Αταμάν και Μπαρτζώκα, ψαχτείτε

Εάν κι εφόσον η EuroLeague βρισκόταν σε προκεχωρημένο στάδιο θα τολμούσα να αναρωτηθώ σήμερα «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;»

Αλλά, διάβολε, το να διατυπωθεί αυτό το ερώτημα με γαρνιτούρα την εξ αυτού απορρέουσα σκληρή κριτική μόλις στην τρίτη αγωνιστική, μού φαίνεται και άκομψο και άδικο, οπότε πάμ’ παρακάτω...

Παρακάτω βρίσκονται οι δυο ήττες που έγιναν κιόλας τέσσερις, αφού ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την Φενέρμπαχτσε στην Τουρκία και λίγες ώρες αργότερα ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στο Μιλάνο από την Αρμάνι.

Αμφότεροι οι πρεσβευτές μας βρίσκονται στο 1-2, έχοντας κιόλας απολέσει το τεκμήριον της... αθωότητος στην έδρα τους με τον Παναθηναϊκό να ηττάται στο ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό, ο οποίος εν συνεχεία είδε την Μπαρτσελόνα να αλώνει το ΣΕΦ.

Παράλληλοι και αντίθετοι βίοι

Χθες πάλι οι μεν Πράσινοι καταποντίσθηκαν στα νερά του Βοσπόρου, οι δε Κόκκινοι προσκύνησαν στο Duomo και το 1-2 που επιδεικνύουν συνιστά έναν πτωχό απολογισμό που ωστόσο δεν προδιαγράφει το τι μέλλει γενέσθαι...

Οι βίοι των δυο «αιωνίων» στο πρώτο σκέλος της διαβολοβδομάδας υπήρξαν παράλληλοι, αλλά αντίθετοι!

Εξηγείται τούτο το οξύμωρο σχήμα από τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν οι δυο αγώνες, αλλά περισσότερο από εμένα και τον καθέναν εξ ημών, τα κάθε λογής εξηγήσιμα ή ανεξήγητα συμβάντα ταλανίζουν το μυαλό του Εργκίν Αταμάν και του Γιώργου Μπαρτζώκα...

Ο πράσινος νόμος του Μέρφι

Αναφέρθηκα πρωτύτερα στον καταποντισμό του Παναθηναϊκού στον Κεράτιο Κόλπο που συν τοις άλλοις επιβεβαίωσε και το νόημα του νόμου του Μέρφι!

«Εάν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει, δεν πα’ να χτυπιέσαι ανάποδα»!

Του Παναθηναϊκού η δουλειά του στράβωσε από τη Δευτέρα, όταν η αποστολή πέταξε με καθυστέρηση τριών ωρών από τα Σπάτα στην Πόλη και αυτός απέβη ένας (όχι αίσιος, αλλά) απαίσιος οιωνός!

Όσο άργησε να φύγει, άλλο τόσο-κι ακόμη περισσότερο-άργησε να φτάσει κιόλας στο γήπεδο: σχηματικά το γράφω αυτό, διότι οι Πράσινοι πήγαν στην ώρα τους στο γήπεδο, αλλά πάνω που άρχισε η ροή της κυκλοφορίας (στο 4-8) κόλλησαν στο traffic

και δεν είχαν ούτε καύσιμα για να ξαναβάλουν μπροστά τη μίζα, ούτε και γρόσια για να πληρώσουν τα διόδια!

Οι τρεισήμισι ήττες και η ατάκα του Πιτίνο!

Οι ήττες είναι κακό πράγμα, κυρίως όταν αποκτούν εθιστικό χαρακτήρα και ήδη οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης μετρούν τρεις σε επτά επίσημα ματς: τρεις (δυο από τον Ολυμπιακό και μία από τη Φενέρμπαχτσε) που θα μπορούσαν να είναι τέσσερις, εάν δεν εμφανιζόταν ως από μηχανής Θεός το Σάββατο στο Περιστέρι ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης για να αλλάξει το τσιπάκι.

