Το μεταγραφικό παράδοξο της ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου καταπιάνεται με το αρκούντως προβληματικό μεταγραφικό φίνις της ΑΕΚ στις υποθέσεις αγορών ή δανεισμών και περιμένει από τον Ουζουνίδη να συνεχίσει τις υπερβάσεις του, μέχρι να έρθει κάποιος ελεύθερος.
Για να υπάρχει μια στοιχειώδης ειλικρίνεια ανάμεσα μας και μια βάση συζήτησης στηριζόμενη σε αληθινά γεγονότα, ας παραδεχθούμε ότι η ΑΕΚ απέτυχε να φέρει τους δύο ποδοσφαιριστές που περίμεναν ο προπονητής και (από ότι φαίνεται σε τέτοιο βαθμό ανυπομονησίας που προκλήθηκε τεράστια απογοήτευση) ο κόσμος της. Εν τέλει δεν πήρε έστω έναν, εκτός αν από σήμερα αλλάζει το τροπάριο της περασμένης εβδομάδας και ο Γιαννιώτας (που όντως είναι σωστή και με προοπτική προσθήκη) δεν είναι πια εξτρά κίνηση, όπως (υποτίθεται ότι) θα ήταν και ο Καρέλης.
Δεν είναι επαρκής και πειστικός ο τρόπος, ενώ έχει επιτύχει τη συμμετοχή στους ομίλους του Champions League, μέσα από μία ανεδαφική και παντελώς ρηχή διαρροή, να μεταφέρεις στον κόσμο το μήνυμα ότι "δεν μας βγήκε του Ραντόγια, δεν παίρνουμε άλλον, απλά για να πάρουμε". Στη μεταγραφική αγορά, ευδοκιμούν δεκάδες (μην πω εκατοντάδες) παίκτες σαν και αυτόν, αρκεί να ξέρεις να ψάχνεις και να στοχεύεις σωστά. Είναι αδιανόητο να κολλάς σε έναν ποδοσφαιριστή, όταν μάλιστα εισρέουν δεκάδες εκατατομμύρια ευρώ ως έσοδα, δίχως να έχεις επαρκείς εναλλακτικές λύσεις. Όχι ένας, αλλά πέντε Ραντόγια έπρεπε να περιμένουν στη σειρά. Αυτό θα ίσχυε για οποιαδήποτε σημαντική ομάδα με στοιχειωδώς σωστή στόχευση ενίσχυσης, ικανότητα στις επαφές και προγραμματισμό. Για να μην μπερδεύεστε, αναφέρομαι στις μεταγραφές και μόνο.
Ας παρατηρήσουμε το φετινό (με προ μηνών προηγούμενο βέβαια) μεταγραφικό παράδοξο και από μία άλλη σκοπιά. Αν ισχύουν όσα αναφέρονται, η ΑΕΚ έφτασε σε δύο συμφωνίες, μία με τη Σουόνσι για τον Νάρσινχ και μία με τη Θέλτα για τον Ραντόγια. Στην πρώτη περίπτωση, είτε επειδή ήταν εν τέλει άλλα τα οικονομικά μεγέθη από αυτά που είχε αρχικώς υπολογίσει (ποιος ευθύνεται γι αυτό;), είτε διότι μπήκε στη μέση ο Ραϊόλα διαφοροποιώντας τα δεδομένα της υπόθεσης, εν τέλει έμεινε άπραγη. Στη δεύτερη, είναι ο ποδοσφαιριστής αυτός που παρουσιάζεται ανένδοτος στην προοπτική να παίξει στην Ελλάδα.
Η παραδοχή έλλειψης επαρκών εναλλακτικών λύσεων, προδίδει ελλειμματική προεργασία και αυταπόδεικτη δυσκολία πειθούς. Θυμίζω ότι η ΑΕΚ είχε κάμποσες αποτυχημένες προσπάθειες στο πρόσφατο παρελθόν (Ερνάνι, Σεν, Μπεμπέ, για να μην πιάσουμε την περίεργη υπόθεση Κάιπερς). Σαφώς και είναι δύσκολο να θέλουν όλοι οι παίκτες να παίξουν στην Ελλάδα, υπάρχουν όμως και εκείνοι που πείθονται όταν διαθέτεις τρόπο, ευελιξία, χρήμα και στρατηγική. Έρχονται και καλοί παίκτες από το εξωτερικό, πώς να το κάνουμε; Κοιτάξτε γύρω σας και θα το διαπιστώσετε.
