Υπάρχει η συνταγή, άρα υπάρχει η ΑΕΚ!

Όμως, είτε επειδή δεν είχαν άλλον, καλύτερο δρόμο να ακολουθήσουν, είτε διότι συνειδητοποίησαν (και οι 3) ότι οφείλουν να παραμερίσουν τον υπέρμετρο εγωισμό τους, επέλεξαν να συνεχίσουν μαζί. Τα συζήτησαν και κατέληξαν ότι πρέπει να κάνουν μια προσπάθεια ειλικρινή. Πάνω από όλα για να πάψουν να εκθέτουν τους ίδιους τους εαυτούς τους και δευτερευόντως την ΑΕΚ.

Μακριά από τους κακόβουλους

Μόνο ένας άνθρωπος που έχει… άδειο κεφάλι θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Τζιμπούρ δεν είναι σπάνιος - για τα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα - επιθετικός, ότι ο Σκόκο δεν αποτελεί πολυτέλεια για την ΑΕΚ - όταν ασφαλώς αποφασίζει να παίξει σύμφωνα με τους κανόνες και την ακολουθία της ομάδας - ή ότι ο Μπάγεβιτς δεν παραμένει καλός προπονητής.

Τελευταία βέβαια προέκυψαν πολλά τέτοια «φρούτα», άνθρωποι συμφεροντολόγοι, μισθοφόροι, κονδυλοφόροι και τυχοδιώκτες οι οποίοι για ιδία οφέλη έκαναν το άσπρο μαύρο και διασκέδαζαν με την ανυπαρξία της ομάδας από την οποία ζουν και τρέφονται (εμμέσως ή αμέσως)! Δυστυχώς ήταν (είναι;) αρκετοί και σε πολλά καίρια πόστα: στον Τύπο, στις λέσχες των ατζέντηδων, στο ίδιο το εσωτερικό της ΑΕΚ.

Η κατάλληλη στροφή

Η ιδανική απάντηση μπορούσε να δοθεί μόνο από τη σύμπραξη των τριών ανθρώπων που «σκανδάλισαν» την περασμένη σεζόν με τα λεγόμενα και τις πράξεις τους. Εφόσον οι τρεις τους βρήκαν κώδικες επικοινωνίας, _ το αν θα είναι φίλοι ή όχι δεν πρέπει να μας πολευνδιαφέρει _ ξέφυγαν από την αυτοκαστροφική εσωστρέφειά τους και άφησαν πίσω όλα όσα τους χώριζαν (από τις μπουνιές που έπαιξαν οι δύο παίκτες ως και τις εκατέρωθεν προσβολές ανάμεσα σε εκείνους και τον Μπάγεβιτς), οι οιωνοί άρχισαν να αλλάζουν.

Σύμφωνοι, το ενισχυμένο ελληνικό στοιχείο της ΑΕΚ (έξι Έλληνες βρέθηκαν στη βασική ενδεκάδα της χθες) και η επιβλητική παρουσία των Δέλλα και Λυμπερόπουλου δεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν άλλα ευτράπελα σαν τα τραγελαφικά περυσινά. Όμως αυτές οι παράμετροι έχουν πλέον υπερτονιστεί κι έχουν γίνει αντιληπτοί από όλους. Αυτό που απέμενε ήταν να αποκτήσει η ομάδα εκτός από αγωνιστική ομοιογένεια κι έναν επιτυχή τρόπο να κατακτά αυτό που θέλει.

Είναι όλοι τους καλά

Είναι απλά τα πράγματα. Ο Σκόκο και ο Τζιμπούρ νιώθουν ξανά ξεχωριστοί (κάτι που ασφαλώς έχει ανάγκη κάθε ποδοσφαιριστής που γνωρίζει ότι είναι υπέρτερος αγωνιστικά από τους άλλους), έχουν θυμηθεί τη χαρά του παιχνιδιού και κάνουν τη διαφορά. Και από την άλλη ο Μπάγεβιτς νιώθει ότι είναι το απόλυτο αφεντικό, ότι η διοίκηση τον στηρίζει και η πλατιά μάζα των ΑΕΚτζήδων (πλην των 4-5 που χτυπούν και μετά κρύβονται) τον πιστεύει και πάλι.

Ναι, όντως, αυτή είναι μια συνταγή επιτυχίας που μπορεί να σε κάνει να την πιστέψεις, να την στηρίξεις και να επενδύσεις πάνω της. Ας το καταλάβει και ο Αδαμίδης κι ας ξεχάσει τα πωλητήρια Αύγουστο μήνα. Πήρε άραγε το μήνυμά του κι είναι άραγε αρκετό αυτό για να ξεχασθούν τα σενάρια πώλησης του Σκόκο ή του Τζιμπούρ; Μακάρι…