Τον ερχόμενο Ιανουάριο ο 34χρονος (τα κλείνει στις 27/12) Νίκος Γεωργέας συμπληρώνει δέκα συνεχόμενα χρόνια παρουσίας στην ΑΕΚ.

Είναι ο πιο παλιός στο κουρμπέτι αλλά ενδεχομένως και ο πιο πιστός και αγαπητός που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα σε αυτό το διάστημα.

Περίμενε καρτερικά τη στιγμή αυτή... Δέκα χρόνια έψαχνε το πρώτο γκολ του με τη φανέλα της ΑΕΚ σε επίσημο ματς και αυτό τελικά ήλθε στον αγώνα που ο ίδιος έμελλε να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση ύστερα από 121 ημέρες αποχής λόγω τραυματισμού.

Ο "Φούλης" έκανε ένα νεύμα ψηλά στον ουρανό και πανηγύρισε δυνατά το τέρμα που όχι απλώς τον επανέφερε στο προσκήνιο, αλλά και τον έκανε να ξεχάσει τις αγωνίες που πέρασε όλο αυτό το διάστημα, περιμένοντας πως και πως να φορέσει και πάλι την αγαπημένη του κιτρινόμαυρη φανέλα. Και τούτο διότι, το ερχόμενο καλοκαίρι ουδείς γνωρίζει αν θα τον βρει και πάλι στην ΑΕΚ.

Η αυταπάρνηση του Γεωργέα όλα αυτά τα χρόνια, όλοι οι πιθανοί και απίθανοι τραυματισμοί που υπέστη από την αγάπη του για τη φανέλα και το σεβασμό προς την ΑΕΚ, αποτελούν ένα πρότυπο ποδοσφαιρικής και επαγγελματικής ζωής και αγωνιστικότητας για όλα τα νέα παιδιά της ομάδας.

Και ευτυχώς ήταν και χθες πολλοί εκεί για να τον θαυμάσουν και να παραδειγματιστούν, τόσο εντός αγωνιστικού χώρου όσο και στον πάγκο. Ο Μανωλάς, ο Μπερνς, ο Σκόκο, ο Λεονάρντο ακόμα και οι Καράμπελάς, Αραμπατζής και Μάκος, οι συνεχιστές της πορείας των ελλήνων ποδοσφαιριστών που τιμούν και πολεμούν με σεβασμό και αγάπη φορώντας αυτή τη φανέλα.

Νίκη ηρεμίας και ήσυχων εορτών

Το 4-0 μιλά από μόνο του για την ανωτερότητα της Ένωσης στον αγώνα. Και σύμφωνοι, το πρώτο γκολ σημειώθηκε από θέση οφσάιντ κι ενδεχομένως επηρέασε τη ροή του αγώνα, όμως είναι τέτοια η αγωνιστική κατάσταση που βιώνει το τελευταίο διάστημα η Λάρισα που το αποτέλεσμα ήταν μάλλον απευκταίο για την ομάδα του κάμπου.

Δεν είναι ώρα πάντως για κιτρινόμαυρους διθυράμβους. Και δεν θα μου άρεσε να ξεχάσουμε όλα όσα προηγήθηκαν για να φτάσουμε στο σημείο αυτό: τους διαδοχικούς εξάψαλμους του Χιμένεθ και τις δημόσιες διαπομπεύσεις των ποδοσφαιριστών από τον Ισπανό προπονητή, την απειλή του Σταύρου Αδαμίδη για πρόστιμο 100.000 ευρώ αν δεν νικούσαν στη Λάρισα, την έμμεση απειλή των οπαδών ότι στην επόμενη αναποδιά θα ανηφορίσουν στα Σπάτα και ποιος ξέρει τι...

Όλα αυτά που προηγήθηκαν του συγκεκριμένου ματς καταδεικνύουν μια ατμόσφαιρα τεταμένη και ανά πάσα στιγμή ανατρεπόμενη. Η ΑΕΚ χρειάζεται δουλειά, καλύτερους ποδοσφαιριστές από αυτούς που έχει σε αρκετές θέσεις και (επιτέλους) ένα συγκεκριμένο πλάνο για να ξέρει και αυτός ο... "τρελαμένος" με όσα βλέπει να συμβαίνουν γύρω του προπονητής, τι ακριβώς είναι αυτό που του ζητούν και για το οποίο τον έφεραν εδώ.

Διότι εκτός από τα χρήματα, για τον Χιμένεθ εξίσου μεγάλο ρόλο στα 46 του, παίζει το να μην σπιλωθεί το όνομά του. Το όνειρό του είναι να επιστρέψει στην Πριμέρα Ντιβιζιόν για να αναλάβει σύλλογο με προοπτικές και δεν σκοπεύει να επιστρέψει σε κανέναν να του το στερήσει επειδή δεν ξέρει τι ζητά από εκείνον.

Υ.Γ. Ναι, αυτός είναι ο Νάτσο Σκόκο που θέλω και πρέπει να θέλετε όλοι εσείς να βλέπουμε σε κάθε αγώνα. Ο ποδοσφαιριστής που θα κάνει με 2-3 ενέργειες τη διαφορά, όχι ένας σταρ που επιλέγει αγώνες. Ελπίζω να αποκτήσει επιτέλους διάρκεια, να είναι ο πρωταγωνιστής στην ΑΕΚ σε κάθε ματς. Αυτή είναι η απαίτηση που όλοι μας πρέπει να έχουμε από τον Αργεντινό...