Καμένη γη παρέλαβε ο Μοράις. Μια ομάδα παντελώς αδούλευτη στην τακτική (όχι μόνο δημιουργικά αλλά και ανασταλτικά) η οποία κατάντησε εκτός των άλλων να γίνει εκνευριστικά φοβική μέσα στην έδρα της!

Εξυπακούεται δε ότι το θέμα της επιλογής Κετσπάγια, βαραίνει πρωτίστως τη διοίκηση, την απροθυμία της να ξοδέψει σοβαρά χρήματα για τεχνικό επιπέδου, την έλλειψη πλάνου, ώστε να πείσει τον οποιονδήποτε Ευρωπαίο με θητεία σε ανώτερα πρωταθλήματα ότι υπήρχε κάποιο πρότζεκτ και γενικότερα τις καλοκαιρινές ομορφιές στο θέμα του προπονητή.

Αν χαρακτήριζε κάτι την ΑΕΚ την περυσινή σεζόν, ήταν ο τρόπος με τον οποίο έπνιγε τους μικρομεσαίους αντιπάλους στο ΟΑΚΑ. Το σκεπτικό ήταν «είμαι η ΑΕΚ και δεν περνάς από εδώ». Το είχαν εμπεδώσει άπαντες εντός ομάδας! Με πρέσινγκ ψηλά, μαχητικότητα, αλληλοκαλύψεις που άγγιζαν το τέλειο και αίσθημα υπεροχής.

Τι αντικρίζουμε φέτος; Ένα σύνολο ασύνδετο, να περιμένει στο μισό γήπεδο τον αντίπαλο μπας και κάνει το λάθος. Και όταν παίρνει την κατοχή, να ταλαιπωρεί τη μπάλα με σχέδιο αλάνας, στηριζόμενη στις ατομικές εμπνεύσεις του Μάνταλου. Κοινώς ένα σκορποχώρι.

Είναι λοιπόν αναμενόμενο ότι το πρόβλημα θα διογκωθεί όταν θα έρθουν συνδυαστικά οι αναποδιές και οι ανοησίες. Οι τραυματισμοί είναι στο πρόγραμμα και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος έχοντας μεριμνήσει για εναλλακτικές λύσεις.

Η διοίκηση επέλεξε να αφήσει την ομάδα γυμνή σε καίριες θέσεις (χαφ και φορ), έφερε το καλοκαίρι έναν προπονητή δίχως να γνωρίζει το γιατί ή να έχει έστω ελάχιστη γνώση για τη φιλοσοφία του και επέτρεψε μέσα από το μπάχαλο των αποδυτηρίων να προκύψουν απαράδεκτες συμπεριφορές όπως αυτές των Πατίτο και Χριστοδουλόπουλου, οι οποίες έμειναν ατιμώρητες. Να μου πείτε, εδώ δεν υφίσταται εσωτερικός κανονισμός, άλλο και τούτο…

Αφίχθη, λοιπόν, ο Μοράις και με αυτό που αντίκρισε, μάλλον θα τρόμαξε. Έπρεπε να ξεκινήσει από το Α. Να πείσει τους ποδοσφαιριστές ότι τη μπάλα πρέπει να την έχουν εκείνοι, όχι να την αφήνουν στον αντίπαλο περιμένοντας. Να παράξει απειλητικό παιχνίδι έχοντας τους καλύτερους μεσοεπιθετικούς (Βάργκας, Χριστοδουλόπουλο, Πατίτο) εκτός μάχης.

Στη Λάρισα η ΑΕΚ περίμενε, δεν έπαιξε. Τις έκατσαν οι φάσεις και νίκησε σε ματς στο οποίο και πάλι ήταν κακή. Χθες ο προπονητής ζήτησε να γίνουν πολύ διαφορετικά πράγματα. Δεν μαθαίνεις ορθογραφία από τη μια μέρα στην άλλη.

Ο χρόνος είναι ο εχθρός

Ο Μοράις πρέπει να τρέξει. Μόνο που τώρα δεν είναι καλοκαίρι και τα ματς που έρχονται είναι ακόμα πιο δύσκολα. Ο κίνδυνος της αποσύνθεσης είναι ορατός. Το σύνολο χρειάζεται ταχύρρυθμη εκπαίδευση για να αποκτήσει μια στοιχειώδη ομοιογένεια. Αντιλαμβάνομαι τη σχετική ικανοποίησή του για όσα οι παίκτες προσπάθησαν να κάνουν στον αγώνα με τον Πανιώνιο. Ο κόσμος δικαιούται να έχει παράπονα για την εικόνα, όμως ο προπονητής ξέρει καλύτερα ότι βάσει των όσων παρέλαβε, ήδη υπήρξε μια αλλαγή στην τακτική προσέγγιση.

