Αυτή η κούπα που σήκωσε χθες (30/5) το βράδυ η Εφές με την νίκη της επί της Μπαρτσελόνα είναι σαν τις… πίτσες ένα πράγμα! Ναι, σαν τις πίτσες που όταν παραγγέλνεις δυο, το μαγαζί σου φέρνει δώρο και μια τρίτη! Αυτό ακριβώς συνέβη και με τα μεμέτια: πήραν τρία τρόπαια σε συσκευασία ενός!

Αποστολή στην Κολωνία - Βασίλης Σκουντής

Αστειεύομαι και υπερβάλλω κάπως, αλλά κατά βάθος αυτή είναι η αλήθεια: εδώ και τρία χρόνια οι λεγάμενοι μοστράρουν σε average (όπως λένε και οι γραμματιζούμενοι) την καλύτερη ομάδα που σουλατσάρει στην Ευρώπη και χθες αξιώθηκαν επιτέλους να αναρριχηθούν στο θρόνο και να αναγορευθούν Σουλτάνοι!

Δεν ξέρω εάν η ετικέτα τους θα γράφει «Sultans of Swing», αλλά σίγουρα άξιζαν, έπρεπε και αναμενόταν να παρουσιάσουν το δικό τους hit, όπως το είχαν κάνει οι Dire Straits πριν από 44 χρόνια…

Σαράντα τέσσερα, δυο λιγότερα από τους (46) πόντους που έβαλαν μαζί οι δυο προεξάρχοντες στη…συμμορία που λυμαίνεται τα τελευταία τρία χρόνια το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

ΟΙ SPLASH BROTHERS

Τα έγραψε από χθες το βράδυ εδώ ο Σπύρος Καβαλιεράτος και συμφωνώ και επαυξάνω πως τηρουμένων των αναλογιών και για το ευρωπαικό μπασκετικό οικοσύστημα, όντως ο Βασίλιε Μίτσιτς και ο Σέιν Λάρκιν είναι η κόπια του Στεφ Κάρι και του Κλέι Τόμπσον.

Οι Splash Brothers των Γουόριορς που αντί για τη Golden Gate του Σαν Φρανσίσκο ρεμβάζουν προς τον Βόσπορο!

Το 2015 οι Dubs βγήκαν από τη ναφθαλίνη και κατέκτησαν τρεις τίτλους σε πέντε σειρές τελικών…

Η Εφές θα ήθελε να αντιπαραβάλει τη δική της δυναστεία, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η… σακούλα ελέγχεται!

Κανείς δεν ξέρει πώς θα τους ξημερώσει η επόμενη ημέρα και αν οι δυο serial killers θα παραμείνουν στη δούλεψη του αγλαού Εργκίν Αταμάν…

Αλλά, διάβολε, αυτή η κουβέντα αδικεί την Εφές, διότι στην παρούσα φάση δικαιούται να απολαύσει τον θρίαμβο της και να του φορτώσει κιόλας την υπεραξία από τους… τόκους υπερημερίας που της έμειναν αμανάτι από πέρυσι.

Ισως και από πρόπερσι, όταν στον ημιτελικό τσαλαπάτησε τη Φενέρμπαχτσε, αλλά στον τελικό υποτάχθηκε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Δυο χρόνια αργότερα οι Τούρκοι πήραν το αίμα τους πίσω από τους Ρώσους και άφησαν τους Καταλανούς να… κουρεύονται και να βλέπουν το όνειρο τους να τίθεται σε αναστολή!

ΟΙ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΜΒΑ

Δεν είναι όμως μονάχα ο MVP των MVP Μίτσιτς και ο Λάρκιν που οδήγησαν την Εφές στην Εδέμ…

Ασφαλώς και πέραν πάσης αμφιβολίας οι δυο τους απαρτίζουν ένα ντουέτο κάτσε καλά, αλλά η Εφές θριάμβευσε στην Κολωνία ως ομάδα και όχι κατά μόνας…

Με τους Splash Brothers της, με τον Σανλί που έκλεισε σπίτια και έγινε ο τρίτος άνθρωπος στην υπόθεση, με τα σέα της και με τα μέα της, άλλωστε στον τελικό το έργο γύρισε από τις πινελιές που έβαλαν στον πίνακα τα αουτσάιντερ!

