Ο ύμνος της ΑΕΚ που ξαναβρέθηκε στο προσκήνιο της (ποδοσφαιρικής) επικαιρότητας την περασμένη Κυριακή στο Περιστέρι το λέει ξεκάθαρα...

«Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια»!

Σήμερα, ωστόσο, ο συγκεκριμένος στίχος χρήζει μιας παραποίησης ώστε να κολλάει γάντι στην περίσταση του αγώνα με τη Λιμόζ (19:30, Cosmote Sport 4 και LIVE από το SPORT24).

Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια σουτάρετε και σπάστε τις πορσελάνες!

Αυτή η ποιητική αδεία παραποίηση δεν κάνει ρίμα, μα κάνει αλήθεια, καθόσον η "Βασίλισσα" εκτός από τις χιονόμπαλες έξω από το γήπεδο των Ανω Λιοσίων, θέλει να σπάσει και τις πορσελάνες για τις οποίες είναι διάσημη η πόλη της Λιμόζ!

Για το πρώτο φαντάζομαι πως θα έχουν κάνει τη δουλειά τους τα εκχιονιστικά μηχανήματα και οι αλατιέρες, όσο για το δεύτερο προφανώς απαιτείται καλό σημάδι στα σουτ...

Να ‘τη λοιπόν η Λιμόζ που ξανάρχεται στα μέρη μας εν τω μέσω του χιονιά για να αβγατίσει έτι περαιτέρω τις παρτίδες της με το ελληνικό μπάσκετ, απλώς τώρα δεν θα βρει απέναντι της (όπως συνηθιζόταν στο παρελθόν) τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον Άρη και τον ΠΑΟΚ, αλλά την ΑΕΚ με την οποία ανταμώνει για πρώτη φορά.

Ιωαννίδης, ο Μάλκοβιτς και η... άπιστη φιλενάδα!

Πλάκα πλάκα εάν σώνει και καλά το αποψινό σουαρέ θα έπρεπε να εικονογραφείται από ένα πρόσωπο, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την ταυτότητα του περί ου ο λόγος...

Ο Γιάννης ο Ιωαννίδης, καλή του ώρα!

Εδώ ήρθαμε, κατά πώς λέγαμε παλιά στο σινεμά!

Εδώ ήρθαμε, διότι το νταλαβέρι του Ολυμπιακού με τη Λιμόζ και του Ξανθού με τον Μποζινταρ Μάλκοβιτς ανήκουν στ κλασικά εικονογραφημένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

Υπήρξαν και διαιωνίζονται ως τέτοια από την εποχή που ο Ολυμπιακός ως γένους αρσενικού είχε ερωμένη και μάλιστα σπιτωμένη τη Λιμόζ, αλλά η γκόμενα ήταν άτακτη, άπιστη και συνήθως του την κοπάναγε και τον άφηνε αμανάτι πάνω στο καλύτερο!

Οι μεταξύ τους αγώνες στη δεκαετία του '90 γράφουν την ιστορία ενός ευρωπαϊκού "clasico" που πέρα από τους εννέα αγώνες τους περιλαμβάνει επίσης εικόνες και στιγμές οι οποίες χαράχθηκαν ανεξίτηλα στα κιτάπια της Ιστορίας.

Θυμάμαι σαν να συμβαίνει τώρα το πρώτο ραντεβού τους, το οποίο μάλιστα δεν δόθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ή στο "Beaublanc", αλλά στην Πάτρα, όπου ο Ολυμπιακός εξέτιε την ποινή των δυο αγωνιστικών για τη ρίψη κερμάτων στον αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Το γκολ φάουλ και το τρίποντο του Πάσπαλι

Μετέδιδα στην ΕΡΤ εκείνο το πρώτο ματς της σειράς των playoffs που εξελίχθηκε σε θρίλερ, το οποίο προοιώνιζε κιόλας τι έμελλε να συμβεί στη συνέχεια...

Το ημερολόγιο έδειχνε 11 Μαρτίου του 1993, όταν οι Πειραιώτες που είχαν γυρίσει μετά από χρόνια και ζαμάνια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών επικράτησαν με 70-67, δια χειρός Πάσπαλι και μάλιστα σε δυο κλικ: ο Ζάρκο έβαλε πρώτα ένα γκολ φάουλ (67-64) έχοντας κολλημένο πάνω του τον (μετρ της άμυνας και συγκάτοικο του στις αποστολές της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας) Γιούρι Ζντοβτς και καθάρισε την μπουγάδα με ένα τρομερό τρίποντο στα τρία δευτερόλεπτα.

Έλα όμως που η μοίρα είχε... κρατούμενα για τον Πάσπαλι....

Στον ήρωα της Πάτρας έλαχε ο κλήρος να γίνει ο "Ηomme Fatale" (ο μοιραίος άνθρωπος στη γλώσσα των "Πουρκουάδων", όπως τους αποκαλούσε ο Ιωαννίδης) στους δυο εκτός έδρας αγώνες.