Χθες όμως οι Θεοί και οι ήρωες τύπου Καλαϊτζάκη και Γκριγκόνις είχαν ρεπό και το μόνο που μένει για να ανοίξει μια χαραμάδα ελπίδας στο παράθυρο του Παναθηναϊκού είναι αυτό που είπε και το γράφει σε ένα από τα βιβλία του ο πρώην προπονητής του, ο Ρικ Πιτίνο...

«Οι ήττες είναι σαν το λίπασμα. Βρωμάνε, αλλά κάνουν καλό»!

Οι Galácticos δεν στρώνουν!

Το πόσο καλό θα κάνουν αυτές οι ήττες θα φανεί εν καιρώ τω δέοντι, ωστόσο το κακό με τους Πράσινους στους οποίους με μπόλικη σπουδή τοποθετήθηκε η ταμπέλα της διαγαλαξιακής ομάδας είναι μεγαλύτερο από μια ήττα, ακόμη κι από μια μεγάλη ήττα, ακόμη κι αν αυτή υπήρξε απότοκο μιας άνευ όρων παράδοσης...

Προς το παρόν Παναθηναϊκός δεν στρίβει και δεν στρώνει κιόλας!

Ναι, προφανώς τα επτά επίσημα μας δεν συνιστούν ασφαλές δείγμα, ωστόσο προϊόντος του χρόνου, η ομάδα δεν παρουσιάζει πρόοδο στο παιχνίδι της και όχι μόνον μένει στάσιμη, αλλά κάνει κιόλας βήματα προς τα πίσω...

Δεν ξέρω εάν η Ιστορία επαναλαμβάνεται και με ποια μορφή επαναλαμβάνεται, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει λερωμένη τη φωλιά του και απεύχεται να βιώσει ένα déjà vu…

Ο Πεδουλάκης και το γάργαρο νερό

Το καλοκαίρι του 2019 ο τότε προπονητής του, Αργύρης Πεδουλάκης είχε οριοθετήσει και μάλιστα αιτήθηκε δημοσίως μια (μεταβατική) περίοδο τριών -τεσσάρων μηνών μέχρι να δείξει η ομάδα το αληθινό πρόσωπο της...

Την 1η Οκτωβρίου φιλοξένησα στην εκπομπή PickN’ Roll της CosmoteTV, τον (επί εννέα συναπτές σεζόν παίκτη του ΝΒΑ) Γουέσλι Τζόνσον, ο οποίος όχι μόνο υπερθεμάτισε αυτή τη διορία, αλλά άρθρωσε κιόλας μια από τις ωραιότερες και πιο αξέχαστες ατάκες που έχω εισπράξει ποτέ σε μια συνέντευξη...

«Όταν βρούμε τον ρυθμό μας, τότε θα παρουσιάσουμε ένα ποίημα και το παιχνίδι μας θα τρέχει σαν γάργαρο νερό»!

Ωραία δήλωση, άσχημη τύχη: στις 15 Νοεμβρίου μετά την εντός έδρας ήττα από την Άλμπα στη δεύτερη παράταση και τον αποκλεισμό από τον Προμηθέα στο Κύπελλο Ελλάδος, το σκηνικό ανατράπηκε άρδην…

Το αποτέλεσμα;

Ο μεν Πεδουλάκης έχασε τη δουλειά του προτού προλάβει να δει τι θα συνέβαινε στους τρεις με τέσσερις μήνες, ο δε Τζόνσον δεν τραγούδησε ποτέ το ποίημα, ούτε ξεδίψασε πίνοντας το γάργαρο νερό!

Το χούι του Αταμάν και οι χαμένες σταθερές

Μέχρι τούδε, λοιπόν, το νερό που βγάζει η πράσινη πηγή Παναθηναϊκού είναι θολό και δεν ενδείκνυται ως πόσιμο...

Σύμφωνοι, ο Αταμάν (όπως απέδειξε και τα προηγούμενα χρόνια με την Εφές) έχει το χούι να βάζει τις ομάδες του σε διαδικασία βραδείας καύσεως, αλλά η θεαματική βελτίωση δεν (θα) συμβαίνει εσαεί...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που φανερώνει μέχρι στιγμής η «πράσινη αρμάδα» είναι η απουσία σταθερών δομών, βάσεων και αρχών στο παιχνίδι της, κάτι το οποίο παραδέχθηκε και χθες το βράδυ σε συνέντευξη του στη NOVA ο (συνεργάτης του Αταμάν), Χρήστος Σερέλης...

