Μια βραδιά στο Καλλιμάρμαρο. Μια βραδιά που το ιστορικό Παναθηναϊκό Στάδιο μετατράπηκε σε γήπεδο μπάσκετ για να φιλοξενήσει τέσσερις μεγάλες ομάδες της EuroLeague, τον Παναθηναϊκό AKTOR, την Παρτίζαν, την Αναντολού Εφές και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, μαζί με περισσότερους από 42.000 οπαδούς και 100+ δημοσιογράφους από την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική.

Μια βραδιά διαφορετική από τις άλλες, αφιερωμένη στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου. Ενός ανθρώπου που βοήθησε τα μέγιστα στη δημιουργία της μπασκετικής αυτοκρατορίας των πρασίνων και τιμάται όπως πρέπει κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Κι αυτή η βραδιά ανταποκρίθηκε ακριβώς σε αυτό το μέγεθος των εφτά φορές πρωταθλητών Ευρώπης και έκανε το brand name του Παναθηναϊκού AKTOR να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, αφού οι αν μη τι άλλο θεαματικές εικόνες από το Καλλιμάρμαρο έκαναν το γύρο του κόσμου και άφησαν τους απανταχού φίλους του μπάσκετ με το στόμα ανοιχτό.

Την ίδια επίδραση είχε, βέβαια, αυτή η βραδιά και σε όσους από εμάς τη ζήσαμε από κοντά. Ακόμα κι αν δεν καθόμασταν στις εξέδρες σαν απλοί φίλαθλοι, αλλά στα δημοσιογραφικά έδρανα. Η όλη εμπειρία είχε μια διαφορετική αύρα. Μια γιορτινή νότα. Μια αίσθηση άλλης εποχής. Σε έκανε να μην ξέρεις που να πρωτοκοιτάξεις. Από τη μία ήταν το παρκέ με τους παίκτες να μάχονται μεταξύ τους και να ξαναβρίσκουν τη χαμένη παιδικότητά τους, ενθυμούμενοι τις μέρες που έπαιζαν στα ανοιχτά και εύχονταν να γίνουν επαγγελματίες.

Από την άλλη υπήρχε η πράσινη λαοθάλλασα που είχε κατακλύσει τις εξέδρες για να ζήσει αυτό το ξεχωριστό βράδυ. Και κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκονταν διασκορπισμένοι υψηλοί καλεσμένοι που αποδέχθηκαν με χαρά την πρόσκληση της διοίκησης του τριφυλλιού για το 6ο τουρνουά "Παύλος Γιαννακόπουλος".

Κι εμείς ήμασταν κάπου στη μέση, να παρακολουθούμε λεπτό προς λεπτό όλες τις παράλληλες δράσεις και να προσπαθούμε να τις καταγράψουμε όσο πιο πιστά γίνεται στον προσωπικό μας σκληρό δίσκο, για να τις κρατήσουμε για πάντα στις αναμνήσεις μας. Όχι ότι πρόκειται να ξεθωριάσουν, δηλαδή, αφού ήταν τόσο καθαρές και αγνές. Μακριά από την τοξικότητα. Μακριά από το άγχος και την πίεση που προκαλεί ο πρωταθλητισμός στο υψηλότερο επίπεδο.

Μια βραδιά που έμοιαζε με ταινία κάτω από τον ανοιχτό ουρανό της Αθήνας που σε άφηνε να ονειρεύεσαι ακόμα πιο όμορφες μέρες για το ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ, καθώς σε διαπερνούσε το κρύο φθινοπωρινό αεράκι. Μια βραδιά που πρέπει και αξίζει να επαναληφθεί. Να γίνει μέρος της ετήσιας ρουτίνας μας και να μας κάνει να ξεχνάμε για λίγο τι συμβαίνει έξω από αυτόν τον ιερό χώρο.