Το παράδειγμα και το αντί-παράδειγμα στο φρενήρη ποδοσφαιρικό ρυθμό της ΑΕΚ

Ακόμα και σε τέτοια παιχνίδια, τα πιο εύκολα της διαδικασίας που έχει η ομάδα μπροστά της και με σαφή προτεταιότητα στη μάχη του πρωταθλήματος, η ΑΕΚ είναι ομάδα που δεν χαρίζει τίποτα στον αντίπαλο. Με σεβασμό πάντοτε, αλλά και με σαφή την επιθυμία να υπηρετήσει απόλυτα το δόγμα του προπονητή, σύμφωνα με το οποίο ''σκοπός είναι να πατήσουμε τον αντίπαλο''.

Μια φράση που μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί ή να χαρακτηριστεί ως αλαζονική, αλλά επί της ουσίας κρύβει όλη την αλήθεια της φετινής ομάδας.

Μέχρι και το όγδοο λεπτό του επιπλέον χρόνου που κρατήθηκε πέραν του 90λεπτου, με το σκορ στο 3-0 πια, η ΑΕΚ ήταν μόνιμα εγκατεστημένη μέσα στην περιοχή του Πανσερραϊκού, ψάχνοντας και τέταρτο τέρμα. Όπως, επίσης, ούτε καν σκέφτηκε στιγμή να πάρει το πόδι από το γκάζι και να χαλαρώσει όταν είχε βρει το δεύτερο γκολ και μπορούσε πλέον να νιώθει ήσυχη ενόψει της ρεβάνς, καθώς η διαφορά ποιότητας αλλά και απόδοσης ανάμεσα στις δύο ομάδες, είναι τεράστια.

Για 45 λεπτά, με μια ενδεκάδα πειραματική που αναζητούσε τρόπους επικοινωνίας απέναντι σε έναν αντίπαλο που -προς τιμήν του- στεκόταν πολύ καλά έχοντας εμφανιστεί στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να το καταστρέψει, η Ένωση δεν είχε την αποτελεσματικότητα, διέθετε ωστόσο το σωστό πνεύμα.

Αναμφίβολα, όταν οι 9 στους 11 σπανίως βρίσκονται στο αρχικό σχήμα και καλούνται να συνεννοηθούν, ανορθογραφίες θα υπάρξουν, όμως όλοι τους προσπαθούσαν με το σωστό τρόπο και βάσει των ποδοσφαιρικών αρχών που ο Ματίας Αλμέιδα διδάσκει. Μια σαφής απόδειξη ότι όλοι έχουν μπει στο νόημα και είναι άμεσα ετοιμοπόλεμοι για το ρόλο που θα τους ανατεθεί. Ή σχεδόν όλοι...

Ο Τσούμπερ θα πρέπει να δει τι κάνει ο Μάνταλος

Αν υπήρξε μία παραφωνία, αυτός ήταν, ξανά, ο Στίβεν Τσούμπερ. Η διάθεση και η επιθυμία του να ανακάμψει, να καλύψει το χαμένο έδαφος ώστε να γίνει πιο ενεργός στα σχέδια του προπονητή χτυπώντας την πόρτα της ενδεκάδας και στους αγώνες του πρωταθλήματος, τον οδηγεί σε τόσο περιττές αποφάσεις, μέσω των οποίων περισσότερο προκαλεί εκνευρισμό στον εαυτό του και αναρχία στην ομάδα, παρά βοηθά την προσπάθειά του να γίνει ξανά χρήσιμος.

Έχει διάθεση, όρεξη και τρεξίματα, υπάρχουν στιγμές που δεν του λείπει η επιθυμία εμπλοκής σε συνεργασίες, όμως στο πιο κρίσιμο σημείο είναι πολλές οι φορές που λειτουργεί εγωιστικά για να 'φτιάξει' τον εαυτό του, ενώ επί της ουσίας χαλάει την προσπάθεια του συνόλου. Αυτές οι επιλογές δεν χωρούν στο ποδόσφαιρο του Αλμέιδα κι όσο επαναλαμβάνονται, τόσο θα τον απομακρύνουν από αυτό που ο ίδιος θέλει να γίνει ξανά.

Πρέπει να καθαρίσει το μυαλό του, να συγκεντρωθεί περισσότερο και να επιχειρήσει την επανενεργοποίηση της εμπιστοσύνης μέσα από την ομαδικότητα.

Κάποια στιγμή, αν αυτό δεν αλλάξει, θα στερέψουν και οι ευκαιρίες, ας μη λησμονούμε ότι ο Φερνάντες είναι σε διαρκή άνοδο, ο Άμραμπατ "σκίζει" και πολύ σύντομα θα είναι ξανά ενεργοί ο Γκατσίνοβιτς με τον Ελίασον. Ο Ελβετός θα πάει ακόμα πίσω και θα βλέπει τις συμμετοχές με το κυάλι, αν δεν βρει τον τρόπο για να συγχρονιστεί.

Αν από κάποιον πρέπει να δει πως το κάνει, τότε αυτός είναι ο Μάνταλος, που σπανίως επίσης βλέπει ενδεκάδα, εκτός αν προκύπτουν απουσίες. Όμως ο τέως αρχηγός της ΑΕΚ έχει εξοικειωθεί με το νέο ρόλο του, αρπάζει κάθε ευκαιρία για να εναρμονιστεί με το σύνολο, παίζει καλά, προσφέρει γκολ και ασίστ.

Είναι ένας παίκτης που δίνει σημαντικές βοήθειες από τον πάγκο διότι, πάνω από όλα, έχει αποδεχθεί την αλλαγή της κατάστασης για τον ίδιο. Αυτό είναι που πρέπει και ο Τσούμπερ να κάνει.