Οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου έσπασαν ένα απόστημα και ο Βασίλης Σκουντής ελπίζει ότι δεν θα ανοίξει ένα άλλο...

Έγραφα τις προάλλες εδώ ότι η Σοφία Μπεκατώρου και κάθε άλλη ομοιοπαθής της, πρέπει να λένε το όνομα τους. Να το λένε, να το βροντοφωνάζουν, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ», που λέει κι ο Κωνσταντίνος Καβάφης...

Να λένε επίσης και άλλα ονόματα, όπως το έπραξε η δις Ολυμπιονίκης της ιστιοπλοΐας, ώστε να ευαισθητοποιηθεί η συχνάκις κοιμώμενη και διαβιούσα στην κοσμάρα της, ελληνική κοινωνία...

Μέχρι εδώ, συμφωνώ, επαυξάνω και υπερθεματίζω, απλώς τώρα που έχουν περάσει μερικές μέρες από τον πάταγο τον οποίο προκάλεσε η τρομακτική αποκάλυψη της Σοφίας, έχω να υποβάλω και μια ένσταση...

Μια ένσταση που δεν αφορά την Μπεκατώρου ή τα κάθε λογής σεξουαλικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται ή μένουν εν κρυπτώ και παραβύστω, αλλά το τσουβάλιασμα!

Κάτσει ή δεν κάτσει ο κουρνιαχτός από το έγκλημα που ξεσκεπάστηκε, εύχομαι αυτή η υπόθεση να μη βουλιάξει ακόμη περισσότερο τον ελληνικό αθλητισμό και συν τοις άλλοις να μην προκαλέσει κόμπλεξ και διάφορα φοβικά σύνδρομα.

Το γράφω μετά λόγους γνώσεως αυτό, μα πιο πολύ μετά λόγου ανησυχίας... Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή αυτή την υπόθεση, αφουγκράστηκα πολλώ λογιώ την αγωνία της αθλητικής οικογένειας για τις παράπλευρες συνέπειες της...

Ασφαλώς το αθλητικό οικοσύστημα φύσει και θέσει μπορεί να επιφέρει την «επώαση του φιδιού» με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά, διάβολε, δεν είναι όλοι οι παράγοντες και οι προπονητές αδίστακτοι δράκοι και σάτυροι!

Επίσης δεν είναι όλοι αθλητές εξ ορισμού χαπάκηδες και εκ προοιμίου ντοπαρισμένοι!

Η ΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΜΑΡΑ

Εδώ θα καταθέσω μια σοκαριστική μαρτυρία που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ... Είχα κάποτε καλεσμένο σε μια εκπομπή τον Βλάση Μάρα και μοιραία κάποια στιγμή η κουβέντα πήγε στο πρόβλημα του ντόπινγκ...

Ζήτησα την άποψη του και όντως η απάντηση του με σόκαρε... «Καμιά φορά που πηγαίνω με τα πόδια από το σπίτι μου στο περίπτερο της γειτονιάς μου και φοράω τη φόρμα της εθνικής ομάδας, που γράφει ΕΛΛΑΣ, βλέπω διάφορους στο δρόμο να με κοιτάζουν περίεργα και να κάνουν μορφασμούς. Ρώτησα κάποτε έναν από αυτούς και μου είπε ότι πολύς κόσμος θεωρεί όλους τους αθλητές ντοπαρισμένους»!

Αυτό λοιπόν, δεν πρέπει να συμβεί και τώρα: να μη θεωρούνται όλοι οι αθλητές σεξουαλικά κακοποιημένοι, ούτε, διάβολε, όλοι οι παράγοντες και προπονητές οιονεί βιαστές!

Εάν συμβεί αυτό, τότε δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, πως θα γκρεμιστεί συθέμελα ο αθλητισμός... Είμαι κι εγώ πατέρας μικρού παιδιού και ανησυχώ κάθε φορά που πηγαίνει για προπόνηση. Αγωνιώ και βάζω με το νου μου το κακό, αλλά θαρρώ πως μια τέτοια προσέγγιση είναι αρρωστημένη...

Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε βεβαίως, ωστόσο αυτή η λογική καταντάει τόσο αρρωστημένη, όσο αρρωστημένο και ανώμαλο είναι και το μυαλό του εκάστοτε θύτη.

