Την τελευταία εβδομάδα ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Τα περισσότερα ήταν λόγια και κείμενα πεσιμιστικά, άκρως απαισιόδοξα, βαριά και ασήκωτα για οποιονδήποτε οπαδό ομάδας, πόσο μάλλον για εκείνους που περιμένουν να δουν την ΑΕΚ να αναγεννάται και να πρωταγωνιστεί.

Αισθάνονται ότι όχι μόνο ανάκαμψη δεν θα συντελεστεί, έχουν το φόβο ότι το βαρέλι της καθίζησης δεν έχει πάτο. Η αποδοχή της πραγματικότητας παραμένει παραμένει πράξη δύσκολη για τον έλληνα ποδοσφαιρόφιλο.

Δεν φταίει ο τρόπος με τον οποίο ο Αδαμίδης και ο Χιμένεθ τοποθετούνται. Παίζει ουσιαστικό αν όχι όχι πρωτεύοντα ρόλο το πως τον επικοινωνούν τα Μέσα. Εκείνος επί παραδείγματι που το εισπράττει από το Μέσο που επιλέγει με ειρωνείες, αφορισμούς, καταστροφολογίες και μηδενισμούς κάθε σοβαρής προσπάθειας δεν θα πιστέψει ποτέ ότι η ΑΕΚ θα ορθοποδήσει.

Όποιος προτιμά πιο ψύχραιμες (έστω και κυνικές) αναλύσεις και απεικονίσεις της κατάστασης, τουλάχιστον το παίρνει απόφαση και πλέον κοιτάζει ποιον από τους δύο δρόμους που προκύπτουν θα επιλέξει: ή θα στηρίξει και αυτήν την προσπάθεια ή θα γυρίσει την πλάτη του παρακολουθώντας εκ του μακρόθεν και δίχως να μπαίνει σε λογικές αντιπαράθεσης.

Σύμφωνοι, λίγοι έχουν πλέον την υπομονή. Δεν υφίστανται πια το πάθος, η ορμή και η φλόγα του 2004, οι καιροί είναι σαφώς πιο δύσκολοι και τα πρόσωπα έχουν αλλάξει. Τότε μπροστάρης ήταν ο κοινής αποδοχής Ντέμης Νικολαΐδης και συνοδοιπόροι επενδυτές με τεράστια οικονομική επιφάνεια και πάνω από όλα άφθαρτοι και ζεστοί για το... σχέδιο ΑΕΚ.

Υπάρχει αισιόδοξη προσέγγιση;

Τώρα στο τιμόνι είναι ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζαμε προτού ασχοληθεί με την ομάδα, ο οποίος δεν είχε έρεισμα στις τάξεις των φιλάθλων και οπαδών όταν ανέλαβε, δίχως μεγαλομετόχους δίπλα του διατεθειμένους να βάλουν χρήματα μη λογικά και ο οποίος επί της ουσίας με δεμένα χέρια καλείται να δώσει λύσεις ζωτικής σημασίας, λύσεις βιωσιμότητας για την ομάδα. Με την πίστη (και μόνο αν συζητήσει εκτενώς κάποιος μαζί του μπορεί να το καταλάβει και να το εμπεδώσει) ότι το αναγκαστικά συρρικνωμένο πλάνο του θα αποδειχθεί και αγωνιστικά επιτυχημένο!

Εν κάποιος επιλέξει μια περισσότερο αισιόδοξη προσέγγιση της κατάστασης θα διακρίνει ότι η ΑΕΚ διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή, ένα νεότευκτο και σύγχρονο προπονητικό κέντρο (την ώρα που κάνει οργανωμένη και στοχευμένη προσπάθεια για την κατασκευή γηπέδου) και μια διοίκηση που ασχέτως αν κάνει (και) λάθη ή δεν μπορεί να διαθέσει τα πολλά εκατ. ευρώ, τουλάχιστον επανέφερε τη νοικοκυροσύνη εντός της ΠΑΕ και των αποδυτηρίων.

Οι άνθρωποι που δουλεύουν αυτή τη στιγμή για την εταιρία και την ομάδα, είναι 100% αφοσιωμένοι στην εργασία τους και στο πως ΠΑΕ και ποδοσφαιρικό τμήμα θα παρουσιάσουν βελτίωση. Και το κυριότερο, σε όλα τα πόστα βρίσκονται πλέον μόνο αυτοί που πρέπει από άποψη νοοτροπίας, συναδελφικότητας και παραγωγικότητας.

Μια πολυεπίπεδη ανάκαμψη δεν είναι δυνατόν να συντελεστεί από τη μία μέρα στην άλλη. Απαιτούνται μικρές επαναστάσεις. Σαν και αυτή που επιχειρεί η νυν διοίκηση με περιορισμένα έσοδα και κεφάλαια, σαν αυτή που έχει «στήσει» ο προπονητής για να δώσει αγωνιστική υπόσταση και νοοτροπία νικητή σε ένα ρόστερ που ο ίδιος θεωρεί ελλιπές. Αυτές είναι οι αλήθειες της ΑΕΚ και ο καθένας έχει το δικαίωμα να τις εισπράξει όπως νομίζει. Δεν μπορεί ωστόσο και να τις αμφισβητεί...