Και στα επτά ματς ο Παναθηναϊκός πάσχει και έχει οφθαλμοφανές έλλειμμα στις αγωνιστικές σταθερές, στη διανομή των (διακριτών) ρόλων και στον ευκρινή καθορισμό των σημείων αναφοράς στο παιχνίδι του...

Το μηδέν του Ερνανγκόμεθ, ο Σλούκας και το pick n’ roll

Παρεμπιπτόντως, χθες ο «πολύς» Χουάντσο Ερνανγκόμεθ τελείωσε το ματς με μηδέν πόντους (0/2δ., 0/1τρ., 0/2β.) σε 20:42 λεπτά, ίσως για να συμπαρασταθεί ηθικά στον πρεσβύτερο αδερφό του, Γουίλι, ο οποίος την Παρασκευή στο ΣΕΦ (Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα) έγραψε επίσης ζερό (0/2δ., 0/1τρ.), αλλά χθες επέστρεψε δριμύτερος και σκόραρε 15 στο Βελιγράδι.

Λόγω της παρουσίας του μετρ του είδους Κώστα Σλούκα και του δόγματος του Αταμάν (το οποίο σφυρηλάτησαν ο Βασίλιε Μίτσιτς και ο Σέιν Λάρκιν) ο Παναθηναϊκός φυσικώ τω λόγω στηρίζει το επιθετικό παιχνίδι του στο pickn’ roll, αλλά αυτό δεν φτάνει...

Χθες αίφνης από το 4-9, η Φενέρμπαχτσε έτρεξε ένα σερί 13-0, προηγήθηκε με 17-8, στο καπάκι ανέβασε τη διαφορά στους 18 πόντους (27-9) και το κρεσέντο του Κάιλ Γκάι υπήρξε απλώς μια παροδική έκλαμψη προτού η ομάδα ξαναβυθιστεί στο έρεβος (69-45).

Η μάχη των.. χίπηδων και το απαίσιο ratio

Το εάν ο Γιώργος Παπαγιάννης και ο Νικ Καλάθης έκαναν σούμα 5/7 τρίποντα, το αν ο Ντάισον Πιέρ «κατέβασε» 10 ριμπάουντ, το ανο Μάρκο Γκούντουριτς είχε πέντε ασίστ και τρία κλεψίματα και το αν ο Τζόναθαν Μότλι βγήκε ισόπαλος με τον Ματίας Λεσόρ στη μάχη των... χίπηδων αποτελούν τα γεγονότα που στοιχειοθετούν και επιτείνουν την αδυναμία του Παναθηναϊκού να επιβάλει το παιχνίδι του ή να αντιδράσει ουσιωδώς και όχι αποσπασματικά...

Χθες οι Πράσινοι μοίρασαν μόλις 11 ασίστ και υπέπεσαν σε 13 λάθη, ενώ στα πρώτα τρία ματς το ratio τους (με 38 ασίστ και 46 λάθη) είναι άλλη μια απόδειξη του τι πάει στραβά...

Προφανώς μια ομάδα που αναδομήθηκε εκ βάθρων και ενέταξε στο ρόστερ της έντεκα καινούργιους παίκτες, ενώ διατήρησε τέσσερις (Γκριγκόνις, Καλαϊτζάκης, Μαντζούκας, Σαμοντούροβ) χρειάζεται πίστωση χρόνου ώστε να τους βάλει όλους στην ίδια βάρκα και να εμπεδώσει την ομοιογένεια, τη χημεία, τους ρόλους, την εύρυθμη λειτουργία της και την ομαδοποίηση της εξατομικευμένης εμπειρίας των στελεχών της.

Τα ακριβά δίδακτρα και ο Μπαρτζώκας

Λογικό ακούγεται αυτό, άλλωστε όπως έχει γράψει και η συχωρεμένη η Κική Δημουλά, «η εμπειρία είναι ένα σπουδαίο σχολείο, αλλά έχει ακριβά δίδακτρα»!