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΩΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΣΠΟΡ

Μια με το ντόπινγκ, μια με τα επεισόδια και τη βία, μια με τη σεξουαλική κακοποίηση, ε, δεν θέλει και πολύ ο αθλητισμός για να γίνει απωθητικός!

Ειδικότερα δε αυτή την εποχή, που τα παιδιά, αλλά και οι ερασιτέχνες αθλητές δεν μπορούν, λόγω της καραντίνας, να προπονηθούν και να παίξουν, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο και στο τέλος θα βαράνε τα κεφάλια τους στον τοίχο!

Πιο μπροστά μπορεί να έχουν απηυδήσει και να πετάνε στον τοίχο τα κινητά, τα τάμπλετ, τις κονσόλες του PlayStation και όλα αυτά τα μαραφέτια με τα οποία προσπαθούν να σκοτώσουν τον χρόνο τους, αναζητώντας τις παρέες τους από τα σχολεία και τις αθλητικές ομάδες τους...

Δεν ζω στην κοσμάρα μου για να σφυρίζω αδιάφορα στο πρόβλημα που είναι υπαρκτό, ουσιώδες και πολύ επικίνδυνο για τον κοινωνικό ιστό μας, χώρια που άνοιξε κιόλας ο ασκός του Αιόλου με τις αποκαλύψεις και τις καταγγελίες στον χώρο της τέχνης.

Ολες αυτές οι συμπεριφορές είναι όντως παραβατικές, εγκληματικές, αισχρές και καταδικαστέες, ούτε κουβέντα. Στον αντίποδα όμως εξίσου απαράδεκτη, εγκληματική, κατάφωρα άδικη και δεν συμμαζεύεται είναι και η γενίκευση τους!

Προφανώς οι γονείς έχουν την υποχρέωση να ενημερώσουν τα (ανήλικα και ενήλικα) παιδιά τους για τις παγίδες και τους κινδύνους που παραμονεύουν εκεί έξω...

Προφανώς επίσης τα παιδιά σήμερα είναι πολύ πιο έξυπνα και υποψιασμένα απ’ ό,τι εκείνα των παλαιοτέρων γενεών ώστε να μην αντιμετωπίζουν με αφέλεια τέτοιες καταστάσεις, που συχνά κιόλας αποτελούν μέσον εκβιασμών, του τύπου «Αν δεν μου κάτσεις, την έβαψες»!

Στο τέλος της ημέρας, όλη η κοινωνία και η συντεταγμένη πολιτεία έχουν το χρέος να σηκώσουν ένα πλέγμα προστασίας και ένα γερό ανάχωμα μπροστά σε κάθε τέτοια επιβουλή, όπου κι αν συμβαίνει κι απ’ όποιον κι αν προέρχεται, όποιος κι αν την υφίσταται...

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ OMERTA

Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, στο άκουσμα των αποκαλύψεων της Μπεκατώρου, πολλοί έπεσαν από τα σύννεφα, ωστόσο οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του αθλητισμού, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα...

Είτε επειδή κάποιοι φοβήθηκαν τη δημοσιότητα και τη ντροπή, είτε διότι κρύφτηκαν πίσω από τoν μαφιόζικο νόμο της σιτσιλιάνικης Omertà, πολλές τέτοιες ιστορίες ασέλγειας και παιδεραστίας έμεναν κουκουλωμένες για χρόνια...

Κάποιες δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ, κάποιες βγήκαν στη δημοσιότητα και συγκλόνισαν την κοινή γνώμη όπως συνέβη με δυο από δαύτες στο μπάσκετ: του Γιώργου Χατζηαθανασίου το 1998 στη Νίκαια και του Νίκου Σειραγάκη το 2011 στο Ρέθυμνο. Πριν από την επίθεση, υπάρχει η άμυνα...

Πριν από τη θεραπεία, υπάρχει η πρόληψη... Προτού συμβεί ένα έγκλημα, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα ώστε να αποτραπεί, και όχι να συμβεί και ύστερα να ψάχνουμε όλοι μας τα άλλοθι!

Αλλά, διάβολε, δεν είναι κιόλας λύση, επειδή πονάει το κεφάλι μας, να το κόψουμε!