Την προπερασμένη Τρίτη μετά την ήττα του Παναθηναϊκού AKTOR από τη Μακάμπι στο Game 1, ο Εργκίν Αταμάν είχε φροντίσει να αυτομαστιγωθεί και να εκτεθεί με κίνδυνο να αναγκασθεί να βάλει πιπέρι στο στόμα του!

Εκείνο το βράδυ δήλωσε ότι "εάν δεν πάμε στο FinalFour δεν θα είμαι στον Παναθηναϊκό" και φαίνεται πως δεν σκοπεύει να… ξεκουμπιστεί εύκολα από τα μέρη μας!

Οι επί ξύλου κρεμάμενοι

Εννέα βράδια αργότερα κι ενώ στις απανταχού της Ελλάδος εκκλησίες ψαλλόταν μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Πέμπτης το σχετικό αντίφωνο των Δώδεκα Ευαγγελίων, οι Πράσινοι κατέβηκαν από τον σταυρό που είχαν στήσει οι Ισραηλινοί και αρνήθηκαν να κρεμαστούν κι ελόγου τους επί ξύλου!

Το αποτέλεσμα;

Σε ένα déjà vu της σειράς του 2012, άλωσε την έδρα της Μακάμπι, ισοφάρισε σε 2-2, ξαναφέρνει τη σειρά στο ΟΑΚΑ και ό,τι ήθελε προκύψει, καθόσον, όπως λένε και οι χαρτοπαίκτες, "την παρτίδα πρώτα τη σώνεις κι ύστερα την κερδάς"!

Το 2012 ο Παναθηναϊκός με προπονητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς υπό το βλέμμα του οποίου αγωνίσθηκε και επικράτησε χθες, είχε επιζήσει ενός δραματικού πέμπτου αγώνα με 86-85 για να προκριθεί στο Final Four της Κωνσταντινούπολης που ακόμη τον στοιχειώνει…

Ο εξορκισμός των δαιμόνων

Δώδεκα χρόνια αργότερα, του φτάνει και του περισσεύει κιόλας όχι ένας, αλλά… μισός πόντος για να ξορκίσει τους δαίμονες του και να ταξιδέψει στο Βερολίνο, όπου το 2009 είχε βάλει το πέμπτο γαλόνι στην πλουμιστή στολή του…

Λένε πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και αυτό το τσιτάτο επιβεβαιώθηκε με ακρίβεια και άνευ παρεκκλίσεων στο Βελιγράδι: οι πράσινοι που υπέφεραν στα μετόπισθεν στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς και "έφαγαν" 88 πόντους, τη σκαπούλαραν χάρη στην παραγωγικότητα τους και πλέον επιφυλάσσονται δια τα περαιτέρω.

Το 1-14 και το ρίσκο με τον Ναν

Σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο και για κάμποσα λεπτά στην τέταρτη περίοδο ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να αναχαιτίσει τα στίφη των Μακκαβαίων με αποκορύφωμα το 14-1 που δέχθηκε όταν προηγήθηκε με 74-68 και λειτούργησε ως βροντώδες σήμα κινδύνου.

Την ίδια στιγμή ο Κέντρικ Ναν χρεωνόταν με το τέταρτο φάουλ του και ο Αταμάν που τον απέσυρε, τον επανέφερε ακαριαία έχοντας αποφασίσει ότι θα ζήσει ή θα πεθάνει μαζί του!

Εν τέλει έζησε και ζήσανε αυτοί καλά και προσεχώς καλύτερα!

Εκείνη τη στιγμή πάνω στο λόφο του… Γολγοθά, εμφανίσθηκε ο Ιωάννης Παπαπέτρου για να πετύχει το… αφανέστερο και πιο υποτιμημένο από τα τελευταία κρίσιμα καλάθια του ματς: το τρίποντο με το οποίο ο Παναθηναϊκός AKTOR μείωσε στο 82-78 για να ακολουθήσει στο καπάκι άλλο ένα κτύπημα από τα 6μ.75 δια χειρός Ναν για το 84-81.

Το σταυροκόπημα του Γκριγκόνις

Το θρίλερ κορυφωνόταν, οι Πράσινοι μείωσαν δυο φορές στον έναν πόντο (86-85 και 88-87) και τότε ήρθε πάλι η ώρα του Κώστα Σλούκα και μάλιστα εις διπλούν.

Στον τρίτο αγώνα της σειράς ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν είχε πετύχει ούτε έναν πόντο, αλλά αυτή τη φορά πήρε το αίμα του πίσω, σκοτώνοντας το όνειρο της Μακάμπι να επιστρέψει από χθες στο Final Four μετά από μια δεκαετία…

Δυο λεπτά και οκτώ δευτερόλεπτα προτού ηχήσει η κόρνα ο Σαλονικιός γκαρντ έβαλε και τις δυο βολές για το προσπέρασμα με 89-88, μάλιστα στη δεύτερη φρόντισε να… γητέψει την μπάλα ο καθήμενος στον πάγκο Μάριους Γκριγκόνις, ο οποίος εθεάθη από τηλοψίας να σταυροκοπιέται!

