Αν υπάρχει μία περιττή τοποθέτηση του Δέλλα κατά τη διάρκεια των δύο πιο δύσκολων σεζόν στην ιστορία της ΑΕΚ, αυτή αφορούσε στην (τρόπον τινά αναγκαστική, καθώς αυτή έγινε μετά το άδικο χρέωμα για δηλώσεις που ο Τύπος ερμήνευσε κατά το δοκούν και εν πολλοίς εμπαθώς) υπενθύμιση ότι σέβεται τους συνεργάτες του και όσους τον επέλεξαν για τη θέση που κατέχει.

Δεν χρειαζόταν να το πει για να χαϊδέψει τα αφτιά των λαοπλάνων λαϊκιστών, εκείνων που κάποτε ειρωνεύονταν και λοιδορούσαν με τρόπο επαίσχυντο και αποκρουστικό τον Μπουρουτζίκα, στον οποίο πλέον κάνουν υποκλίσεις. Μία από αυτές ήταν και το πιεστικό κάλεσμα στον προπονητή να σπεύσει να δώσει εξηγήσεις για κάτι που δεν είπε! Τέλος πάντων, το αναφέρω ως μια μικρή παρένθεση για να καταλαβαίνετε και ποιους έχετε να κάνετε...

Πάμε στα σοβαρά τώρα. Ο Δέλλας δεν είχε ανάγκη (πόσω μάλλον υποχρέωση) να πει το οτιδήποτε διότι η πορεία του τα τελευταία δύο χρόνια ως τεχνικός της ομάδας, μιλάει από μόνη της. Εκτός αν δεν θυμάμαι εγώ καλά... Εκτός αν ήταν άνθρωπος που αντιδρούσε στις (κατά πολλές περιπτώσεις) εμπαθείς, κακόπιστες ως και κατευθυνόμενες κριτικές. Όχι κύριοι, τις δεχόταν όλες τις βλακείες τους δίχως να βγάζει κιχ. Γιατί σεβόταν το ρόλο του, τη θέση και τους συνεργάτες του.

Δεν θυμάμαι να έβγαλε ποτέ κάποιον στη σέντρα, να λειτούργησε με σκοπό να αποσυντονίσει, να έψαξε φιλίες από εδώ και από εκεί για να περάσει δική του γραμμή. Δεν θυμάμαι να φόρεσε ποτέ κάποιο οπαδικό προσωπείο για να κερδίσει τις μάζες, τουναντίον ήταν μόνιμα προσεκτικός και μετρημένος σε κάθε κουβέντα του, μιλώντας με σεβασμό για την ΑΕΚ, στα όρια του δέους. Δεν θυμάμαι επίσης να εξωτερίκευσε πικρία και θυμό ή να ζήτησε εξηγήσεις όταν η ομάδα μιλούσε με άλλους προπονητές κι ας πονούσε μέσα του. Χαμήλωσε το κεφάλι και περίμενε την απόφαση...

Για τον Δέλλα δεν έγιναν ποτέ σίριαλ ο μισθός, οι συνολικές αποδοχές, οι επιμέρους συμφωνίες ούτε η διάρκεια του συμβολαίου του. Ούτε καν μας απασχόλησαν (εν αντιθέσει με όλους τους προπονητές των μεγάλων ομάδων) διότι ο άνθρωπος αυτός θα έβαζε την υπογραφή του και σε λευκό χαρτί, αισθανόμενος υποχρέωση αλλά και τεράστιο αίσθημα ευθύνης στο να συμβάλει στην επιστροφή της ΑΕΚ στη φυσική θέση της.

Ο Δέλλας είναι αυτός ο οποίος...

... μέχρι και τη στιγμή της κομμένης ανάσας, όταν ο Χάρα σκόραρε (ίσως και με το χέρι, για κάποιους ναι, για άλλους όχι) στο ΟΑΚΑ, είχε οδηγήσει την ΑΕΚ σε αγωνιστική επιβολή της στον Ολυμπιακό. Είναι αυτός που είχε χτίσει με μεράκι μία ομάδα εξαιρετικά χαμηλού κόστους εν συγκρίσει με τον αντίπαλό της, η οποία ήταν καταφανώς καλύτερη στα 150 από τα 180 αγωνιστικά λεπτά που παίχτηκαν κάνοντας όνειρα κατάκτησης του Κυπέλλου από τη Β' Εθνική.

Είναι ο ίδιος που έκτοτε στήθηκε ξανά στο απόσπασμα για μια κουβέντα που εκστόμισε και ο κάθε συμπλεγματικός βρήκε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει εναντίον του για να του δημιουργήσει πρόβλημα. Είναι ο ίδιος επίσης που (άκουσον, άκουσον, το είδαμε και αυτό γραμμένο!) δεν κατάφερε να κάνει καλύτερο ποδοσφαιριστή τον Φαγέ (!) ο οποίος στις πέντε εύκολες πάσες, θα κάνει τις 2-3 λάθος.

Συγγνώμη αλλά αν κάποιοι νομίζουν ότι ένας προπονητής είναι μαζί και μάγος ή τέλος πάντων πρέπει να είναι μετρ και στο να βελτιώνει ατομικά παίκτες, τότε πρέπει να σκίσουν τα πτυχία τους όλες οι ομάδες του εξωτερικού που δουλεύουν με εξειδικευμένους σπεσιαλίστες σε τέτοια θέματα. Ειδικούς προπονητές για την πάσα, την αμυντική τακτική, την επιθετική συμπεριφορά, πάντα σε ατομικό επίπεδο Δείτε, ρωτήστε, μάθετε τι ακριβώς συμβαίνει στον Παναθηναϊκό και θα βρείτε την απάντηση στη σταθερή άνοδο νεαρών παικτών. Δεν το κάνει πάντως ο Αναστασίου μόνος του...

Ο Δέλλας δεν είναι πλέον ένας μαθητευόμενος. Είναι κανονικότατος προπονητής, με τρανά αποδεικτικά μαζί του ότι μπορεί να εξελιχθεί σε έναν εξαιρετικό του είδους. Δεν είναι απλά ο καλύτερος της τάξης και της γενιάς του (όπως ο Ελευθερόπουλος μας ενημέρωσε) αλλά και αυτός που πέρασε με άριστα το μεγάλο τεστ απαντώντας με ένα ξεκάθαρο «ΣΑΦΩΣ» στο ερώτημα « μπορεί η ΑΕΚ να φτιάξει τον δικό της Κλοπ; Τον δικό της Γκουαρδιόλα;». ΣΑΦΩΣ και μπορεί, αρκεί να τον στηρίξει αλλά και να του παρέχει συνεχώς καλύτερα εργαλεία δουλειάς.

Ακριβώς λοιπόν επειδή ο Δέλλας είναι πλέον κανονικός προπονητής, οφείλει και να απαιτεί. Τα «τι», «ποιοι» και «πως» τα γνωρίζει ο ίδιος, δεν θα υπεισέλθω, ούτε θα κάνω μαντεψιές όπως άλλοι. Απλά περιμένω από εκείνον να γίνει περισσότερο απαιτητικός για τον εαυτό του, τη δουλειά του και πρωτίστως (και πάνω από όλα) για την ίδια την ομάδα. Δεν υπάρχουν ΤΟΤΕΜ και ιστορίες για αγρίους, υπάρχουν μόνο ιδέες, σωστοί άνθρωποι και αποφάσεις καίριες. Εκείνος ξέρει καλύτερα...