Το κλέψιμο του Μπιλμπά και η...ρουφιάνα η γραμμή

Στο δεύτερο ματς έβαλε 27 πόντους, αλλά σε μια κρίσιμη επίθεση τού έκλεψε την μπάλα ο (μετέπειτα παίκτης της ΑΕΚ) Τζιμ Μπιλμπά και η Λιμόζ νίκησε με 59-53 και ισοφάρισε τη σειρά...

Δυο βράδια αργότερα η σκληρή μοίρα σημάδεψε και πάλι τον Ζάρκο, ο οποίος με το σκορ στο 58-58, μετά το άστοχο σουτ του (αείμνηστου μετέπειτα προέδρου της Λιμόζ) Φρεντερίκ Φορτέ πάτησε τη ρουφιάνα τη γραμμή και... τετέλεσται!

Στην επόμενη φάση σκόραρε ο Γιούρι Ζντοβτς (60-58), ενώ στην τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού το τρίποντο που εξακόντισε σαν... προσευχή ο Πάσπαλι δεν βρήκε τον στόχο και οι ερυθρόλευκοι ήπιαν το κώνειο του αποκλεισμού.

Κατόπιν τούτου η Λιμόζ προκρίθηκε στο Final 4 το οποίο κατά μία σατανική σύμπτωση διεξήχθη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου "πέθανε το μπάσκετ", όπως εν είδει προφάσεως εν αμαρτίαις δήλωσε ο συχωρεμένος ο προπονητής της Μπενετόν Τρεβίζο και αργότερα του ΠΑΟΚ, Πέταρ Σκάνσι.

Στον ημιτελικό της Μεγάλης Τρίτης η γαλλική ομάδα νίκησε τη Ρεάλ με 62-52 και μετά από 48 ώρες έριξε στο κανναβάτσο και τους Ιταλούς με σκορ 59-55, για να ανέβει στο θρόνο againstallodds και να βάλει σε μια νέα λογική το άθλημα.

Το στιλ του Μάλκοβιτς και το χάντμπολ

Πράγματι εκείνο το στιλ το οποίο λανσάρισε, εμπέδωσε, ανήγαγε σε επιστήμη και καθιέρωσε ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς με άξονες τον αργό ρυθμό, την καθυστέρηση στην εκδήλωση των επιθέσεων ("Delay Basketball") και τη στραγγαλιστική άμυνα που ξεπερνούσε τα όρια του φάουλ άφησε πολύ έντονα τα ίχνη του στη στράτα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Το μοντέλο της Λιμόζ που επέμενε σε κάθε φάση να βγάζει από τη μύγα ξύγκι, παγίδευσε κόσμο και κοσμάκη για πολλά χρόνια και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Μπόζα μετά το ολοκληρωτικό μπάσκετ της Γιουγκοπλάστικα μπορεί να καυχιέται και γι αυτό.

Άλλωστε όπως μού είχε πει σε μια συνέντευξη μας, "δεν με νοιάζει τι λέει ο κόσμος και σε τελική ανάλυση εάν γούσταρα το μπάσκετ των εκατό πόντων και τους παίκτες που κάνουν τριάντα σουτ σε κάθε ματς, θα γινόμουν προπονητής στο χάντμπολ"!

Η ουσία είναι ότι για αρκετά χρόνια (ακόμη και μετά τη μείωση του χρόνου επίθεσης από τα 30 στα 24 δευτερόλεπτα), το στιλ της Λιμόζ παρέμενε άθραυστο σαν τις περίφημες πορσελάνες που βγάζει η πόλη...

Η δήλωση του Μπάρκλεϊ και οι "JordanRules"

Συνέπεσε κιόλας εκείνη την εποχή (τέλη των 80s με αρχές των 90s) να κατακτήσουν δυο διαδοχικούς τίτλους στο ΝΒΑ οι Ντιτρόιτ Πίστονς με άρμα μάχης την σκληρή άμυνα τους της οποίας μέρος υπήρξαν οι περιβόητοι "JordanRules", οπότε ήρθε κι έδεσε το πράγμα.

Απλώς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού η υπόθεση διεκτραγωδήθηκε με πολύ πιο γλαφυρό τρόπο: όπως είχε πει τότε ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ, "προτού παίξεις με τους Πίστονς έπρεπε να χαιρετήσεις τους ανθρώπους της οικογένειας σου, να τους φιλήσεις και να τους πεις πόσο πολύ τους αγαπούσες σε αυτή τη ζωή"!!!

Το πόσο κακός μπελάς ήταν τότε η Λιμόζ για τον Ολυμπιακό τεκμαίρεται και από τα αποτελέσματα, καθόσον η γαλλική ομάδα νίκησε στους επτά από τους εννέα μεταξύ τους αγώνες, τρέχοντας μάλιστα ένα σερί 6-0, άλωσε δυο φορές το οχυρό του ΣΕΦ και (προς επίρρωσιν και μάλιστα πανηγυρική του αμυντικού δόγματος της) κράτησε τον Ολυμπιακό έξι φορές κάτω από τους 60 πόντους!

"Congratulations Giannis"!

Σαν να μην έφταναν αυτά τα χουνέρια που έκανε η Λιμόζ στον Ολυμπιακό, ο «Ξανθός» (ο οποίος υπέστη τις έξι από τις επτά ήττες, ενώ μία γνώρισε ο Ιβκοβιτς) είχε να αντιπαρέλθει και την επιτηδευμένη ειρωνεία του Μάλκοβιτς...

Εμφορούμενος από τη λογική του "Πάρ' τον στον γάμο σου να σου πει και του χρόνου" ο μετέπειτα προπονητής του Παναθηναϊκού (τον οποίο το 1996 οδήγησε στον ευρωπαϊκό θρόνο) έσπευδε σεινάμενος, κουνάμενος, με κουμπωμένο και ατσαλάκωτο το σταυρωτό κοστούμι του και με εκείνο το κλασικό βάδισμα του... Ναπολέοντα (όπως τον βάφτισε αργότερα ο Μίχαελ Κοχ) να σφίξει το χέρι του Ιωαννίδη πουλώντας του κάθε φορά το ίδιο παραμύθι...

"Congratulations Giannis, you have a very good team"!

Τα ξόρκια του Παναθηναϊκού, και η... σκιά του Ντακουρί

Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που εκείνη την εποχή στοιχειωνόταν από τη Λιμόζ, με τον Γιώργο Σιγάλα να κυνηγάει αλαφιασμένος τον Μάικλ Γιανγκ, ο Παναθηναϊκός ξόρκισε τους δαίμονες της και μάλιστα δυο φορές: πρώτα στα playoffsτης σεζόν 1993-94 με 2-1 (68-75, 59-48, 87-73) και έναν χρόνο αργότερα στον μικρό τελικό του Final 4 στη Σαραγόσα (91-77).

Τη σεζόν 1985-86 η Λιμόζ είχε φράξει τον δρόμο του Αρη προς την τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (81-89, 105-87), ενώ τον νίκησε στον μικρό τελικό του Final 4 του 1990 στη Σαραγόσα με 103-91 σε μια εποχή που ο Ρισάρ Ντακουρί βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία για να αναχαιτίζει τον Νίκος Γκάλη στις πτήσεις του!

Η ατζέντα της γαλλικής ομάδας περιλαμβάνει επίσης οκτώ αγώνες με τον ΠΑΟΚ, ο οποίος δεν την αντιμετώπισε ποτέ σε τελικό ή ημιτελικό, αλλά ένα από αυτά τα συναπαντήματα τους υπήρξε πολύ ξεχωριστό...

Αναφέρομαι στον αγώνα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της σεζόν 1992-93 στο Αλέξανδρειο όπου ο Δικέφαλος του Βορρά επικράτησε με 67-57 με απροσδόκητο ήρωα τον Γιώργο Κουκλάκη...

Η έκπληξη με τον Κουκλάκη και οι βολές του Πρέλεβιτς

Απουσίαζε τότε ο Κλιφ Λέβινγκστον, ο οποίος είχε ταξιδέψει στην Ουάσινγκτον για την παραδοσιακή επίσκεψη των πρωταθλητών του ΝΒΑ (Μπουλς) στον Λευκό Οίκο, αλά του Ντούντα δεν ίδρωσε το αυτί του...

Έβαλε στη θέση του τον Χανιώτη φόργουορντ και η δουλειά έγινε όμορφα και παστρικά!

Στη ρεβάνς με το σκορ στο 60-57, ο Ιβκοβιτς ζήτησε από τον Πρέλεβιτς να αστοχήσει στη δεύτερη βολή, ώστε να διεκδικηθεί το επιθετικό ριμπάουντ και να έχει ο ΠΑΟΚ την ευκαιρία για το τρίποντο της ισοφάρισης...

Ο Μπάνε ευστόχησε και στις δυο και όταν ρωτήθηκε επ’ αυτού έδωσε μια μυθική απάντηση...

"Σε όλη μου τη ζωή κάνω προπόνηση για να βάζω τα σουτ και τις βολές, μόνο και μόνο από συνήθεια δεν γινόταν να αστοχήσω"!

Ο Γιαννάκης και η φανέλα του Γκάλη

Τα χρόνια πέρασαν, η Λιμόζ αποτραβήχτηκε από το προσκήνιο, αλλά η ιστορία δεν ξεθωριάζει...

Τη σεζόν 2015-16 η γαλλική ομάδα αντιμετώπισε ξανά τον Ολυμπιακό στην πρώτη φάση της EuroLeague, ενώ δυο χρόνια νωρίτερα (7 Ma;ioy 2013) είχε τιμήσει τον Νίκο Γκάλη με την παρουσία της στον αγώνα με τον Άρη, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την απόσυρση της φανέλας με το Νο 6 και τη μετονομασία της σάλας του Παλέ Ντε Σπορ σε "NickGallisHall".

Τότε μάλιστα στον πάγκο της γαλλικής ομάδας που έχει στο παλμαρέ της πέντε ευρωπαϊκά τρόπαια (ένα Πρωταθλητριών, ένα Κυπελλούχων και τρία Κόρατς) βρισκόταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης, με συνεργάτη τον Νίκο Λινάρδο και παίκτη τον Άγγελο Τσάμη!