Αυτή την ατάκα την έχω ακούσει από το στόμα του Γιώργου Μπαρτζώκα και τη χρησιμοποιώ επίτηδες ως γέφυρα για να περάσω από την Κωνσταντινούπολη στο Μιλάνο...

Ο Ολυμπιακός γνώρισε τη δεύτερη ήττα του σε ένα ματς που θα το χαρακτήριζα όχι μονάχα παλιομοδίτικο, αλλά και (όπως λένε οι Αμερικανοί σε τέτοιες περιπτώσεις) ugly.

Ασχημο, μαθές!

Υπήρξε ορθή και καίρια η ερώτηση που υπέβαλε ο Χρήστος Καούρης στο postgame της NOVA προς τον Μίλαν Τόμιτς για το εάν το ύφος του ματς υπήρξε μια επιστροφή στα ήθη και τα έθιμα των αρχών της δεκαετίας του ’90, ωστόσο ο συνεργάτης του Ετορε Μεσίνα δεν υπερθεμάτισε...

Ο Μπόζα, ο Ξανθός και το κατενάτσιο

Το 65-53 ως σκορ αλλά και ως τεχνοτροπία είναι ασύνηθες, ασύμβατο και αδόκιμο με τα μέτρα και τα σταθμά με τα οποία παίζεται το σύγχρονο μπάσκετ και δη στη ΕuroLeague.

Έβλεπα το ματς και πίστευα ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε απέναντι του την Αρμάνι Μιλάνο, αλλά τη Λιμόζ και ότι ξαναβρίσκονταν ενώπιος ενωπίω ο συχωρεμένος ο Γιάννης Ιωαννίδης με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο οποίος στις αρχές των 90s πήρε τη σκυτάλη από τα «BadBoys» των Πίστονς και ανήγαγε ως λάβαρο τη «DelayOffense»!

Σε κάθε περίπτωση, μια ομάδα από τη χώρα που ανέδειξε σε θυρεό του ποδοσφαίρου της το περιβόητο catenaccio του Ελένιο Ερέρα δεν θα πρόδιδε ποτέ τα ιερά και τα όσια της διακονώντας την τέχνη της αθλητικής αλεγρίας.

Ο Μεσίνα είναι ένας πολύ σπουδαίος προπονητής, ο οποίος συν τοις άλλοις ξέρει και μπορεί να καταστρέφει το παιχνίδι των αντιπάλων του, ένα το κρατούμενο...

Του τρίτωσε το κακό

Υπάρχει και δεύτερο κρατούμενο το οποίο προφανώς βάζει τον Μπαρτζώκα στη διαδικασία του κατεπείγοντος ώστε να αναπληρώσει το επιθετικό πρόβλημα που εκδήλωσε ο ούτως ή άλλως ελλιπής και εμφανώς καταπονημένος Ολυμπιακός στα τελευταία δυο ματς, σκοράροντας 68 πόντους στην έδρα του επί της Μπαρτσελόνα και μόλις 53 στο Μιλάνο, φλερτάροντας μάλιστα με το χειρότερο ρεκόρ στη σύγχρονη ιστορία του.

Το κακό του τρίτωσε διότι εκτός από την ήττα και το έλλειμμα των πόντων οι τρις πρωταθλητές Ευρώπης είχαν έναν δεύτερο διαδοχικό κακό επίλογο: την Παρασκευή έφαγαν ένα σερί 18-2 στα τελευταία τεσσεράμισι λεπτά και χθες είδαν τους Λομβαρδούς να «τρέχουν» το δικό τους 16-2.

Εάν κάποιος προφήτευε ότι ο Ολυμπιακός θα δεχόταν 65 πόντους στο Μιλάνο, ο Μπαρτζώκας θα πανηγύριζε προκαταβολικά, αλλά για να αντιστρέψω τον τίτλο του θεατρικού έργου του (συμπατριώτη του Μεσίνα), Λουίτζι Πιραντέλο, «δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε»!

• ΥΓ: Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνηθίζω να γράφω κάτι που το επαναλαμβάνω και σήμερα: όλα αυτά θα τα βρει η υπηρεσία (εν προκειμένω του Μπαρτζώκα και του Αταμάν).

Εάν δεν τα βρει, την έκατσαν τη βάρκα!