Στα 96 δευτερόλεπτα ο Ματίας Λεσόρ στάθηκε απέναντι από το καλάθι για να εκτελέσει δυο ελεύθερες βολές: μέχρι τότε είχε 3/7, αλλά αυτή τη φορά έβαλε και τις δυο για το 88-91.

Δεν μάσησε ο Σλούκας

Το ματς παιζόταν, τίποτε δεν είχε κριθεί τελεσιδίκως, άλλωστε είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αλλά και το Τελ Αβίβ και εκτάκτως το Βελιγράδι πως η Μακαμπί είναι εφτάψυχη, αλλά ο Σλούκας δεν μάσησε και προφανώς ο εγωισμός του δεν θα του επέτρεπε να κάνει σκόντο στις φιλοδοξίες του να βαδίσει στα χνάρια του Μωϋσή και του Ιησού του Ναυή και να οδηγήσει τους Πράσινους στη Γη της Επαγγελίας.

Αυτή η Χαναάν που είναι αποξηραμένη εδώ και δώδεκα χρόνια, αποτελεί μια terraincognita, αλλά ο Σλούκας την έχει περπατήσει έντεκα φορές (επτά με τον Ολυμπιακό, τέσσερις με τη Φενέρμπαχτσε) και δεν έχει καμιά όρεξη να ξεστρατίσει απ’ από τη ρότα του!

Με το σκορ στο 88-91, λοιπόν και μετά το άστοχο σουτ του Τζος Νίμπο, ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να διαχειρισθεί την σημαντικότερη κατοχή εδώ και δώδεκα χρόνια!

Το pull up της λύτρωσης

Ο Σλούκας μανούβραρε την μπάλα και αυτή τη φορά δεν την έδωσε σε κανέναν άλλον, όπως αποπειράθηκε ανεπιτυχώς να το πράξει στον πρώτο αγώνα της σειράς, αντί να τελειώσει ο ίδιος τη φάση...

Αυτή τη φορά ανέλαβε ο ίδιος την ευθύνη, σε στιλ "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων" και με ένα pull up έστειλε την μεν μπάλα στο καλάθι, τη δε Μακάμπι πίσω στην Αθήνα!

Όταν ακούσθηκε ο ήχος της κόρνας που σηματοδότησε τη λήξη του αγώνα, οι Πράσινοι απολάμβαναν τη λύτρωση συνειδητοποιώντας ότι αυτή η νίκη είναι η μεγαλύτερη της τελευταίας δωδεκαετίας…

"Είναι η μεγαλύτερη μέχρι το επόμενο παιχνίδι", όπως είχε πει και ο Νίκος Γκάλης στις 10 Ιουνίου του 1987, μετά τη νίκη της Εθνικής επί της Ιταλίας στον ημιτελικό του EuroBasket.

Το στερητικό σύνδρομο, το 0-14 και το τρίποντο του Διαμαντίδη

Για την ακρίβεια του πράγματος, (είναι) η μεγαλύτερη μέχρι αυτή που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός AKTOR για να επιστρέψει στο Final Four που ενώ κάποτε αποτελούσε τη ρουτίνα του, από το 2012 και εντεύθεν εξελίχθηκε σε αδιεκπεραίωτο στόχο και του γέννησε ένα αθεράπευτο στερητικό σύνδρομο.

Βεβαίως η πρόκριση δεν κρίθηκε ακόμα: χθες απλώς κρίθηκε ότι ο Παναθηναϊκός AKTOR μετά τα πρώτα θα παίξει και τα δεύτερα ρέστα του!

Α, για να μην το ξεχάσω: σε κάθε περίπτωση η χθεσινή νίκη έχει και ιστορική σημασία, διότι είναι η πρώτη εκτός έδρας που έχουν καταγάγει οι Πράσινοι από τις 11 Απριλίου του 2013, όταν στο Game 2 της σειράς με την Μπαρτσελόνα άλωσαν το Palau Blaugrana με 66-65, χάρη στο επικό τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη απέναντι στον Νέιτ Τζαγουάι, που βγήκε στο hedge out, αλλά έμεινε εμβρόντητος!

Από εκείνο το βράδυ και πέρα υπέστησαν 14 απανωτές ήττες μακριά από το ΟΑΚΑ, αλλά καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια, καιρός και τα διπλά!

"Πάρη κράτα γερά", κράτα γερά Σλούκα!

Για να επιστρέψω στον Σλούκα, σημειωτέον ότι ο λεγάμενος σκόραρε 20 πόντους, μοίρασε έξι ασίστ, έκανε ένα κλέψιμο και το σπουδαιότερο: κατέβασε οκτώ ριμπάουντ, χώρια που υπέπεσε μόλις σε ένα λάθος!