Δεν σου κάθεται ο ένας; Αμέσως έχεις πίσω 4-5 εναλλακτικές και προχωράς στον επόμενο. Είναι αδιανόητο, μέσα σε διάστημα οκτώ μηνών, να μην υπάρχει λίστα με τουλάχιστον 8-10 επιπλέον ονόματα σαν αυτά των δύο προαναφερθέντων, με τα οποία η ΑΕΚ "κόλλησε"και στο τέλος έχασε. Θυμίζω ότι οι συγκεκριμένες ανάγκες ήταν γνωστές από τον περασμένο Γενάρη, δεν προέκυψαν τον Αύγουστο. Άραγε ευθύνες υπάρχουν; Και πως απονέμονται;
ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ
Πέρυσι ήταν ο Χιμένεθ εκείνος που οδήγησε την ομάδα διαδοχικές υπερβάσεις, μέσα από την ατομική βελτίωση παικτών, το εξαιρετικό κλίμα, την έξυπνη αγωνιστική στρατηγική του, κοινώς με όλα όσα απαιτούνταν προκειμένου να ξεπεραστούν ατέλειες και ελλείψεις στο ρόστερ. Τώρα θα υπάρχουν οι στιγμές που ο Ουζουνίδης με τη σειρά του, θα προσπαθήσει όπου απαιτείται, να βαφτίσει το κρέας ψάρι (ή το ανάποδο) και να κρατήσει την ΑΕΚ σε κυριαρχικό επίπεδο. Ο Μοράν είναι το πρώτο παράδειγμα. Μπήκε στην αποστολή, ενώ ήταν φανερό ότι δεν υπολογιζόταν από τον προπονητή. Αυτή αποτελεί μια από μέρους του αποδοχή ότι είναι τόσο μεγάλο το έλλειμμα στη μεσαία γραμμή, που θα αναγκαστεί να ενεργοποιήσει έναν (μέχρι πρότινος) κομμένο.
Ουδείς ακυρώνει την επιτυχημένη πορεία της ομάδας, τα τεράστια άλματα προόδου στο αγωνιστικό κομμάτι, την κατασκευή του γηπέδου. Είναι όμως μια άλλη κουβέντα και συνήθως αυτοί που κάνουν τους καλούς φίλους, είναι οι καλοί λογαριασμοί. Συνιστά τραγική προσέγγιση το να προσπαθεί ο καθένας να "πνίξει" το δικαίωμα του μέσου οπαδού να απαιτεί περισσότερα όταν ο ίδιος είναι εκεί και δίνει τα πάντα, πραγματοποιώντας τις δικές του ετήσιες υπερβάσεις. Όπως και το να αποδοκιμάζεται η κριτική που πρέπει να γίνεται σε όσους δεν φέρνουν τις αποστολές τους εις πέρας. Ουδείς αμφισβητεί τα σπουδαία επιτεύγματα της τελευταίας πενταετίας, αλλά εδώ μιλάμε μόνο για τις μεταγραφές και τις εξαγγελίες που δεν τηρήθηκαν. Την αποτυχία να γίνουν οι δύο προσθήκες που ήταν βέβαιο ότι θα γίνουν.
Η ΑΕΚ πορεύεται με ρίσκα. Με ομοψυχία στα αποδυτήρια και πολύ καλά παιδιά εντός αυτών, έναν εξαίρετο προπονητή που συνεχίζει από εκεί που το άφησε ο Χιμένεθ και με Ελληνόπουλα τα οποία μέσα από το οικογενειακό κλίμα της, ωριμάζουν, βελτιώνονται και διαπρέπουν. Μακάρι να αποδειχθούν και αρκετοί, καθώς το πρόβλημα δεν ξέρω αν θα αποδειχθεί ποιοτικό (θα φανεί σε βάθος χρόνου αν και τι μπορούν να δώσουν οι Αλέφ, Μπογέ, Αλμπάνης και ο Πόνσε που πιστεύω ότι είναι δυνατή προσθήκη), σίγουρα όμως είναι ήδη αριθμητικό. Μην σας φανεί παράξενο, αν από το βάθος του τούνελ, δούμε να ξεπροβάλει κάποια στιγμή και ο Αϊντάρεβιτς.
Η πρωταθλήτρια Ελλάδας έχει αγώνα σήμερα. Πολύ σημαντικό, σε ένα γήπεδο που πέρυσι ηττήθηκε, αλλά εν τέλει δεν της κόστισε. Ωστόσο φέτος τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα και απαγορεύεται να "πετάει" βαθμούς. Αντιλαμβάνομαι την όποια στεναχώρια, απογοήτευση, αίσθημα αδίκου, όμως αυτοί που παίζουν κι εκείνος που κοουτσάρει, αξίζουν την αγάπη και τη στήριξή σας. ΜΟΝΟ!
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: