Από το έπος στο δράμα της Μπολόνια και στις μαύρες πλερέζες του Παναθηναϊκού
Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την έβδομη ήττα του στα τελευταία οκτώ ματς και ο Βασίλης Σκουντής σχολιάζει τη συνεχιζόμενη έλλειψη αγωνιστικής πυξίδας.
Oι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν ότι "ουκ εν τω πολλώ το ευ", αλλά καλύτερα να σου περισσεύουν τα πράγματα παρά να σού λείπουν. Του Παναθηναϊκού του έλειπαν πολλά χθες (19/1) κόντρα στην Βίρτους Μπολόνια και στο τέλος της βραδιάς δεν τού περίσσεψε τίποτε, εκτός από την απογοήτευση για την έβδομη ήττα στα τελευταία οκτώ ματς και όλα όσα τη γέννησαν…
Και πού; Εκεί, όπου πριν από 21 χρόνια έραψε το τρίτο αστέρι στη στολή και έγραψε το εφεξής καλούμενο «Έπος της Μπολόνια»…
Περσινά ξινά σταφύλια!
Πεθαίνοντας με τον Μπέικον
Λένε πως ο δολοφόνος επιστρέφει πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος, μόνο που αυτή τη φορά οι πράσινοι δεν γύρισαν για να διαπράξουν άλλο ένα τέτοιο, αλλά για να προσφέρουν, ου μην και να χαρίσουν την ευκαιρία της εκδίκησης στη BlackVτης Μπολόνια.
Ντυμένη στα μαύρα, ως είθισται, ήταν η Βίρτους, μαυροφορεμένος και βαρυπενθών έφυγε από την Εμίλια Ρομάνια ο Παναθηναϊκός!
Στον λόγο της τιμής μου, δεν ξέρω τι θα έκανα εάν βρισκόμουν στη θέση του Ντέγιαν Ράντονιτς σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή στην οποία κλήθηκε να απαντήσει στο Σαιξπηρικό υπαρξιακό δίλημμα. Το δικό του "Tobeornottobe" είχε και ονοματεπώνυμο: να ζήσει κανείς με τον Μπέικον ή να πεθάνει χωρίς τον Μπέικον.
Ο γρίφος λύθηκε μετά από οκτώ λεπτά και δεν είχε να κάνει με κανένα από τα δύο σκέλη της διάζευξης. Ο Παναθηναϊκός πέθανε με τον Μπέικον!
Για την ακρίβεια πέθανε με τον… σωσία του Αμερικανού που υπήρξε ωσεί παρών και η σκιώδης εικόνα του επ’ ουδενί δικαίωσε την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Μαυροβούνιος προπονητής…
Οι μαύρες πλερέζες
Οι πράσινοι γύρισαν από το -13 (43-30), σκλήρυναν, έδειξαν χαρακτήρα και κατάφεραν να περάσουν μπροστά (55-57), αλλά τζίφος: από εκεί και πέρα, παρόντος του Μπέικον , ερήμην του οποίου επιτεύχθηκε το comeback, δέχθηκε ένα σερί 14-0 και αναγκάσθηκε να προσαρμοσθεί βιαίως στο περιβάλλον και να φορέσει μαύρες πλερέζες!
Στα τελευταία επτά λεπτά και έξι δευτερόλεπτα, από το τρίποντο του Ματέους Πονίτκα και εντεύθεν οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης σκόραραν με το σταγονόμετρο και –για την ακρίβεια του πράγματος-έβαλαν επτά πόντους, ως απότοκο των πέντε ελεύθερων βολών και του ακροτελεύτιου καλαθιού του Γιώργου Παπαγιάννη.
Με τέτοια εικόνα, φέξε μου και γλίστρησα!
Οι κακοτεχνίες και οι ανορθογραφίες
Απέναντι σε μια ομάδα που ούτως ή άλλως πάσχει από επιθετική δυσκοιλιότητα και μόλις την περασμένη εβδομάδα αξιώθηκε να δει παίκτες της να μοστράρουν διψήφιο νούμερο πόντων (Τεόντοσιτς και Οτζελέγε με 10.1), ο Παναθηναϊκός έκανε το λάθος να πάει με τα νερά της και το πλήρωσε ακριβά, χώρια οι υπόλοιπες αμυντικές ανορθογραφίες και επιθετικές κακοτεχνίες.
Πρώτα απ’ όλα οι Πράσινοι άφησαν τον Τόρνικε Σενγκέλια όχι απλώς να ζεσταθεί, αλλά να αναστηθεί!
Ο 32χρονος Γεωργιανός νεάνιζε (sic) από την πρώτη στιγμή, υπενθύμισε το κάποτε θεωρούμενο καλύτερο τεσσάρι της Ευρώπης και έβλαψε σοβαρά τον Παναθηναϊκό τόσο ως εκτελεστής, όσο και ως δημιουργός.
Την ίδια στιγμή η υστέρηση στα ριμπάουντ, η ροπή προς τα λάθη, το έλλειμμα στις ασίστ, η αργή κίνηση, η στατικότητα, τα χαμηλά ποσοστά στα σουτ, το κακό διάβασμα των καταστάσεων και η διστακτικότητα στις αποφάσεις καταδίκασαν τον Παναθηναϊκό από πολύ νωρίς σε ρόλο κομπάρσου.
Η έκλαμψη μέσα στις διαλείψεις
Η παρτίδα φαινόταν χαμένη και μαζί της έδειχναν χαμένοι τόσο οι παίκτες, όσο και ο προπονητής, που πάντως σε μια… έκλαμψη μέσα στην περιρρέουσα διάλειψη, έπαιξε τα ρέστα του με ένα ασυνήθιστο σχήμα, στο οποίο συνυπήρχαν ο Γουόλτερς, ο Πονίτκα και ο Γκριγκόνις.
Αίφνης μέσα στο σκοτάδι ο Παναθηναϊκός είδε να ανοίγουν μερικές χαραμάδες ελπίδας που τον οδήγησαν στην ολική επαναφορά και στο προβάδισμα, αλλά προσβλήθηκε ξανά από τις… παιδικές ασθένειες, με αποτέλεσμα να προκύψει το μηδέν εις το πηλίκον!
Η 13η ήττα σε είκοσι ματς δεν του αφήνει πολλά περιθώρια και δεν εννοώ τη διεκδίκηση της πρόκρισης, αλλά τη βελτίωση της εικόνας του και την παγίωση μιας αγωνιστικής κανονικότητας, που αποτελεί άγνωστη λέξη.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει σταθερές στο παιχνίδι του και από τη στιγμή που ο Μπέικον ήταν ωσεί παρών (αλλά όχι και ο μοναδικός υπαίτιος των δεινών) τα προβλήματα πλήθυναν και παρέμειναν άλυτα στο μοιραίο τελευταίο επτάλεπτο, όταν έπεσε σε τρικυμία και έβγαλε μόνος του τη Βίρτους από τη δύσκολη θέση.
Έτσι δεν γίνεται δουλειά, το μόνο σίγουρο!
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, συνεχίζει να βουρλίζεται στις εσχατιές της κατάταξης, κινδυνεύει να δει από νωρίς μια τρίτη απανωτή σεζόν στον κάδο των σκουπιδιών με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Μια ομάδα χωρίς μπούσουλα
Δεν φταίει βεβαίως ο Ράντονιτς για τη χθεσινή αφλογιστία του Μπέικον, ούτε για μια… κωλοτούμπα του Λι, ούτε για τη φάση στην οποία ο Γκριγκόνις τράκαρε πάνω στην άμυνα της Βίρτους…
Φταίει όμως, διότι μετά από τρεισήμισι μήνες και 20 αγώνες στη EuroLeague δεν μπορεί να κουλαντρίσει σε σταθερή βάση την ομάδα του.
Φταίει διότι ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα η οποία πορεύεται χωρίς μπούσουλα, χάνει πολύ εύκολα τον προσανατολισμό και την κατεύθυνση του και ως επί το πλείστον παίζει κάτι σαν μπάσκετ πότε στην άμυνα, πότε στην επίθεση και πότε και στις δυο άκρες του γηπέδου…