Δεχόταν μεγάλη πίεση καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά πήρε δύναμη και έμπνευση από το σύνθημα που έγραψαν οι παίκτες στα μπλουζάκια της προθέρμανσης για να δώσουν θάρρος στον φροντιστή της ομάδας Πάρη Δερμάνη ο οποίος αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας και διακομίσθηκε στο νοσοκομείο…

Προϊούσης της βραδιάς, εκτός από το «Πάρη κράτα γερά», είχε την τιμητική του και το «Σλούκα κράτα γερά»!

Ο Σλούκας κράτησε γερά τα μπόσικα και στο τέλος έβγαλε μια άναρθρη κραυγή και έπεσε στην αγκαλιά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, οπότε η δουλειά εκ του αποτελέσματος θεωρείται καλώς καμωμένη.

Το κανονάκι στο ΟΑΚΑ και ο νόμος της έδρας

Ο Κέντρικ Ναν έβαλε χαλαρά και με το πάσο του 27 πόντους, ο Ματίας Λεσόρ και ο Ντίνος Μήτογλου υπερασπίσθηκαν τις Θερμοπύλες στη ρακέτα, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης σε…guest εμφάνιση ανέβασε τον αμυντικό τόνο και ο Παναθηναϊκός AKTOR εξασφάλισε ένα… κανονάκι που θα το βάλει να εκπυρσοκροτήσει την Τρίτη το βράδυ στο ΟΑΚΑ, ποντάροντας στη δύναμη της έδρας, στη δύναμη της ψυχολογίας, αλλά και στη δύναμη της Ιστορίας.

Το εννοώ αυτό διότι επί συνόλου 18 σειρών που έχουν κριθεί σε πέμπτο αγώνα, όλες τις φορές προκρίθηκαν οι οικοδεσπότες!

Βεβαίως όλα αυτά θα ήταν άσκοπα και οι μεγαλεπήβολοι στόχοι των Πράσινων θα πήγαιναν περίπατο, εάν δεν έβρισκαν τη σανίδα σωτηρίας στη φλογισμένη επίθεση τους, που διόρθωσε όλες –και ήταν πολλές αυτές-τις αμυντικές ανορθογραφίες και κακοτεχνίες τους.

Ο ρυθμός της Μακαμπί και το ρευστό momentum

Οι Ισραηλινοί έβαλαν από την αρχή τον Παναθηναϊκό στο τριπάκι τους και χάρη σε αυτό το up tempo παιχνίδι τους ανέβασαν ψηλά το σκορ, το οποίο μάλιστα υποστήριξαν απροσδόκητα ο Ταμίρ Μπλατ και ο Τζον ΝτιMπαρτολομέο.

Για πολλή ώρα οι Πράσινοι σε ό,τι αφορά την αμυντική αντίδραση τους εμφανίσθηκαν επιεικώς απαράδεκτοι και συνάμα ανεπίδεκτοι μαθήσεως, με αποτέλεσμα να βλέπουν τους οικοδεσπότες να απαντούν ακαριαία σε κάθε δικό τους καλάθι, να μαγαρίζουν την παραγωγικότητα τους και να μοιάζουν ανήμποροι να κτίσουν το απαραίτητο momentum.

Η Μακάμπι έβγαλε όλο το πρώτο ημίχρονο με ένα λάθος έναντι 12 ασίστ και από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να σηκώσει αναχώματα στην άμυνα του, τα σύννεφα μαζεύονταν απειλητικά στον ουρανό του Βελιγραδίου.

To παιχνίδι με τη φωτιά

Όσο οι Πράσινοι παρέμεναν εγκλωβισμένοι στην αμυντική αναποτελεσματικότητα τους και έδιναν το δικαίωμα στους αντιπάλους τους να σκοράρουν ανενόχλητοι, ήταν φανερό πως έπαιζαν με τη φωτιά και είχαν αρχίσει να τσουρουφλίζονται…

Ο Εργκίν Αταμάν δεν προέβη σε κάποια παρέμβαση σε ό,τι αφορά την αμυντική τακτική της ομάδας του και δεν επιφύλαξε κάποια στρατηγική έκπληξη στους Ισραηλινούς, ώστε να τους βγάλει από νωρίς από τη ρουτίνα τους και η κατάσταση ζοριζόταν…

Τα ρινίσματα και το ατσάλι

Τα πράγματα βελτιώθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο, όταν έστω και καθυστερημένα οι Πράσινοι εξόρυξαν κάποια ρινίσματα του αμυντικού μετάλλου τους με αποτέλεσμα να δεχθούν 12 πόντους λιγότερους (38 έναντι 50), αλλά προφανώς η νίκη υπήρξε απότοκο του επιθετικού ταλέντου και των ισχυρών προσωπικοτήτων τους.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Παναθηναϊκός έφερε τη σειρά στα ίσια και την κουβαλάει πίσω στο ΟΑΚΑ, όπου προφανώς θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!