Την περυσινή πολυτέλεια να σέρνεται το θέμα του προπονητή της επί μήνες ολόκληρους και να πραγματοποιούνται ραντεβού με άλλους τεχνικούς έως ότου παρθεί η απόφαση για την παραμονή του Δέλλα και την επόμενη (δηλαδή την τρέχουσα) σεζόν, η ΑΕΚ ασφαλώς και δεν θα την έχει στη Β’ Εθνική.

Όπως επίσης ο Κολοσσός δεν θα έχει άλλη ευκαιρία να διατηρήσει αναμμένη τη φλόγα του Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος όταν αποφάσισε να τον εμπιστευτεί, είχε αναγάγει σε μείζον θέμα την επιτυχή ολοκλήρωση της αποστολής με το κωδικό όνομα «να αναδείξει η ΑΕΚ τον δικό της Γκουαρντιόλα, το δικό της παιδί που θα την οδηγήσει σε τίτλους».

Ο Δέλλας το γνωρίζει καλύτερα από όλους. Οφείλει να παρουσιάσει κάτι δικό του, το οποίο εκτός από αποτελεσματικό στη βαθμοθηρία, θα πρέπει να είναι και όμορφο στο μάτι. Και ασφαλώς, καλείται να το εμφανίσει γρήγορα, διότι εκτός του ότι αποδεικνύεται πως ο κόσμος της ΑΕΚ δεν διαθέτει πλέον σημαντικά αποθέματα υπομονής, υπάρχουν πάντοτε και εκείνοι που στην πρώτη αναποδιά θα παίξουν με τα νεύρα του και θα τσιγκλήσουν τις τσακισμένες αντοχές του.

Γι αυτό λοιπόν και με γνώμονα πάντοτε το καλό της ομάδας και όχι το ατομικό συμφέρον, η επιτυχία του Δέλλα συνιστά τη θεμελιώδη συνθήκη για την άνευ ανεπιθύμητων παρενεργειών βελτίωση και εξέλιξη της ΑΕΚ στο σύνολο που θα επιτύχει την άνοδο με τρόπο πειστικό και θα συνεχίσει ως έχει (συν ασφαλώς τις απαιτούμενες ποιοτικές προσθήκες) στη Σούπερ Λίγκα.

Το τελευταίο που θέλει να βρει μπροστά της η Ένωση είναι η αμφιβολία για το αν ο προπονητής που την καθοδηγεί είναι και αυτός που της πρέπει. Θα είναι ένα κακό μαντάτο με απρόβλεπτες προεκτάσεις (ή και συνέπειες), σε μία κατηγορία για την οποία προσωπικά δεν θεωρώ ότι η ΑΕΚ την έχει στο τσεπάκι της.

Ασφαλώς και είναι το απόλυτο φαβορί, είμαι πεπεισμένος ότι πλέον διαθέτει ρόστερ που (θεωρητικά πάντα) θα μπορούσε να διεκδικήσει στόχος και στη Σούπερ Λίγκα, όμως οι αγώνες κρίνονται και οι στόχοι επιτυγχάνονται μέσα από τη συνολική απόδοση και συνέπεια.

Για ένα πράγμα έχω πειστεί. Όλη αυτή η περιπέτεια της Γ’ Εθνικής του έκανε καλό, τον πείσμωσε και τον βοήθησε να ανδρωθεί προπονητικά. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πατάς στο χορτάρι και τι μάτι (εκτός από αμιγώς ποδοσφαιρικές ικανότητες) είχες όταν έπαιζες ποδόσφαιρο, ούτε συνεπάγεται ότι επειδή διέθετες ηγετική ικανότητα, θα γίνεις και ικανός τεχνικός.

Το πλέον δύσκολο δεν είναι να σκαρφιστείς τις σωστές εντολές ή να καταλήξεις στο κατάλληλο σύστημα, όσο το να προσδώσεις συγκεκριμένη φιλοσοφία και να μπολιάσεις με το δικό σου χαρακτήρα το σύνολο. Να κερδίσεις τους παίκτες σε σημείο που να νιώσουν ότι θέλουν να παίζουν και για σένα. Και το στοίχημα αυτό πρέπει απαραιτήτως να κερδηθεί.