστοι που είχαν την ελπίδα ότι αυτό θα συνέβαινε, μεταξύ τους και ο υπογράφων. Το «αν χρειαστεί, θα σας αλλάξω όλους» είχε ακουστεί ακόμα πιο ενοχλητικό από το «ξεφτίλες» που είχε τότε αποκαλέσει ο Δημήτρης Μελισσανίδης, όσους αγωνίστηκαν στο ντροπιαστικό 1-5 από τον Ολυμπιακό. Πιο ενοχλητικό, διότι βάσει των όσων είχαν προηγηθεί σε αγωνιστικό επίπεδο την προηγούμενη τριετία, ήταν και δύσκολα πιστευτό.

Στην πορεία αυτών των άσχημων ετών, η πιο ισχυρή απορία που είχε γιγαντωθεί στις συζητήσεις των φίλων της Ένωσης, ήταν το πως ένας άνθρωπος όπως ο συγκεκριμένος, με τέτοια επιρροή, δύναμη και αγάπη για την ομάδα, την είχε αφήσει να οδηγηθεί σε αυτό το τέλμα. Δεν το χωρούσε ο νους πριν από κάποια χρόνια, ότι η ΑΕΚ του Μελισσανίδη θα έφτανε σε τέτοιο σημείο κακοποίησης του ποδοσφαίρου και χαμηλώματος του προσωπικού πήχη φιλοδοξιών. Ίσως εν τέλει όμως, αυτή η παράμετρος να ήταν και το σημείο κλειδί της υπόθεσης, η τελευταία στροφή πριν από τη συνταρακτική αλλαγή.

Το τι θα μας δείξει το χορτάρι, είναι μια άλλη συζήτηση. Δεδομένα πάντως, τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με τις προαναφερθείσες σεζόν κι αν αυτό δεν συμβεί μονομιάς, θα γίνει εν ευθέτω χρόνω διότι η ποιότητα που προστέθηκε στο ρόστερ είναι αξίας πολύ υψηλότερης εν συγκρίσει με το πρόσφατο παρελθόν. Μεγαλύτερη αξία έχει ωστόσο, το πως ο ισχυρός άνδρας και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, γύρισε το διακόπτη, καταπατώντας ακόμα και δικές του αντιλήψεις ή αν θέλετε και μονομανίες, οι οποίες τον οδηγούσαν σε λάθος αποφάσεις.

Η τελευταία ιστορία με τον Μοχαμαντί μαρτυρά ανατροπή σκέψης

Συμπεραίνοντας από την τελευταία μεταγραφική δράση, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ο Μελισσανίδης ήταν αυτή τη φορά αποφασισμένος να αμφισβητήσει ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του για το καλό της ομάδας. Μια γενναία ομολογουμένως δράση από έναν άνθρωπο που δύσκολα αλλάζει άποψη για πρόσωπα και καταστάσεις, ακόμα κι αν η αλήθεια είναι ξεκάθαρη μπροστά του. Εν προκειμένω λοιπόν, ο Εχσάν Χατζισαφί ήταν μια καθαρά δική του επιλογή, ένας παίκτης που του άρεσε από παλιά και -αφού πήρε το ΟΚ του προπονητή- τον ήθελε στην ΑΕΚ, παρά τις αντιρρήσεις για τις αμυντικές επιδόσεις του σε μια θέση που η ομάδα χρειαζόταν θωράκιση.

Παρακολουθώντας από τα VIP του ΟΑΚΑ την αδυναμία του Ιρανού να ανταποκριθεί στο μίνιμουμ της απαίτησης απέναντι σε μια ομάδα όπως ο Ιωνικός, αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να αφήσει στην άκρη τη δική του επιθυμία να του βγει ο Χατζισαφί και να κάνει αυτό που έπρεπε για την ομάδα. Να φέρει δηλαδή έναν (πολύ) καλύτερό του για τη θέση. Μέχρι και πριν από αυτό το ματς, η άποψη που κυριαρχούσε ήταν να μη γίνει άλλη κίνηση, ειδικά για το αριστερό άκρο της άμυνας. Την κατέρριψε ο ίδιος μονομιάς, μαζί με την άποψη του Μιλόγεβιτς ο οποίος να το ξέρετε, δεν καιγόταν για άλλον παίκτη. Ο Μελισσανίδης το πήρε επάνω του, προσπέρασε την αρχική επιλογή του και έπραξε το σωστό για την ΑΕΚ.

