Για ακόμα ένα παιχνίδι η ΑΕΚ ήταν αντάξια της ευρωπαϊκής πρόκλησης στην οποία κλήθηκε να ορθώσει ανάστημα. Η απόδοσή της στη διάρκεια αυτής της διαδρομής στο Europa League, ουδέποτε ήταν το θέμα προς συζήτηση.

Δεν υπήρξε ματς στο οποίο να ήταν κατώτερη των περιστάσεων, ή κάποιο που να έδωσε στον αντίπαλο να νομίζει ότι την έχει του χεριού της. Αδυνατεί να πάρει αυτό που πραγματικά της αξίζει βάσει της εικόνας της, για λόγους που δεν έχουν σχέση με την επάρκεια του υλικού της αλλά με στιγμές που αδίκησε τον εαυτό της, ή που η τύχη, η έλλειψη εμπειρίας και κατά περιπτώσεις η τσαπατσουλιά, της έστησαν άσχημο παιχνίδι.

Μπήκε σε αυτό το γκρουπ ως η ασθενέστερη ομάδα, αυτή με το χαμηλότερο μπάτζετ και τις θεωρητικά μικρότερες δυνατότητες να πετύχει κάτι, όμως τούτο ουδέποτε φάνηκε μέσα στο γήπεδο. Υπερέβαλε εαυτόν, αγωνίστηκε με το στυλ της, έδεσε μία ομάδα της Premier League στα σχοινιά και τη σφυροκοπούσε.

Πολύ σωστά το είπε ο Αλμέιδα! Οι ιδέες είναι αυτές που σε πηγαίνουν μπροστά και όχι η σκοπιμότητα. Και παρόλο που οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, αυτές δεν θα χαμογελάσουν ποτέ στην πλευρά σου αν δεν συνεχίζεις να προσπαθείς με το δικό σου στυλ, με τη δική σου μέθοδο, με το δικό σου τρόπο.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που μετά και από αυτό το παιχνίδι κόντρα στην Μπράιτον, μπορεί να αισθάνεται κάτι λιγότερο από περήφανος που υποστηρίζει τη συγκεκριμένη ομάδα, που την ακολουθεί και στέκεται στο πλευρό της. Δεν γίνεται να μην τον εκφράζει και να μην του δίνει χαρά όσο την παρακολουθεί, ασχέτως αν υπάρχουν καίριες στιγμές που είναι λίγο πίκρες.

Όπως και να το κάνουμε στη φάση που η ΑΕΚ βρίσκεται, αυτά που προσφέρει στον κόσμο της στην προσπάθειά της να μεγαλώσει ποδοσφαιρικά και να πατήσει σε δύο βάρκες, ισορροπώντας τις ικανότητες της σε Ελλάδα και Ευρώπη, δεν είναι ούτε μικρά, ούτε λίγα.

Λογικό είναι να υπάρχει πικρία επειδή όλοι είδαν πως μπορούσε το κάτι παραπάνω φέτος, σημασία έχει όμως να πατήσει πάνω σε αυτό ώστε να είναι ακόμα πιο αποτελεσματική και έτοιμη όταν θα έρθει η επόμενη φορά. Άλλωστε τίποτα ακόμα δεν έχει τελειώσει για την ευρωπαϊκή συνέχειά της.

Θα δώσει ένα τελικό στο Άμστερνταμ και ίσως μέσα από αυτή τη διαδικασία να παραμείνει στο Conference League. Ακόμα και αυτό όμως, δεν θα είναι το πλέον σημαντικό επίτευγμα σε σχέση με το χθες της ομάδας και το πού βρίσκεται σήμερα.

Επίσης, ακόμα και αυτό αν δεν έρθει τελικά, πέραν της πρόσκαιρης στεναχώριας που θα υπάρξει, πρέπει να γιγαντωθεί η επιθυμία του ίδιου του club ώστε να πάει ένα βήμα παραπάνω την επόμενη σεζόν. Ζούμε στην Ελλάδα και έχουμε το συγκεκριμένο ποδόσφαιρο.

Δεν γίνεται να ζητάμε περισσότερα πράγματα από αυτά που μπορούμε, ούτε επίσης δικαιούμαστε να ακυρώνουμε προσπάθειες όταν αυτές μας δίνουν χαρά και ικανοποίηση, παρακολουθώντας ένα σύνολο να παίζει τόσο καλά απέναντι σε πολύ πιο ακριβές ευρωπαϊκές ομάδες.

Είναι αντιθέτως καλό να αναγνωρίζουμε ότι η ομάδα αυτή έχει πάρει ένα πολύ ίσιο δρόμο, αποκτά το know-how και το δικαίωμα να λέει ότι θα επιστρέψει σε αυτό που έμεινε ανολοκλήρωτο φέτος -μιλώντας πάντα για το Europa League- για να κάνει καλύτερη δουλειά του χρόνου. Η ΑΕΚ έδειξε ότι πατάει γερά στα πόδια της και πώς η πρόοδος είναι ο μοναδικός δρόμος που ανοίγεται μπροστά της. Τα υπόλοιπα για την Ευρώπη Θα τα συζητήσουμε μετά το Άμστερνταμ.