Ωστόσο η λέξη «τίτλος», στην παρούσα φάση και με τις ισχύουσες συνθήκες, συνιστά ουτοπική προσέγγιση. Με τέσσερις πεταμένους βαθμούς σε μόλις τρία εντός έδρας ματς, η ΑΕΚ πλησιάζει στον πρόωρο εκτροχιασμό. Και η κατάσταση αλλάζει με έναν τρόπο: Συνεχόμενες νίκες, αρχής γενομένης στην Τούμπα και εν συνεχεία στο «στοιχειωμένο» όπως τείνει να γίνει ΟΑΚΑ. Και κατόπιν αποτέλεσμα (στη χειρότερη ισοπαλία) στη Λεωφόρο. Είναι εφικτά αυτά τα πράγματα; Βάσει της τωρινής εικόνας όχι.

Η ελπίδα, μέσα στις ημέρες της απόλυτης απογοήτευσης και της μόνιμης συνήθειας των τελευταίων ετών να γίνεται από νωρίς αποδεκτή η παραδοχή (βιαστική ή όχι, τα αποτελέσματα θα δείξουν) ότι όλα χάθηκαν πολύ νωρίς, έρχεται μέσα από τα λόγια του Μοράις.

Ο άνθρωπος δείχνει να πιστεύει ότι μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα και την κατάσταση. Μακάρι να είναι έτσι. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η ηρεμία του. Και από τα αποδυτήρια λαμβάνω θετικά σχόλια, αγωνιστικά για το επιθετικό πνεύμα του και ανθρώπινα για τον τρόπο που μιλά και προσεγγίζει όλους εντός ΑΕΚ.

Μέσα από αυτό το σύννεφο κακοκεφιάς που έχει σκεπάσει την ΑΕΚ τις τελευταίες εβδομάδες, αχνοφαίνεται μια αχτίδα αλλαγής του σκηνικού. Δεν είναι μάγος ο Μοράις, δεν ξέρω καν αν έχει την επάρκεια να είναι πρώτος προπονητής. Και ο ίδιος επί της ουσίας τώρα το μαθαίνει, άλλωστε παραδέχθηκε ότι αυτή στην οποία βρίσκεται τώρα, είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην οποία έχει εργαστεί ως «αφεντικό».

Περιμένω πράγματα από τον συγκεκριμένο. Για αρχή, μια άλλη ομάδα στην Τούμπα, όπου η ΑΕΚ θα είναι σχεδόν πλήρης. Και τότε ίσως αρχίσουμε να μιλάμε διαφορετικά…

ΥΓ. Προφανώς και ήρθε η ώρα για τον Μπακασέτα να μείνεις εκτός 11αδας σε κάποια ματς περιμένοντας στον πάγκο. Λάστιχο έχει γίνει, σε 5 θέσεις έχει χρησιμοποιηθεί. Το έχω ξαναγράψει, μια καλή εναλλακτική λύση είναι προτιμότερη από την «ετσιθελική» πίεση να βγει μια μεταγραφή. Κακό κάνει στην ομάδα, κακό και στον ίδιο τον ποδοσφαιριστή.

ΥΓ1. Και ένα δεύτερο, αν και δεν τα συνηθίζω τα υστερόγραφα. Αυτός που διέκρινε ότι ο Πέκχαρτ έπρεπε να πάρει κι άλλη ευκαιρία στην ΑΕΚ αντί για παράδειγμα του Τζεμπούρ (ή οποιουδήποτε άλλου υποφερτού επιθετικού), πρέπει ομολογουμένως να βλέπει πολλή μπάλα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Μάνταλος: "Στο χέρι μας είναι να γυρίσουμε την κατάσταση"

Πλάνο επειγόντως

Προσπάθεια στήριξης από Μπάγεβιτς, Μοράις

Μοράις: "Σύντομα θα έχουμε την εικόνα που θέλω"

Αποδοκιμασίες στο ΟΑΚΑ: "Αυτό δεν είναι ΑΕΚ"

"Κόλλησε" ξανά η ΑΕΚ, 0-0 με τον Πανιώνιο