Σε παλαιότερες περιπτώσεις, ίσως και από εντελώς λανθασμένη αντίληψη και εικόνα για την ενόχληση του κόσμου της ομάδας με όσα έβλεπε τα τελευταία τρία χρόνια, ίσως και από πείσμα για την κριτική που δεχόταν και (την) υποδεχόταν ως υπόδειξη και όχι ως μια διαφορετική ματιά στην πραγματικότητα, το αφεντικό της ΑΕΚ δεν είχε πράξει το ίδιο. Να θυμίσω πιο χαρακτηριστικά, το καλοκαίρι του 2018, όταν με τα 20 εκατ. ευρώ στον κουμπάρα λόγω της πρόκρισης στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν έβγαλε έστω 2 από αυτά σε έναν ξεχωριστό φάκελο για να βοηθήσει την ομάδα με κεντρικό χαφ και εξτρέμ, που τόσο τους είχε ανάγκη. Τώρα που όλοι μα όλοι «φώναζαν» ότι ο Χατζισαφί δεν είναι αριστερό μπακ, αποδέχθηκε ότι είχαν δίκιο. Και έπραξε το σωστό.

Ο κόσμος τού έδειξε το δρόμο της αλλαγής

Δεν γνωρίζω το πως και από ποιους εισέπραττε το κλίμα, όμως αυτό που πίστευε για καιρό, δηλαδή ότι το 10% είναι αυτοί που διαμαρτύρονταν και το 90% ήταν ικανοποιημένο, ήταν ένα ποσοστό κατατεθειμένο στη σκέψη με την εντελώς ανάποδη στατιστική αλήθεια. Ωστόσο στην πορεία άρχισε να το διαπιστώνει, είδε τις αντιδράσεις περί χαμηλώματος του μεγέθους σε επίπεδο Ιωνικού και το αποδέχθηκε πλήρως με τη γιούχα που ακολούθησε τον αποκλεισμό από τη Βελέζ. Έπρεπε να τα αλλάξει όλα, όμως να το κάνει και με τρόπο που θα κατέρριπτε οποιαδήποτε υποψία αμφισβήτησης, για οποιαδήποτε θέση της ενδεκάδας.

Δεν ξέρω αν έχει «τρελαθεί» -με την καλή έννοια πάντα- ώστε να πάρει στα τελειώματα και έναν στόπερ από τους αρκετούς και καλούς ελεύθερους που υπάρχουν στην αγορά, ώστε να αποτινάξει οποιαδήποτε υποψία μουρμούρας. Αυτό που καταλαβαίνω και αναγνωρίζω, είναι ότι ισοπέδωσε όλους εμάς που πιστεύαμε ότι δεν θα έκανε όλα αυτά που έγιναν φέτος, ασχέτως αν άργησε ή άφησε τρία χρόνια να περάσουν μέσα στην κατήφεια.

Έγιναν όλα αυτά που ήταν μεν τα λογικά και αυτονόητα, όμως εμείς τα είχαμε διαγράψει από την καθημερινότητά μας. Ο Μελισσανίδης τα έφερε ξανά στο φως και δημιούργησε ξεκάθαρα πλέον τις βάσεις για μια εξαιρετική ομάδα όταν με το καλό μπει στο νέο γήπεδό της. Βέβαια, η αγωνιστική φλόγα είναι αναμμένη από φέτος και τούτο είναι το πλέον ελπιδοφόρο αυτής της (κατ' εμέ) ιστορικής μετάλλαξης.