Πρώτα ο Πλάις που μαγνήτισε την άμυνα της Μπαρτσελόνα, την τράβηξε προς τα έξω και άνοιξε τους διαδρόμους για να κάνουν θραύση οι δυο δαιμονισμένοι γκαρντ…

Εν συνεχεία ο Μοερμάν που μπήκε στο γήπεδο σαν μαινόμενος ταύρος, κατέβασε οκτώ ριμπάουντ και έβαλε τον μπέτη του μπροστά…

Και στα ύστερα του ματς ο Κρις Σίνγκλετον, στον οποίο έφταναν-μπορεί να περίσσευαν κιόλας-μια φάση στην άμυνα και μια στην επίθεση για να κλειδώσει τον θρίαμβο…

ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΟΥΣΗ

«Τον βλέπεις; Παίζει λίγο και ούτε παραπονιέται, ούτε γκρινιάζει. Μπαίνει, κάνει τη δουλειά του και στην άμυνα και στην επίθεση, συνήθως είναι αθόρυβος, αλλά στη μέρα του μπορεί κιόλας να σκοτώσει τον αντίπαλο, όπως στον πέμπτο αγώνα με τη Ρεάλ» μου έλεγε την Παρασκευή ο Γιάννης Μπουρούσης που πέρασε μαζί του μια σεζόν (2016-17) στον Παναθηναϊκό.

Σωστός ο παίκτης!

Ο Αταμάν δεν είναι ο … Γκρεγκ Πόποβιτς, ούτε περνιέται για τέτοιος και για great tactician…

Εδώ στην Ελλάδα όπου όλα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε, τον έχουμε πει και τον έχουμε γράψει άσχετο, ταβερνιάρη, μυρωδιά και δεν συμμαζεύεται…

Μια του κάνουμε bullying για τα κιλά του, μια για το παρουσιαστικό του, μια για τις ανταύγειες στα μαλλιά του, μια το ένα, μια το άλλο…

Ο Αταμάν μοιάζει να είναι ο προπονητής των παικτών.

Τι εννοώ; Είναι φανερό ότι δεν φυλακίζει το ταλέντο τους, δεν τους καταπιέζει και δεν τους καταδυναστεύει, αλλά τους αφήνει να εκφράζονται ελεύθερα και να της μιλάνε της μπάλας!

Ο ΓΚΕΡΣΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ

Σαν τον Πίνι Γκέρσον ένα πράγμα! Είναι ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού προπονητές στα χρονικά του ευρωπαϊκού μπάσκετ, οι οποίοι έχουν κατακτήσει τέσσερις τίτλους σε τέσσερις διαφορετικές διεθνείς διοργανώσεις και μάλιστα με τέσσερις διαφορετικές ομάδες.

Δεν ξέρω, διάβολε, εάν θα πάρει το… Νόμπελ, αλλά κουτσά στραβά τη δουλίτσα του την κάνει.

Χθες το βράδυ η Εφές έγραψε ιστορία τόσο για την πάρτη της, όσο και συλλήβδην για το ευρωπαϊκό μπάσκετ: έγινε η 22η ομάδα που ανέβηκε στο θρόνο και αυτό το νούμερο είναι το τυχερό της, καθόσον το φορά κιόλας ο Μίτσιτς.

Τη σεζόν 2017-18 η Εφές τερμάτισε τελευταία και καταϊδρωμένη στην Ευρωλίγκα με επτά όλες κι όλες νίκες σε τριάντα αγώνες!

Έναν χρόνο αργότερα έπαιξε στον τελικό, πέρυσι αδικήθηκε από το απότομο κατέβασμα των ρολών λόγω της πανδημίας και χθες πήρε αυτό που της άξιζε.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ

Ασφαλώς αυτή η μετάλλαξη από ουραγό σε πρωταθλήτρια δεν συνέβη με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά με πολλή δουλειά, με σωστές κινήσεις, με επενδύσεις, με καλή χημεία και γενικώς με ένα πλάνο που δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Οι πρωταθλητές Ευρώπης του 2021 είναι μια ομάδα και του σαλονιού και του λιμανιού!

Τόσο στον ημιτελικό όσο και στον τελικό δεν έπαιξαν κατενάτσιο, αλλά έμειναν πιστή στο στιλ της, σκόραραν 89+86 πόντους με μόλις 12/38 τρίποντα, χώρια που χθες αφενός άντεξαν σε ένα ματς στο οποίο καταλογίσθηκαν 55 φάουλ και αφετέρου τσάκισαν την καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας…

Αφεριμ που λένε και στη δική τους γλώσσα!

ΥΓ: Χαίρομαι και για τη χαρά που πήρε ο φίλος μου, ο αντιπρόεδρος της Εφές και σπουδαίος μπασκετάνθρωπος, Τίτος Κομηνός, ο οποίος εικονίζεται στη φωτογραφία αγκαλιά με την κούπα.