Το βασικό ατού της ΑΕΚ

Με βεβαιότητα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν δύναται άλλωστε να κάνει κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που οι δύο βασικοί μέτοχοί της έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν έχουν την πρόθεση να προσφέρουν... σεντ για μεταγραφές!

Υπό την καθοδήγηση του Σταύρου Αδαμίδη, η ΠΑΕ απλώνει τα πόδια της ως εκεί που φτάνει το στρώμα της και δεν κρύβει ότι προτεραιότητά της αποτελεί να ξεφορτωθεί άχρηστα συμβόλαια κι εν ανάγκη να πουλήσει κι έναν πρωτοκλασάτο παίκτη της. Ίσως μετά από μια τέτοια εξέλιξη να βγει και πάλι στην αγορά αναζητώντας μία ή δύο περιπτώσεις ελεύθερων παικτών με καλό βιογραφικό.

Είναι βέβαιο ότι ακόμα και τα 600.000 ευρώ που θα μπουν στο κιτρινόμαυρο ταμείο από τη μεταγραφή του Παπασταθόπουλου στη Μίλαν θα διατεθούν για να καλυφθεί μέρος του ανοίγματος που αγγίζει τα 10 εκατ. ευρώ και το οποίο πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 75% ως το ερχόμενο καλοκαίρι. Τουλάχιστον αυτό προβλέπει το βασικό σχέδιο ώστε η ομάδα να εισέλθει με καλύτερες ταμειακές και αγωνιστικές προϋποθέσεις στη σεζόν 2011-12.

Γίνεται έτσι πρωταθλητισμός;

Αν κρίνει κανείς από το μικρό θαύμα της περιόδου 2004-05, η οικονομική συνέπεια, η διοικητική αρμονία, η αλληλεγγύη στο ποδοσφαιρικό τμήμα και γενικά η ενότητα σε όλα τα επίπεδα μπορούν να υπερκεράσουν τα δεδομένα ντεζαβαντάζ στη σύγκριση των εφετινών κιτρινόμαυρων μεταγραφών με εκείνες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Δεν θα είναι κακή ομάδα η ΑΕΚ αν επιτέλους πρυτανεύσει η ποδοσφαιρική λογική, αν οι ποδοσφαιριστές που προκαλούσαν πέρυσι με την απόδοση και τα τερτίπια τους βάλουν νερό στο κρασί τους κι ενταχθούν στο σύνολο, αν ο προπονητής καταφέρει να τους προσεγγίσει και να τους κάνει ομάδα, όπως τουλάχιστον έδειξε ότι έχει τη διάθεση κατά την παραμονή της αποστολής στο Ζέεφελντ.

Λίγα πράγματα άλλαξαν στην ομάδα. Ο Λυμπερόπουλος και ο Δέλλας επί της ουσίας δεν αποτελούν νέες προσθήκες ενώ ο Ντιοπ με την τεράστια εμπειρία που διαθέτει και την τέλεια γνώση της θέσης στην οποία αγωνίζεται, θα μπει αμέσως στο νόημα. Κι αυτό είναι εν τέλει αποτελεί το μεγάλο (αν όχι και μοναδικό) ατού της ομάδας.

Η ΑΕΚ δουλεύει πάνω σε έναν κορμό παικτών που εύκολα μπορούν να γίνουν ομάδα με την πραγματική έννοια του όρου. Αρκεί να το θέλουν και οι ίδιοι, αρκεί να τους το μεταδώσει με τον σωστό τρόπο ο προπονητής. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας, παρά να σκύψουν όλοι το κεφάλι, να πάψουν να αδικούν τους εαυτούς τους και να συνειδητοποιήσουν που βρίσκονται. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους.

Τι δεν θα αλλάξει ποτέ...

Σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, οι γνωστοί «εφευρέτες προβλημάτων» άρχισαν να αναζητούν μετά την επιστροφή της ομάδας από το Ζέεφελντ όλες τις αρνητικές πτυχές της δουλειάς που ΔΕΝ έκανε ο Μπάγεβιτς στην Αυστρία.

Είναι ξεκάθαρο ότι στον Τύπο και ειδικά όσον αφορά την ΑΕΚ, διάθεση για ενότητα δεν θα υπάρξει ούτε φέτος από τη στιγμή που αυτό που ενδιαφέρει ορισμένους δεν είναι η εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα, αλλά το πώς θα επιτευχθεί η αλλαγή προπονητή μόνο και μόνο επειδή διέλυσε το εντός της ΠΑΕ «τσιφλικάτο».

Το επεσήμανα πολλές φορές πέρυσι: ο Μπάγεβιτς έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κακή εικόνα της ΑΕΚ. Ίσως να μην ήταν άδικο αν οι μέτοχοι τον αντικαθιστούσαν. Από τη στιγμή όμως που εκ της διοικήσεως αποφασίστηκε να παραμείνει στον πάγκο, τότε το κοντέρ των ευθυνών πρέπει να μηδενιστεί και να κριθεί (κι εκείνος όπως όλοι) για όσα θα συμβούν εφέτος.

Αν όντως, ξεκινώντας πλέον με πολύ καλύτερες συγκριτικά με πέρυσι προϋποθέσεις, δεν καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο θα διεκδικήσει στόχους ως το τέλος, τότε ναι, θα έχει αποτύχει παταγωδώς. Εδώ θα είμαστε και θα το υπερτονίσουμε. Το να προδικάζουμε όμως την αποτυχία του για να επανακτήσουμε πρόσβαση εκεί που τη χάσαμε είναι λίγο εγωπαθές, δεν νομίζετε;