Ορισμένα πράγματα στη ζωή είναι αδιαπραγμάτευτα. Ο πιστός μουσουλμάνος δεν διανοείται να δοκιμάσει χοιρινό. Ο χριστιανός δεν θα κάνει ποτέ τον σταυρό του με το αριστερό χέρι. Η Κωνσταντινούπολη δεν θα λέγεται ποτέ για εμάς "Ινσταμπούλ" και η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινούπολης δεν μπορεί να περάσει σε τουρκικά χέρια.

Οι βασικές αξίες και αρχές, οι αληθινές ιδέες και τα πατροπαράδοτα σύμβολα ούτε καταστρατηγούνται, ούτε και μπορούν να θεωρηθούν διαπραγματεύσιμα. Για τους πρόσφυγες _ από τέτοια οικογένεια και μάλιστα και από τις δύο πλευρές κατάγομαι και εγώ, γνωρίζω λοιπόν καλά πως νιώθουν οι παλαιότεροι με όλο αυτό το "τουρκικό παράλογο" _ η ΑΕΚ δεν είναι απλώς μία ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι από μόνη της μία χαμένη (ας μην γίνει τώρα και κλεμμένη) πατρίδα.

Ας με συγχωρέσουν οι εκσυγχρονιστές, τα προοδευτικά μυαλά, οι μοντέρνοι όροι του παιχνιδιού, αλλά θα προσπεράσω. Όταν οι γηραιότεροι μου μιλούσαν για την ΑΕΚ όταν οι παππούδες και θείοι μου ριγούσαν από συγκίνηση εξιστορώντας μου τον ξεριζωμό από τα άλλοτε ιερά χώματα, το τελευταίο πράγμα που φαντάζονταν ήταν το σενάριο να "τουρκέψει" η υπερηφάνεια τους, να καταπατηθεί αυτό το άβατο της ψυχή τους. Αν ζούσαν θα ντρέπονταν μόνο και στη σκέψη...

Ο άνθρωπος στην πιο δύσκολη θέση...

... είναι αναμφίβολα ο Σταύρος Αδαμίδης. Όπως μεταξύ σοβαρού και αστείου μου έλεγε ένας φίλος το βράδυ της Δευτέρας, "τι του έτυχε του ανθρώπου, να του προκύπτει εταιρεία-Κολοσσός και να είναι τουρκική. Θα μπορούσα πιο εύκολα να χωνέψω ότι μας αγοράζει ο Σαλιαρέλης ή ο Κοσκωτάς παρά να πέσουμε σε τούρκικα χέρια". Τη στιγμή που το γράφω αυτό αναρωτιέμαι ταυτόχρονα αν αισθάνομαι ως ρατσιστής, ή παράλογα εθνικόφρων, όμως ειλικρινά δεν νιώθω ούτε άσχημα, ούτε περίεργα.

Το αντιμετωπίζω ως απόγονος "Κωνσταντιπολιτών" που μεγάλωσε με ανατριχιαστικές περιγραφές και συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι διασώθηκαν της σφαγής και συνετέλεσαν ώστε να στεριώσει η προσφυγοπούλα ΑΕΚ στα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας. Δεν υποστηρίζω ότι είμαι κατ’ ανάγκη σωστός, απλώς καταγράφω αυτό που αισθάνομαι και φαντάζομαι χιλιάδες άλλοι έχουν φυλαγμένο στις καρδιές τους.

Είναι και αυτά τα παιδικά, νεανικά, εφηβικά κατάλοιπα. Θύμωνα πάντοτε όταν οι οπαδοί των άλλων ομάδων αποκαλούσαν εμάς Τούρκους ή Οθωμανούς βεβηλώνοντας τις καταβολές και τον ελληνικό καημό που σέρνει μαζί της αυτή η ομάδα. Ναι ίσως είμαι ρομαντικός, ενδεχομένως κάποιοι να πιστέψουν ότι τέτοιες προσεγγίσεις συνιστούν λαϊκισμό. Δεν είναι όμως όλα business και εκατομμύρια ευρώ, δεν θα πιστέψω ποτέ ότι έτσι είναι, τουλάχιστον όχι για την ΑΕΚ...